Volvo XC90 T8 Twin Engine Plugin Hybrid (2016)
Volvo’s zijn saai, burgerlijk en inspiratieloos? Das war einmal als het aan Volvo ligt. Met de nieuwste generatie modellen willen de Zweden trendy, inspirerend en een tikje ondeugend zijn. Niet voor niets hebben ze de eigenzinnige Zlatan Ibrahimovic aan zich weten te binden. Wij doen een kort rondje om de kerk met de 407 pk sterke Volvo XC90 T8 Twing Engine Plug-in Hybrid om te kijken of Volvo deze belofte waar kan maken.
Stijlvol en krachtig uiterlijk
Herinnner je de voorganger nog? De extreem burgerlijke Volvo XC90 heeft het sinds 2002 tot 2014 moeten volhouden. Dit was de SUV voor mensen die niet willen opvallen, maar toch een grote auto met een hoge instap willen. Those where the days.Het is gedaan met de bescheidenheid en terughoudendheid. Anoniem door het verkeer bewegen gaat je met de nieuwe Volvo XC90 gegarandeerd niet lukken. Je mag weer opvallen, alleen weet Volvo dit te combineren met een ongekende stijl en uitstraling. Ondanks de weinig subtiel aanwezige led-verlichting en 20 inch grote velgen oogt deze Volvo nooit protserig, zoals vaak bij Duitse tegenstrevers het geval is. Wel krachtig en tegelijkertijd chique. Dit is wat mij betreft de mooiste Volvo die ze ooit hebben gebouwd en wat mij betreft is dit ook de mooiste SUV verkrijgbaar. De nieuwe designkoers van Volvo is echt een schot in de roos, want ook de Volvo S90 en V90 mogen er zijn.
Prettig infotainmentsysteem
Volvo heeft het interieur ook onder handen genomen. De oubollige sfeer van vroegere modellen is voltooid verleden tijd. Het interieur is prachtig vormgegeven en rijkelijk voorzien van prijzig leer en mooie houten decoratielijsten. Het grote touchscreen infotaimentsysteem ziet er zeer modern uit en het werkt eveneens prima. Dat is in het verleden nog wel eens anders geweest. Gelukkig is al het goede van Volvo bewaard gebleven. De stoelen zitten Volvo-esk fijn en de afwerking en gebruikte materialen zijn van zeer hoog niveau. Voor de verstokte Volvo-fan zal het nog steeds als thuiskomen voelen, maar het is modern en mooi genoeg om ook Mercedes en Audirijders niet af te schrikken. Erg leuk zijn subtiele details als het Zweedse vlaggetje op de bekleding en de ‘since 1959’ tekst op de veiligheidsgordel. Het benadrukt het karakter van de sympathieke Zweed.
Volausstattung
De XC90 T8 is verkrijgbaar vanaf 79.000 euro te koop. Voor een schappelijke meerprijs van 5.000 euro kun je de luxe Inscription versie selecteren. Investeer 4.150 euro daarbovenop voor een pakket met het meest uitgebreide navigatiesysteem, parkeerassistent en de sublieme Bower en Wilkins audio-installatie en je hebt helemaal niets meer te wensen over. Zo’n dikke SUV moet je gewoon met ‘vollausstatung’ bestellen. Voor nog geen 90.000 euro ben je helemaal klaar. Natuurlijk een enorm bedrag voor ons normale stervelingen, maar in dit segment concurrerend. Bij de Duitse concurrenten loopt de teller echt nog wel iets hoger op. Helaas voor de leaserijder, in 2017 moet je ook voor deze plug-in hybrid gewoon weer het volle bijtellingstarief betalen (22%).
Luchtvering
De rij-ervaring is exact wat je van een Volvo mag verwachten. De Volvo rijdt en stuurt bijzonder comfortabel. Dat is mede te danken aan de optionele luchtvering. Met 2.600 euro een flinke investering, maar het systeem werkt in de praktijk ronduit briljant. Ondanks de 20 inch velgen rijd je voor je gevoel op een verfijnd zwevend tapijt. De besturing van de Volvo is zoals gebruikelijk niet het toonbeeld van gevoel, maar is verder niet storend als je kilometers gaat vreten. De installatie ontzorgt je vooral. Dat geldt eigenlijk voor de hele rij-ervaring. Het is comfortabel, gerieflijk en geruisloos. Ook zorgen allerlei veiligheidssystemen ervoor dat je eigenlijk niet kunt crashen, de lijst met voorzieningen is te groot om op te sommen. Op dit gebied mag Volvo natuurlijk geen steken laten vallen. En dat doen ze ook niet!
Slecht zicht naar achteren
Je zou denken dat de kans dat je crasht nihil is dankzij alle veiligheidsvoorzieningen, maar je moet toch wel een beetje uitkijken. De auto is zo groot dat het soms best lastig is om deze auto in een parkeergaatje te duwen. Ook is de overzichtelijkheid van de koets een uitdaging. Het zicht naar achteren is vrij beperkt, gelukkig kun je met de achteruitrijcamera nog achter je kijken. Helaas kun je met de camera niet langs de forse A-stijl kijken, daar verdwijnen onderhand volledige dorpen in. Het forse formaat betaalt zich gelukkig uit voor je passagiers. Op de 2e zitrij heb je meer dan genoeg been- en hoofdruimte en op de 3e zitrij kun je de kids ook nog wel parkeren. Zonder de 3e zitrij heb je met 671 – 1868 liter genoeg bagageruimte.
Torque steer
Deze plugin-hybrid is in theorie een All-Wheel-Drive. Helaas is hier in de praktijk weinig van te merken. Verreweg de meeste paardjes van de benzinemotor (320 stuks) worden losgelaten op de voorwielen, terwijl de elektromotor (87 pk) de achterwielen aandrijft. Dit zorgt helaas voor een wat onstuimig en onprettig weggedrag omdat de voorwielen teveel vermogen moeten verwerken. Bij stevige acceleratie in de Power Mode (407 pk/640 nm) heb je heel veel wielspin en ook ‘torque steer’ is de auto niet vreemd. Bij vochtig asfalt moet je echt zeer behoedzaam met je gaspedaal omgaan en ook op droog asfalt heb je nog tractieproblemen. Dit is absoluut niet wat je verwacht bij een grote SUV. Het doet echt wel een beetje afbreuk aan de verder serene rijbeleving. Ga je sportief rijden, dan zul je merken dat de auto vrij snel onderstuurt en dat de koets overhelt. Is niet erg, want daar koop je deze auto niet voor. Daar is een SUV te groot en te zwaar voor. Rustig cruisen past de auto veel beter.
Viercilinder mist laufkultur
Ik snap de ecologische en economische beweegredenen van Volvo om louter voor viercilinders te kiezen, maar in dit segment is een vijf- of zescilinder een veel geschiktere keus vanwege de veel mooiere ‘laufkultur’ van die motoren. Deze viercilinder turbomotor loopt wat rauw en ongeciviliseerd. Prima in een Volvo V40, maar in een auto van bijna 100.000 euro is het net niet voldoende. De prestaties zijn overigens uitstekend. De Volvo haalt dankzij de tractieproblemen niet helemaal de opgegeven 0-100 tijd van 5,9 seconden, maar toch is deze 2200 kg zware mastodont gevoelsmatig best snel. Tussensprintjes gaan kinderlijk makkelijk en de viercilinder heeft voldoende koppel om ook vanuit lage toeren relaxed te kunnen rijden. De standaard gemonteerde automatische versnellingsbak schakelt soepel, maar reageert niet altijd even alert op je bevelen. Ik heb helaas niet met andere motoren kunnen rijden maar ik denk dat de sterkste diesel (D5, 235 pk) beter bij de auto past. Dan heb je een volledige All Wheel Drive en een wat meer soepele aandrijflijn.
Kleine tankinhoud
Natuurlijk test ik ook even de elektrische rijmodus. Je kunt in theorie ongeveer 40 kilometer elektrisch rijden en in de praktijk blijf je daar maar iets onder. Bij kortere ritten kun je dus best zuinig rijden, maar op langere ritten valt de Volvo wel een beetje door de mand. Dan moet je jezelf tevredenstellen met een verbruik van rond de 1 op 10. Met een zwaardere rechtervoet loopt dit verbruik natuurlijk nog wat meer op. Nog steeds niet heel slecht voor een auto van dit formaat, maar echt verheffend is het allemaal niet. Irritant is de kleine tankinhoud van 51 liter. Als je wat langere afstanden met deze auto rijdt, sta je vrij vaak te tanken.
Conclusie
Is de Volvo XC90 nu opeens een wilde en rebelse SUV? Zeker niet. Het is nog steeds een Volvo en daar is niets mis mee. De auto is super comfortabel, mooi gebouwd en heeft niet de protserige uitstraling van veel Duitse tegenstrevers. Sterker nog, het is een prachtig vormgegeven auto. Het is jammer dat de tractieproblemen en de niet al te gecultiveerde viercilinder de pret een beetje bederven. Nu het bijtellingsvoordeel op dit model verdwijnt, doe je er beter aan om een andere motorisering te kiezen. Mijn advies: ga eens testrijden in de D5 versie. Een diesel en een SUV vormen vaak een goed paar. Ik denk dat die versie de Duitse concurrenten wel het leven zuur kan maken. Deze T8 lukt dat net niet.
Eindcijfer: 7+
+ comfortabel onderstel
+ uiterlijk
+ mooi interieur
– tractieproblemen
– viercilinder mist raffinement.
Christian,
Pracht review en je weet alle punten goed te raken, zeker het zicht naar achter weet ik alles van au!
Idd schitterend in en exterieur en een tijdloze vormgeving dit is waarschijnlijk over 5 jaar nog steeds een zeer moderne auto.
Over de hybride ben ik toch veel beter te spreken dat dat jij hebt ervaren, miss moet je wat langer op pad om zowel een stuk zuiniger en soepeler te rijden.
Ik kijk uit naar je volgende testrit.
Gr Pieter
Dank voor je complimenten! Soepeler rijden zit alleen niet helemaal in mijn DNA ben ik bang 😉