Rijtest: Volvo XC40 T4 (2019)

Slecht nieuws voor veel leaserijders. Er komt waarschijnlijk geen opvolger van de zeer succesvolle Volvo V40. De Volvo XC40 neemt deze taak op zich. Deze Volvo moet het dus niet alleen opnemen tegen de traditionele hatchbacks maar ook tegen ‘premium’ crossovers als de de BMW X1, Mini Countryman, BMW X2, Audi Q2 en Volkswagen Tiguan.

De eerste indruk?

Wat een leuk ontwerp! Fris en vooral een lekker gewaagde vormgeving. Er zijn echt een paar leuke designelementen. Bijvoorbeeld de knik bij de achterportieren of de fraaie led-koplampen in de typische Volvo stijl. Volvo heeft gelukkig niet de fout gemaakt om een kopie van de Volvo XC60/XC90 te maken. De Volvo XC40 is ‘one of a kind’ en dat maakt de auto juist aantrekkelijker. Het optionele R-line design geeft de Volvo XC40 een iets sportiever uiterlijk en dat staat de auto wederom goed.

Waar is Volvo goed in?

Verkeersveiligheid natuurlijk. Volvo heeft allerlei veiligheidssystemen aan boord zodat het bijna onmogelijk is om nog een overstekende voetganger of eland aan te rijden. Wat me wel tegenvalt is dat Volvo de mond vol heeft van verkeersveiligheid, maar dat je voor veiligheidsverhogende functionaliteiten als een dodehoeksensor, een achteruitrijcamera en adaptieve cruise control gewoon moet bijbetalen. Zoals gebruikelijk zitten de stoelen in deze Volvo XC40 ook weer uitmuntend. Zeker met de uitschuifbare stoelzittingen vind je altijd de perfecte zitpositie. Qua ruimte zullen traditionele Volvo- fans wat teleurgesteld zijn. Een Volvo V60 is nog steeds ruimer en praktischer, ook al is de beenruimte voor achterpassagiers voldoende in de Volvo XC40. De bagageruimte is met 460 liter groot genoeg voor de meeste gezinnen maar het stempel van ruimtewonder zal de XC40 nooit afdwingen.

En het interieur?

Het verticale touchscreen waar je allerlei functies moet bedienen kennen we uit andere modellen. Het scherm reageert snel genoeg op je vingers en dat is prettig. Jammer genoeg zijn de menu’s niet altijd even logisch. Om de individuele rijmodus te veranderen moet je diep het systeem in duiken en al die tijd kijk je niet op de weg. Niet direct bevorderlijk voor de verkeersveiligheid. Er zijn wel meer eigenaardigheden. Zo is de klimaatregeling niet gescheiden in te stellen. Best bijzonder anno 2019. Op het gebied van afwerking en materiaalgebruik is de eerste indruk goed, maar her en der zijn er toch minder fraaie plastics en materialen gebruikt. Hier zie je echt wel het verschil met de grotere modellen van Volvo. Jammer!

Welke motoren kun je kiezen?

Volvo wil er alles aan doen om de ijsberen te redden van de ondergang en dus zetten ze de komende jaren vol in op elektrische aandrijving. Zo ver is het nu nog niet. Voorlopig kun je kiezen uit twee viercilinder dieselmotoren (150 en 190 pk), drie benzinemotoren (150, 190 of 250 pk) en vanaf dit najaar kun je ook een plugin-hybrid (262 pk) bestellen. Onze Volvo XC40 is voorzien van de 190 pk sterke benzinemotor en met die motor ga je de ijskap zeker niet redden. De hogere SUV-koets is funest voor een goed brandstofverbruik. Bij een normale rijstijl rijd je 1 op 11 en als je de motor laat werken dropt het verbruik al snel naar abonimabele waardes. In een gewone V40 rijd je met dezelfde motor makkelijk 1 op 14 of beter. Met het ‘politieke correcte groendenken’ van Volvo in het achterhoofd vind ik het wel opmerkelijk dat ze dit soort  crossovers en SUV’s aanbieden. Ongeacht de aandrijving gaat een gewone hatchback, sedan of estate effectiever met energie om. Wees dan consequent!

Biedt de ‘ouderwetse’ turbomotor nog rijplezier?

Op zich zijn de prestaties van de tweeliter turbomotor niet verkeerd. Het sprintje naar 100 km/h doe je in 8,4 seconden en na wat pers- en duwwerk haal ik ook de topsnelheid van 210 kilometer per uur. Niet onaardig. Het beschikbare koppel bij lagere toerentallen zorgt er ook voor dat je redelijk vlot en soepel meekomen met het verkeer. Toch adviseer ik je om één van de diesels of de plugin hybride te kiezen. Natuurlijk vanwege de betere actieradius (diesels) maar ook omdat de benzinemotor rauw en ongepolijst loopt. Je hoort de turbomotor op een vervelende manier ‘stop hou op’ in je oor schreeuwen als je het gaspedaal vloert. De automatische versnellingsbak helpt hier niet aan mee. Bij een stevige rijstijl schakelt de bak te snel terug waardoor de auto erg nerveus aanvoelt. En natuurlijk moet je dan weer dat onprettige geluid aanhoren. Dit is een motor zonder ziel en dat is erg jammer. Wie herinnert zich niet die heerlijke vijfcilinders? 

 

Hoe rijdt de auto?

Hier maakt Volvo weer iets terrein goed. Ze hebben – godzijdank – niet de fout gemaakt om er een knetterhard geveerde auto van te maken (zoals de BMW X2). De Volvo veert – ondanks het gemonteerde sportonderstel – vrij soft af. Wat prettig is bij een dergelijke auto. Niemand zit te wachten op geforceerde sportiviteit. Maak vooraf wel altijd even een proefritje. Ik ben een beetje bang dat een Volvo XC40 met ‘normaal’ onderstel te soft kan zijn. Qua stuurgevoel en onderstel is dit overigens geen onaardige auto, maar wel heel erg veilig en ook een tikje saai. De doelgroep zal er blij mee zijn maar als stuurman wens je iets meer communicatief talent.

En bij dagelijks gebruik?

Daar laat de Volvo ook een paar steekjes vallen. De onprettige motor kun je nog wel de mond snoeren door wat rustiger te rijden. Het wind- en bandengeruis blijkt moeilijker te negeren. Dat is echt bovengemiddeld bij deze auto. Vooral als je het tempo opvoert. Boven de 150 ontstaat er een hinderlijke fluittoon langs de A-stijl. De rechtuitstabiliteit houdt eveneens te wensen over. De auto is gevoelig voor zijwind en de besturing begint op hoge snelheid (180 plus) echt vaag te worden. Zou dat de echte reden zijn dat Volvo vanaf komend jaar een snelheidsbegrenzer bij 180 kilometer per uur inbouwt? Omdat ze het niet kunnen? Dit is in ieder geval geen auto om volgas naar de wintersport te cruisen, mede ook vanwege de vrij kleine (54 liter) tankinhoud. Downsizing zuigt.

Welke versie moet je nemen?

Een hogere koets betekent over het algemeen een iets hoger verbruik en daarvoor moet je in Nederland natuurlijk bloeden met wat extra BPM. Daarnaast betaal je ook de zogenaamde lifestylebelasting die fabrikanten je opleggen omdat dit soort crossovers zo geliefd zijn. Min of meer wat de gek ervoor geeft dus en dat betekent dat de Volvo XC40 met de traditionele benzine of dieselmotor een dure jongen is. De Base-uitvoering met 150 pk driecilinder kost 40.000 euro. De versie die ik reed (R-design uitvoering in combinatie met de 190 pk benzine) is verkrijgbaar vanaf 51.000 euro. Reken ook nog wel een paar duizend euro extra om je auto op smaak te brengen. Best veel geld. Mijn advies: de nieuwe Volvo XC40 T5 Twin Engine is de versie die je moet hebben. Deze kost duizend euro minder dan de T4, je hebt een veel beter brandstofverbruik en veel meer vermogen (262 pk). De plugin hybride aandrijflijn heeft een veel gunstigere CO2 uitstoot. Dat is in ons kikkerlandje nogal belangrijk geworden.

Hoe doet de Volvo XC40 het in vergelijking met de concurrentie?

Dan is de prijsstelling nog best gunstig. Voor een BMW X2 of Audi Q2 betaal je in de regel nog wel wat meer en ook is de standaarduitrusting van de Duitsers veel kariger. Als ik de Volvo XC40 vergelijk met een traditionele hatchback gaat het hopeloos mis. Voor iets meer dan 30k rijd je al in een rijk uitgeruste Volvo V40 T3 met 150 pk motor. Wil je bij Volvo een maatje groter en comfortabeler, dan kun je ook voor de gloednieuwe en prachtige Volvo V60 kiezen. Die is verkrijgbaar vanaf 43.000 euro en dan krijg je ook nog eens een veel sterkere 250 pk versie van de turbomotor. Juist ja! Soms is kiezen niet zo heel erg moeilijk.

Conclusie?

De Volvo XC40 mist wat ‘feinschliff’ zoals de Duitsers dat zo mooi noemen. Dat merk je aan het bovengemiddelde motor-, wind- en bandengeruis. De automaat die net niet goed genoeg samenwerkt met de turbomotor. Of aan de zijwindgevoeligheid. Ook is het brandstofverbruik fors. In dit prijssegment mag de lat net iets hoger liggen. Kwaliteiten heeft de auto ook. Bijvoorbeeld de uitmuntende stoelen, het comfortabele onderstel en de frisse uitstraling. Toch is de Volvo V60 de betere Volvo. Als je slim bent en over het begrip ‘status’ heen kunt stappen neem je een Ford Focus met 182 pk benzinemotor. Een briljante sturende auto en voor 32.000 euro bommetje vol opties. Ok, je zit wat lager en het interieur ziet er iets minder fraai uit maar voor de rest doet de Ford Focus eigenlijk alles beter.

Eindcijfer: 6,5
+ Comfortabel onderstel
+ Frisse verschijning
+ Heerlijke stoelen
– Veel wind- en bandengeruis
– Karakterloze motor
– Value for money klopt niet