Rijtest: Porsche 911 Carrera S (2019)

Welke auto ik koop als ik de loterij win? Een Porsche 911 natuurlijk. Mijn absolute droomauto. Helaas onbereikbaar want er missen een paar nullen op mijn bankrekening. De Porsche 911 testen is ook lastig, want ik heb te weinig pageviews om er eentje bij de importeur los te peuteren. Gelukkig zijn daar onze vrienden van Autoblog.nl die voor 911 euro een rijtraining aanbieden in de hagelnieuwe Porsche 911 Carrera S (type 992). Ik was er als één van de eersten bij en mocht dus ook als één van de eersten rijden.

Overvol programma

De pret begint al tijdens een lekkere bak koffie. De buitengewoon vriendelijke instructeur neemt het programma met me door. We zakken straks via allerlei leuke binnenwegen af naar de Duitse Autobahn en keren dan via wat mooie wegen weer terug naar de thuisbasis Amersfoort. Op het programma staan onder meer positie kiezen op de weg, bochtentechniek, remmen op ABS en natuurlijk voertuigbeheersing op hoge snelheid. De ultieme test is dat we met een snelheid van 250 kilometer per uur plus een volle stop gaan maken op het ABS. Ik heb dat al eerder gedaan en dat is ronduit spectaculair. In een Porsche zal dat natuurlijk nog intenser worden.

Klassiek 911 ontwerp

De koffie is op, ik ben er klaar voor. Het adrenalinepeil stijgt. Dit is niet niks: rijden in de nieuwe Porsche 911 Carrera S. De Porsche staat te blinken op de parkeerplaats. Knikkende knietjes. Wat een auto. De nieuwe generatie is weer wat breder en bruter. Het is zo knap dat je een vastomlijnd ontwerp iedere keer weer weet te verbeteren. Een klassieke schoonheid in een modern jasje. Echt een feestje! Helemaal in deze prachtige rode kleur en met deze prachtige velgen. 20 inch op de vooras en 21 inch op de achteras. Er is veel gezegd en geschreven over de nieuwe Porsche 911 maar dit is wat mij betreft de mooiste van alle generaties. Daarover zullen veel hardcore Porsche-fans het vast met me oneens zijn maar dat is dan maar zo. Ik word ook heel blij van de elektrisch uitklapbare portiergrepen. Voor de 911 puristen is dat vast ook vloeken in de kerk.

Porsche ‘rookie’

Ik installeer me in de auto. Dit is vandaag ‘mijn’ auto. Ik knijp mezelf voor de twaalfde keer maar weer even in de arm. Ik zit lekker diep en laag op ronduit goddelijke stoelen. Dit voelt goed zeg! Direct geeft de instructeur me een tip over mijn rijpositie. Blijkt dat ik zelfs te dicht op het stuur zit. Die zag ik niet aankomen. Meteen al wat geleerd. Ik maak natuurlijk ook de ‘rookie’ fout dat ik vergeet dat het contact bij een Porsche links zit. Oeps. Gelukkig heb ik geen tijd om lang te treuren over deze blunder want ik ben diep onder de indruk van de kwaliteit van het interieur. De afwerking en materialen zijn van absolute topklasse. Alleen al de haptische feedback die je voelt als je de airco een graadje hoger zet. Het is ronduit magistraal. De tellers voor mijn snufferd zijn ook digitaal, op de toerenteller na. Die zit – zoals het hoort – in het midden.

Anoniem geluid

Wat een teleurstelling als ik de auto start. De auto blaft even kort maar loopt daarna vrij anoniem stationair. Mijn eigen BMW M140i klinkt bij het starten echt twee tandjes heftiger. Met dank aan het partikelfilter die bij deze generatie 911 voor het eerst is gemonteerd. Goed voor het milieu, maar balen dat dit ten koste van het geluid gaat! Desondanks is de hardware indrukwekkend. De 3.0 liter biturbo boxermotor is goed voor 450 pk en 530 nm. Een volwaardige sportauto dus. En zoals gebruikelijk bij een Porsche 911 is de motor op de achteras geplaatst.

Makkelijk in de omgang

We gaan rustig op pad. De instructeur wil de eerste 15 minuten even gebruiken om mijn rijstijl te analyseren en ik kan de auto rustig leren kennen. Dat blijkt overigens helemaal niet moeilijk, want de Porsche 911 Carrera S is een opvallend makkelijke auto om mee onderweg te zijn. Helemaal niet bokkig, stug of onoverzichtelijk. Dit rijdt net zo makkelijk als een Volkswagen Golf. Hij is ontspannen, rustig, comfortabel en de PDK-automaat schakelt boterzacht. De demping is comfortabeler dan in mijn BMW. Ondanks het formaat van de achterbanden. Echt indrukwekkend. Of moet ik zeggen zorgwekkend? Is dit nog wel een sportauto?

Anticiperen op andere verkeersdeelnemers

We stoppen en ik krijg mijn eerste feedback. De instructeur vertelt me dat ik nog beter kan anticiperen op ander verkeer. Bijvoorbeeld om alvast door struiken en bosjes te kijken of er verkeer aankomt. En goed te kijken waar inritten zitten. Zo kan ik daar met mijn wegpositie rekening mee houden. Dat is – zeker bij hoger tempo – van toegevoegde waarde. We gaan dit in de praktijk uitproberen. Best lastig, want ik popel natuurlijk ook om de Porsche gewoon even de sporen te geven. Waar wacht ik eigenlijk op. Gassen met dat hok! De PDK-bak reageert razendsnel en de biturbomotor is klaarwakker. Wat is deze auto bloedsnel zeg!

Porsche Dynamic Chassis Control

Genoeg gespeeld, nu weer even opperste concentratie als we de binnenwegen rond Leusden, Woudenberg en Barneveld bestormen. Ik voer het tempo nog wat meer op, let op mijn lijnen en probeer mijn kijktechnieken te verbeteren. De auto is als was in mijn handen. Het stuurgevoel is zo fijn en precies. Ook voel je dat de balans in de auto prima is, al zitten we nog mijlenver van de grens van de auto af. Die grens gaan we ook niet bereiken op de openbare weg. Deze auto komt op een circuit misschien nog wel beter tot zijn recht. Om rol tegen te gaan zet ik nog even het Porsche Dynamic Chassis Control aan. Dit minimaliseert de rolbewegingen van de koets nog wat meer. Terwijl er eigenlijk al geen rol in zit. Ook dat is Porsche. Waar andere merken al innig tevreden mee zouden zijn, zet Porsche toch nog even die extra stap. Jammer genoeg kosten die extra stapjes verbijsterend veel geld. Niet alleen kost het PDCC 3.394 euro extra, ook verplicht Porsche je dan om meteen maar even de achterasbesturing (2.375 euro) af te strepen.

Goddelijke PDK-versnellingsbak

Ik ben inmiddels ook klaar voor de volgende stap en dus zet ik de auto in sport-plus mode. De PDK-bak staat nu in de meest agressieve stand en schakelt nog wat sneller en bruter. Wat is dit een fantastische versnellingsbak. Met afstand de beste versnellingsbak die ik ooit heb mogen proeven. Zo snel en trefzeker. Echt ongehoord. Maar nooit oncomfortabel of lomp. Uiteraard kan ik ook flipperen en dat doe ik ook. Al snel krijg ik een aanwijzing van mijn instructeur dat ik iets subtieler de gasdruk moet opvoeren en vooral ook subtieler moet loslaten. Dat doe ik af en toe iets te abrupt. Ik merk het verschil als ik dit met meer beleid doe. Mijn vriendin zal blij zijn met de tip!

Launch control

We stoppen even voor de ‘launch control’. In tegenstelling tot bijna alle andere merken kun je dit volgens Porsche onbeperkt doen. De techniek is sterk genoeg. Het is echt supersimpel. Auto in sport-plus, linkervoet op de rem, gaspedaal vol indrukken en dan vuur! Het voelt alsof ik de kanonskogel ben die wordt afgeschoten. In 3.7 seconden lanceer ik mezelf naar de 100 en ook dan ramt de auto vol overtuiging door. Om het af te leren doen we het nog een keertje en het resultaat is weer even verbijsterend. Wat me ook verrast is de enorme grip die de achterbanden geven. Nauwelijks wielspin. Dat is bij mijn BMW M140i wel anders als ik de launch control gebruik. Mijn bewondering stijgt alleen maar als we een paar ABS remacties doen. Wat een stopkracht! 

Ontspannen reisauto

Time flies when you’re having fun. We stoppen voor een snelle lunch bij Restaurant De Gouden Bogen (McD) en we besluiten dat het tijd wordt voor wat Autobahnwerk. Omdat de ‘Oberhausen Straight’ is afgesloten rijden we richting Gennep waar we de A57 zullen pakken. Een veel rustigere Autobahn. Onderweg naar Duitsland zet ik de PDK, uitlaat en dempers in standje comfort en ben verbijsterd over het comfort. Dit is een uitermate ontspannen reisgenoot. Een Gran Turismo. Ik speel wat in de verschillende versnellingen. Het koppel van de motor valt me stiekem een beetje tegen. De achtste versnelling is echt een overdrive. Mijn BMW voelt wat kwieker aan in die versnelling. Gelukkig kun je de PDK-bak met de flippers razendsnel terug laten schakelen. Sneller dan mijn menselijke brein kan bevatten.

Sport throttle respons

Ik zit al een tijdje te kijken naar het ‘sport throttle respons’ knopje op het stuur en bij het passeren van de Nederlands-Duitse grens besluit ik daar maar eens op te klikken. ‘All hell breaks loose’! Uit het niets ramt de PDK-bak een paar versnellingen terug en zie ik een timertje lopen. Gedurende 20 seconden levert de motor wat extra koppel dus aarzel ik niet en ram ik het gaspedaal vol in het tapijt. In no time rijd ik 200, 230, 260, 280 kilometer per uur en moet ik de voorwaartse drang stoppen bij 306 kilometer per uur omdat het asfalt even op was. Een nieuw persoonlijke record (was 301)! Zo ‘easy’ als dat gaat. Het voelt ook prettig aan omdat de besturing nooit vaag of onprettig wordt. Ook is de auto in sportmode niet te stug, alhoewel ik op de Autobahn de voorkeur geef aan de iets softere dempersetting.

 

Porsche-huil

Het is fijn toeven op de Autobahn. Lekker de boxermotor uitwringen. Een tikje lui onderin, maar als de gang er eenmaal inzit een heerlijke motor. Eentje met uithoudingsvermogen, want hij wordt sterker naarmate de toeren stijgen. De vermogensopbouw is heel mooi. Hij piekt rond de 6.000 toeren en dan blijft de motor kracht houden totdat je bij de 7.500 toeren moet doorschakelen. Het geluid komt ook tot leven. Je hoort dankzij de optionele sportuitlaat (2.753 euro) die prachtige Porsche-huil net iets beter. Iets gedempter dan ik misschien zou willen, maar nog steeds in voldoende mate aanwezig.  Echte 911-puristen zullen ongetwijfeld ook mekkeren dat de auto met sportuitlaat te ingetogen klinkt. Ik kan daar niet over oordelen want dit is mijn eerste keer in een Porsche 911, maar ik kan me wel iets van die mogelijke kritiek voorstellen. Een sportauto – zeker met sportuitlaat – mag best nog iets bruter klinken.  

Toeschouwer

Ik heb nog een paar kritiekpuntjes. Nee, ik ga het niet hebben over het brandstofverbruik bij dit soort auto’s en snelheden. I don’t care. Dit is een sportauto. Punt. Einde emotie. Waar ik wel iets van vind is dat de turbo’s net een fractie te veel tijd nodig hebben om op stoom te komen. Ook geeft de motor me geen kippenvel. Ja, hij is onbehouwen snel maar de auto voelt zo gecontroleerd en strak aan dat je niet altijd in de gaten hebt dat het zo hard gaat. Je bent meer toeschouwer dan dat je zelf in het veld staat. Het is te mooi, te glad en te goed. Wat ik nu schrijf klinkt heel gek maar mijn BMW M140i voelt sneller aan. Dat is natuurlijk onzin. De Porsche is echt wel een tandje sneller. Alleen al het gemak waarmee je 300 aantikt. Ongehoord. Maar het zegt wel iets over de beleving dat de Porsche desondanks minder snel aanvoelt dan hij daadwerkelijk is. Dat komt wat mij betreft doordat de BMW echt een koppelmotor is en ook omdat je in de BMW gewoon minder tractie hebt. Ander minpuntje is dat de Porsche bij hoge snelheden best wel last heeft van veel windgeruis.

Belachelijke meerprijzen

Er is meer om je zorgen over te maken. Natuurlijk is Porsche rijden niet goedkoop. Zeker niet in belastingparadijs Nederland. De vanafprijs van 156.000 euro is absoluut marktconform voor een 450 pk sterke alleskunner. Daar kun je niets over zeggen. Het zijn de schandalige meerprijzen die de auto zo duur maken. Een paar voorbeelden. Volledig elektrisch verstelbare stoelen inclusief memory? 2.389 euro. LED-matrix koplampen? 3.066 euro. Een achterruitwisser? 364 euro. Adaptieve cruise control (standaard op elke Polo)? 1.797 euro. Een blind spot sensor? 866 euro. Een dimmende binnenspiegel? 566 euro. En zo gaat het maar door en door. Op het einde van de rit bedraagt de eindsom van de Porsche 199.500 euro en dan hadden onze vrienden van Autoblog het nog veel bonter kunnen maken.

Vol op de rem bij 280 km/h

Genoeg gezeverd over geld. Laat de kopers zich daar maar zorgen over maken. Het is tijd voor de volgende opdracht. De ABS-stop op zeer hoge snelheid. Er rijdt niemand achter me dus het kan. Ik rijd inmiddels weer 280 plus als de instructeur mij het stopsein geeft. De remkracht die ik ervaar grenst aan het onmogelijke. Alsof je tegen een muur rijdt. Zo brachiaal is de vertraging. Met behoud van de volledige controle, want wat voelt de Porsche 911 Carrera S snaarstrak aan. Gedeeltelijk omdat ik mijn handen ontspannen aan het stuur houd maar natuurlijk ook vanwege de auto. Wat een machine. We doen het nog een keer en weer krijg ik een pluim van de instructeur omdat ik wederom mijn handen ontspannen houd. Hoe meer kracht je op het stuurwiel zet, hoe onrustiger de auto. Dit is verslavend leuk. En dan kun je nog keramische remmen bestellen. Die schijnen nog beter te zijn. Ik kan het me niet voorstellen.

Jekyll and Hyde

Ik merk dat mijn concentratie aan het zakken is, dus ik geef even het stuur uit handen aan mijn instructeur. Hij valt even wat Landstrassen aan om mij te laten ervaren hoe het voelt als een prof achter het stuur zit. Het is indrukwekkend hoe stabiel en gecontroleerd de Porsche 911 Carrera S aanvoelt, terwijl het tempo echt fors te noemen is. De balans is voortreffelijk en de auto graaft zich echt in het asfalt. Het Jekyll en Hyde-karakter van deze auto is ronduit indrukwekkend. Stil en dociel als je wilt en messcherp en bloedsnel als je tempo wilt maken. Wat een machine! Op de passagiersstoel is de auto al net zo indrukwekkend.

Verkeersdrempels

Inmiddels begint het weer te jeuken bij me en dirigeer ik de instructeur weer naar de passagiersstoel. We nemen een mooie route binnendoor terug naar Amersfoort. We pakken wat dijkjes om nog wat aan de bochtentechniek te werken. De optie om de vooras te liften (2.458 euro) is in het met verkeersdrempels ontsierde Nederland onontbeerlijk. Ik geniet van de auto maar vind ook dat de auto wel een beetje serieus aanvoelt. Niet dat je daar last van hebt want de grenzen liggen zo ver weg bij deze auto. Die haal je als gewone sterveling niet. Dat maakt deze auto zo toegankelijk. Daarnaast zorgen de licht meesturende achterwielen ervoor dat de auto nog agieler aanvoelt. Toch mis ik het gevoel van een auto die me intimideert. Die me bang maakt. De Porsche 911 doet dat niet, ondanks dat dit toch een serieus brute sportauto is.

Wet modus

De dag vliegt voorbij en we naderen de eindbestemming. Het is mooi geweest. Het was een geweldige maar ook hele intensieve dag. Ik heb de hele dag geconcentreerd gestuurd. Ik kan alleen maar met superlatieven over de rijtraining spreken. Het was fantastisch en een absolute aanrader. Veel geleerd en veel gelachen! En de Porsche 911? Idem. Ook daarover kan ik met louter superlatieven spreken. Een absolute alleskunner. Hij is zelfs praktisch. De kofferbak voorin is niet heel erg groot maar je kunt ook de twee achterstoeltjes prima gebruiken als bagageruimte. Om te duiden hoe ver Porsche gaat: ze hebben zelfs een aparte wet-modus ontwikkeld die ervoor zorgt dat je bij natte omstandigheden nog meer grip krijgt en houdt.

Geen vlinders

De Porsche 911 Carrera S heeft eigenlijk maar één probleem. Ik ben niet verliefd op de auto geworden. Ik zeg dat met droge ogen terwijl dit mijn droomauto is. Waar dat aan ligt? Aan de perfectie. Het is een gladgestreken en extreem gepolijste auto. Je rijdt er zo makkelijk zo onvoorstelbaar hard mee dat je niet in de gaten hebt dat je in een Porsche 911 rijdt. Een auto met de motor achterin. Vroeger een ‘widowmaker’ maar anno 2019 totaal niet meer beangstigend en intimiderend. Net als de zescilinder biturbo boxermotor. Een prachtige, bloedsnelle motor met een prima soundtrack, maar geen unit die me kippenvel geeft.

Conclusie

Ik mag wel niet verliefd zijn, daar kan ik bij deze auto heel makkelijk overheen stappen. Ik koop deze auto zonder aarzelen als ik het geld zou hebben. Dit is de rationele keus. Dit is een auto die in al je behoeftes kan voorzien. Je kunt er mee boodschappen doen, comfortabel naar de Rivièra rijden, Autobahnbrennen of op jacht gaan naar recordtijden op de Nürburgring. In alles is de Porsche 911 Carrera S een uitblinker. Ja, een Corvette of Mercedes AMG geeft je misschien meer kippenvel maar de Porsche 911 Carrera S is de auto waar je iedere dag gelukkig mee bent. De rest van je leven. Want iedere Porsche wordt mooi oud. Wat een fenomenale auto! En zo goed gebouwd en ontwikkeld dat het eigenlijk onbegrijpelijk is dat je deze auto al vanaf 156.000 euro kunt kopen. Zelfs met de schofterig dure opties is deze auto nog steeds het koopje van de eeuw. Een icoon. Daarom ook een topnotering op onze ranglijst.

Eindcijfer: 9
+ Wat een alleskunner.
+ Bloedsnel.
+ Die remmen!
+ Schoonheid van binnen en van buiten. 
– De biturbo boxermotor had nog iets bruter mogen klinken.
– De auto is misschien wel te goed.