Rijtest: Mercedes-Benz V250 CDI (2014)

Niets zo leuk als een spontaan geplande roadtrip. De vrijheid tegemoet. The open road! Het enige probleem? We zijn met zes man. Gelukkig heb ik de hagelnieuwe Mercedes-Benz V250 CDI bij me! Daar passen we met gemak in. Dankzij de zuinige viercilinder dieselmotor is deze V-klasse ook nog eens vriendelijk voor onze portemonnee. We kiezen het Duitse Bremen als bestemming.

Boordevol opties
Ik ben snel met het roepen van ‘shotgun’ en neem het eerste gedeelte van de rit voor mijn rekening. Ik zet de adaptieve cruise control op 140 kilometer per uur, geef de ventilatie in mijn stoel een tikje en zet de Burmeister audio op standje aangenaam. Ik word omringd door luxe. Overal waar ik kijk zie ik leer, hout en mooie materialen. Zelfs het dashboard is met fraai leer bekleed.  Alles is elektrisch bedienbaar. Hier kan ik best aan wennen. In basis is de V-klasse een bestelauto, maar daar merk je niets van. Het afwerkingsniveau is net niet op het niveau van de E-klasse, maar is wel heel erg goed. Zoals gebruikelijk heb ik ruzie met het gebruiksonvriendelijke Comand navigatiesysteem, gelukkig weet mijn bijrijder het systeem te doorgronden. Bestemming Bremen is ingevoerd, 333 kilometer voor de boeg. Tevreden snorren we richting Duitsland.

Comfort
Het comfort onderweg is voortreffelijk. Het onderstel filtert alle narigheden prima weg. Ook op de Duitse betonplaten blijft de Mercedes V-klasse moeiteloos overeind. Wat minder te spreken ben ik over de 7G-Tronic automaat. Vooral bij wegrijden verrast de automaat mij nog wel eens met een oncomfortabel schokje. Dit werkt het comfort niet in de hand. Eenmaal op tempo doet de bak in alle rust zijn werk. Met de optionele flippers (in een bus!) kun je zelf ook schakelen, maar daar maak ik nauwelijks gebruik van.  Ik geniet van de kilometers. Dankzij de hoge zit heb je een voortreffelijk uitzicht en ik geniet van het comfort en de luxe. Dit is een bijzondere auto om mee te rijden. Je hoeft je ook niet te vervelen achter het stuur. Je raakt nooit uitgespeeld met alle gadgets die je ter beschikking hebt.

Rauwe, maar sterke diesel
De tweeliter dieselmotor levert 190 pk en 440 nm. Op papier niet overbemeten, maar dit is voldoende om de 2100 kilogram zware bus vlot in beweging te krijgen. De 0-100 sprint duurt 9,1 seconde en als je heel veel geduld hebt kun je een topsnelheid halen van 206 kilometer per uur. Zelfs met zes man aan boord heb je voldoende power om vlot mee te komen met het verkeer. Wel dringen er bij acceleratie te veel motorgeluiden door in de cabine. De diesel klinkt dan rauw en ongeciviliseerd. Eenmaal op kruissnelheid verdwijnt de satansbrom gelukkig naar de achtergrond. Op de Autobahn voeren we het tempo op en reizen we met 160/170 kilometer per uur op de cruise control. Deze snelheid is echt de ‘sweet spot’ van deze auto. Ik besluit om de topsnelheid te laten voor wat het is, ik heb geen zin om een noodstop te maken met een volgepakte bus. Het gemiddeld verbruik valt helemaal niet tegen. We scoren gedurende de trip een verbruik van 1 op 10,5.

Rijderswissel
Halverwege plannen we een rijderswissel in. Bij de parkeerplaats probeer ik nog even de 360 graden view parkeerassistentie uit. Je kunt de hele omgeving naast je auto bekijken, gefilmd van boven de auto. Prachtige techniek. Ik verhuis naar de achterbank. Of beter gezegd achterzetel, want ik zit op mijn eigen captainchair. Met fraai leder bekleed en heerlijke armsteunen. De ruimte in de auto is overvloedig. Dit is businessclass reizen. Minpunt is dat de achtervering wel soms net wat te bruusk informatie doorgeeft. Als chauffeur heb je hier geen last van. Wat opvalt is de ruimte die je ook op de laatste rij hebt, niemand komt wat tekort. Ook de kofferruimte is nog steeds gigantisch.

Geen stadsauto
We naderen Bremen. Ik heb het stuurwiel weer overgenomen. We hebben de Autobahn verlaten en sturen de grote Mercedes richting ‘Altstadt’. Ik test nog even de wegligging van de auto als ik wat rotondes snel neem. Het adaptieve onderstel kun je van comfortabel naar sportief configureren, maar het blijft een comfortabele lobbes. De handling is logischerwijs niet om over naar huis te schrijven. De auto is veel te zwaar en log voor snel bochtenwerk.  Mijn stuurmanskunsten worden door mijn reisgenoten dan ook niet gewaardeerd. In de stad merk je pas echt dat je met een grote auto rijdt. De dode hoek is gigantisch en je moet alle zeilen bijzetten om geen fietsers en voetgangers te raken. Ik stuur de V-klasse ook nog even een krappe parkeergarage in, in de ruim 5 meter lange en bijna 2 meter brede Mercedes voelt dit als een zelfmoordmissie. Het lukt me na veel steken om de V-klasse zonder schade in het te kleine parkeervak te proppen. Echt handig is deze auto niet in de stad, gelukkig kunnen de passagiers dankzij de elektrische schuifdeuren wel makkelijk uitstappen achterin.

Conclusie
Een Mercedes van 5,14 meter die ook nog eens volgeladen is met allerlei opties, je zult begrijpen dat deze auto niet voor iedereen is weggelegd.  De V250 CDI is verkrijgbaar vanaf 62.000 euro. Onze testauto kost inclusief opties bijna 96.000 euro. Heel veel geld, maar toch vind ik de value for money acceptabel. Je krijgt letterlijk en figuurlijk heel veel auto voor je geld. Het rijden in deze auto is een bijzondere belevenis vanwege het formaat, het hoge comfortniveau en de overweldigende luxe. Deze auto palmt je in met zijn karakter. Hij slaagt er in om me te onthaasten. Dit voelt als een verlengde limousine. Ik heb oprecht genoten van de ervaring. Perfect is de auto niet. Minpunten zijn de soms rauwe diesel, de niet schokvrije automaat, de handling en de uitstraling. Je hebt heel wat uit te leggen als je tegenover je vrienden vertelt dat je bijna een ton hiervoor hebt uitgegeven. Rest de slotsom: zou ik hem kopen? Nee. Zou ik hem nog een keer willen rijden? Ja graag!

Eindoordeel: 7
+ Comfort
+ Luxe
+ Ruimte
+ Bijzondere rijbelevenis
– Diesel soms wat rauw
– Ouderwetse automaat
– Het blijft toch een busje