Rijtest: Mazda MX-5 SkyActiv-G 131 GT-M (2016)

Meer vermogen is altijd beter, beweer ik vaak met grote stelligheid. Maar is dit ook zo? Als ik de reviews van mijn collega bloggers en journalisten mag geloven is de Mazda MX-5 een briljante sportauto, ondanks een schamele 130 pk. Aan de andere kant weegt de Mazda MX-5 nauwelijks meer dan een pak melk en weten we allemaal dat een laag gewicht heel erg belangrijk is voor rijplezier. Het wordt hoogste tijd dat ik deze lichtgewicht eens bij de veertjes pak. Ik test de Mazda MX-5 1.5 Sky-Active GT-M.

Ideale recept voor een sportwagen

In tijden dat zelfs een merk als BMW op de turbo en de voorwielaandrijving overstapt is het recept van Mazda even verfrissend als bewonderenswaardig. De Mazda MX-5 heeft achterwielaandrijving, een handbak en een atmosferische viercilinder. Gecombineerd met het lage gewicht heb je het ideale recept voor een sportwagen en dat is in tijden dat auto’s alleen maar luxer, zwaarder en saaier worden echt wel bijzonder. Zo ziet de auto er ook uit.

De auto is zo laag en klein dat ik de neiging krijg hem op te tillen en in de kofferbak van mijn Golfje te proppen. De enige reden dat ik dit niet doe is dat ik bang ben dat de auto me bijt, want hij ziet er wel degelijk agressief uit. De scherpe lijnen en kleine priemende koplampen doen de auto goed. Eenmaal aan boord constateer ik dat het interieur weliswaar niet bijzonder hoogstaand is, maar dat het wel origineel en functioneel is. Uiteraard klap ik direct het stoffen dak open. Dit is echt secondenwerk. Nice job Mazda!

Toeren draaien

Het is heerlijk om weer eens met een atmosferisch blok te rijden. De kleine viercilinder reageert zonder de kenmerkende turbovertraging op mijn gasbevel. Heerlijk! Dat er geen turbo meehelpt betekent wel dat ik het toerental hoog moet houden. Heel erg hoog. Ik moet echt de toerenteller richting de 7.000 toeren rammen. Zeker onderin mist de kleine vierpitter kracht. Het klinkt misschien als heel erg hard werken, maar dat maakt het rijden juist zo fijn. Ik ben constant bezig om de auto in het juiste toerenbereik te houden. De toerenteller is mijn belangrijkste instrument, daar focus ik me op. De atmosferische viercilinder produceert een leuk geluid en schreeuwt het uit. Mazda heeft – waarom zou je ook op een roadster – nauwelijks geïnvesteerd in geluidsisolatie. Daardoor hoor ik ieder mechanisch deeltje werken in de motor. Dat doet veel voor de beleving. Een puntje van kritiek is dat het motortje net wat teveel klinkt als een 1.5-je. Het geluid had iets donkerder en masculiener mogen zijn.

Snelheidsbeleving meer dan prima

De prestaties zijn voor een sportauto niet bepaald indrukwekkend. De 0-100 sprint kost 8,3 seconden en de topsnelheid bedraagt een schamele 204 kilometer per uur. Vergeet deze cijfers. De extreem lage zitpositie, de hoogtoerige viercilinder en de geweldige handbak zijn veel belangrijker voor de snelheidsbeleving. Het bijkomende voordeel van het geringe vermogen is dat ik mijn rijbewijs niet direct op het spel zet. De zesbak is de fijnste die ik ken. De kleine pook bevindt zich perfect in handbereik, de bak schakelt ultradirect en de overbrengingen zijn heerlijk kort. Het is kinderspel om de kleine viercilinder in het juiste werkgebied houden.

Het unique selling point van deze Mazda MX-5 is en blijft natuurlijk het formidabele chassis. Wat is dit een vermakelijke en enthousiaste auto. Zet je schoonmoeder in de auto en je krijgt haar binnen 5 minuten aan het lachen. Met ongekend fanatisme zoekt de auto de binnenkant van de bocht en als ik een beetje gas bijgeef, kwispelt de Mazda MX-5 lichtjes met de staart. Echt ‘tailhappy’ is de auto niet, daar mis ik vermogen voor. Toch is het een hele leuke gooi- en smijtauto, omdat de balans zo goed is en omdat ik de limiet zo makkelijk en vaak kan opzoeken. Ik kan iedere bocht en rotonde zonder problemen volgas nemen. Hier doet het lage gewicht van nog geen 1000 kg(!) echt wonderen. Het chassis is zeker niet zo stug als ik verwacht had, maar wel lekker communicatief. Een minpuntje vind ik de besturing. Vooral in de middenstand stuurt de auto ronduit vaag. Pas als ik daar ‘doorheen’ ben, kan ik de auto goed plaatsen en geeft de installatie voldoende feedback. Op de snelweg is deze vaagheid in de middenstand irritant, want dit gaat echt ten koste van de rechtuitstabiliteit.

Geen daily drive

De MX-5 is een heerlijke rijdersauto, maar als daily drive vind ik de auto minder geschikt. Naast de wat mindere rechtuitstabiliteit is met name het windgeruis rond de stoffen kap nauwelijks te verdragen. Wat een bak herrie zeg. Ik moet echt met stemverheffing spreken om mezelf verstaanbaar te maken. De zitpositie is ook verre van ideaal. De leren stoelen zijn erg glad en geven te weinig zijdelingse steun. Gelukkig zijn er optioneel ook Recaro’s leverbaar. Altijd doen. Helaas is er geen oplossing voor het te kleine interieur. Het stuurwiel is alleen in hoogte verstelbaar en ik zit al snel met mijn benen klem tegen de middenconsole. Het is echt een kleine auto. Voor even niet erg, maar ik moet er niet aan denken om zo naar de Dolomieten te moeten rijden. De kofferruimte is met 130 liter echt wel klein, maar mijn kratje boodschappen kon ik er met wat passen en meten gelukkig nog net in kwijt.

Betaalbaar rijplezier

Mazda realiseert zich dat de MX-5 betaalbaar moet blijven en zet de MX-5 buitengewoon scherp geprijsd in de markt. Voor nog geen 30.000 euro heb een vrij basic versie voor de deur staan. Je kunt kiezen uit vier uitrustingsniveaus, ik kreeg de meest luxe GT-M versie van de importeur mee. Zaken als leren bekleding, climate control, navigatie, Bose audio, keyless go en parkeersensoren en Lane Warning Departure zijn dan inclusief. De meerprijs van de GT-M versie bedraagt een hele schappelijke 4.000 euro.

Persoonlijk zou ik voor de basisversie kiezen. Wat heb je aan een Bose audio als je bijna altijd met open dak rijdt? Ik kan me wel voorstellen dat je misschien toch meer power wilt hebben. Dat kan, Mazda biedt ook een 2.0 liter aan met 160 pk. Deze versie is  alleen als GT-M versie beschikbaar en de meerprijs ten opzichte van de 1.5 liter bedraagt 4.000 euro. Dat lijkt veel voor 30 pk, maar je krijgt ook een Bilstein sportonderstel, een limited sperdifferentieel en 17 inch velgen bijgeleverd.

Conclusie

Mazda heeft de juiste snaar weten te raken met deze MX-5. Ik heb me echt opperbest vermaakt in deze auto. Het is nog steeds een compromisloze funauto. Het formidabele chassis, het lage gewicht, de handbak en de gretige motor vormen een ideaal paar. De snelheidsbeleving is echt optimaal. Echte concurrenten heeft de MX-5 ook niet, behalve de op hetzelfde platform gebouwde Fiat Spider. Die is wat luxer en is voorzien van een turbomotor. Auto’s als de BMW Z4 en Mercedes SLK zijn veel comfortabeler en ook veel duurder. Dat laatste geldt ook voor kanonnen als de Lotus Elise en Alfa Romeo 4C.

Voordat je met het schuim op de mond naar je lokale dealer rent om er eentje te bestellen, realiseer je dan wel dat de auto als daily drive niet geschikt is. Je zit krap, hij maakt – ook met gesloten kap – enorm veel herrie en de rechtuitstabiliteit is matig. De MX-5 is leuke funauto voor erbij. Een weekendauto. Lekker met het kapje open op zoek gaan naar fijne stuurmansauto. Een weekendje naar de Ardennen is echt een feestje in deze auto.

Eindcijfer: 7,5
+ wegligging
+ heerlijke zesbak
+ snelheidsbeleving
– krap interieur
– niet geschikt als daily drive