Rijtest: Hyundai i30N (2018)

Sommige dingen zijn lastig voor te stellen. Een invasie van aliens. Sebastian Vettel die niet zeurt. Een Tesla die daadwerkelijk van de productieband rolt. Of een sportieve Hyundai. Nee wacht, dat laatste is ‘really happening’. Hyundai lanceert haar eerste hothatch, de Hyundai i30N. Natuurlijk wil ik er in rijden.

Een hothatch?

Geen makkelijke klus: als nieuwkomer indruk maken. De lat ligt hoog. Heel erg hoog. Merken als Renault, Honda, Volkswagen en Peugeot hebben al tientallen jaren ervaring. Dat haal je niet zomaar in. Alleen het tweaken van het onderstel, aanpassen van de remmen en zorgen voor veel vermogen is niet genoeg. Het gaat om de balans. Een hothatch moet kunnen prikkelen, kunnen verwonderen, je blij maken en af en toe moet je in broek schijten van angst. Tegelijkertijd moet je er de boodschappen mee kunnen doen, mee op vakantie gaan en moet je vriendin ook niet horendol worden van de auto.

Geen makkelijke opdracht?

Dat realiseren ze zich in Korea ook, dus hebben ze de hulp ingeroepen van een Duitser. Herr Biermann heet de vriendelijke man en hij was het hoofd van de M-divisie van BMW. Juist ja. Dit kun je vergelijken met Lionel Messi die een 3-jarig contract bij FC Utrecht tekent. Het voordeel voor Herr Biermann is dat hij niet naar Korea hoeft te verhuizen. De auto is ontwikkeld op en rond de Nürburgring, waar Hyundai een state-of-the art ontwikkelcentrum heeft. De auto is overigens niet ontwikkeld voor de snelste rondetijden maar puur voor het rijplezier. Een mooi streven, want sneller is niet altijd leuker. De N staat voor Namyang en Nurburgring. De Hyundai i30N is geboren in het ontwikkelingscentrum in Namyang en opgegroeid op de Nurburgring.

De eerste indruk?

Ik ben razend benieuwd als ik onderweg naar Sassenheim ben om de rode Hyundai i30N op te halen. Als fervent hothatchrijder ben ik in de markt voor zo’n auto. De auto stond al eerder op de planning, maar collega-journalisten waren gecrasht met de auto, dus de rijtest liep wat vertraging op. Nu sta ik eindelijk oog in oog en ik ben onder de indruk. De auto is flink opgepimpt. Dikke uitlaten, spoilers, rode remklauwen en dito velgen. Het zit er allemaal op. Het interieur is minder sportief. De sportstoelen zijn echt wel fantastisch, maar het onderscheid met een gewone Hyundai i30 is vrij gering. Bijkomend nadeel is dat de fit & finish niet echt bijzonder is. De gebruikte materialen zijn niet bijzonder.

Hoe is de hardware?

Fuck materialen. Het draait bij een hothatch om de hardware en daar is gelukkig niets mis mee. Hyundai heeft twee versies in de aanbieding. De basis Hyundai i30N levert 250 pk, maar die wil je niet. Je wilt de Performance Pack upgrade. Niet alleen lepelt Hyundai 275 pk uit de tweeliter turbo, ook monteert Hyundai een sperdifferentieel om de kracht op de voorwielen beter te beteugelen en krijg je grotere remmen. Dat je 19 inch velgen krijgt is mooi meegenomen. De meerprijs van dit pakket is 2.500 euro. Altijd doen dus. De totaalprijs is met 46.495 euro voor de N2 versie (de rijkste uitvoering) concurrerend te noemen. Een koopje is het niet, maar daar mogen we onze (r)overheid voor bedanken.

De eerste meters?

Heftig! Het starten van de auto is direct een traktatie voor jezelf en de omgeving. Met een lekkere diepe brom wordt de tweeliter turbomotor wakker. Dat belooft veel goeds. Er zijn twee zaken waar ik heel blij van word. De multimedia is super eenvoudig te bedienen en wat ik fijn vind is dat ik allerlei settings individueel kan configureren. Uitlaat in sportstand, vering in comfort en besturing op scherp? Geen probleem. Heel erg fijn. Het is wel even zoeken naar de juiste setting, maar het geeft de auto een veel bredere range.

Zit er ook voldoende beleving in?

De auto en ikzelf zijn inmiddels op temperatuur, tijd om de Hyundai eens goed wakker te schudden. Via de knop op het stuur zet ik alle parameters in standje oorlog en ik geef gas. Een machtige brul vult de cabine. Deze Hyundai i30N klinkt heftig! Dit is een hooligan. En een gewelddadige, want bij gas los word ik getrakteerd op keiharde salvo’s uit de uitlaat. Het is op of misschien zelfs wel over het randje. Het lijkt echt alsof iemand zijn Uzi even leegschiet. Vooral in een tunnel is het echt een feestje in deze Hyundai, alhoewel sommige medeweggebruikers daar anders over dachten. Ik kreeg aardig wat boze blikken. Heerlijk! (BEWIJSFILMPJE)

Kun je GTI’s pesten?

De sensatie komen niet alleen uit de uitlaat. De 2.0 liter turbomotor draagt ook zijn steentje bij aan de beleving. Het 0-100 sprintje kost je iets meer dan 6 seconden en de topsnelheid van 250 kilometer per uur is ook niet mals. Het is een buitengewoon potent blok maar geen superpuncher. Daarvoor mist hij net even die 30 pk extra die concurrenten als de Honda Civic Type-R en de Seat Leon Cupra wel hebben. Is niet direct een probleem, omdat de Hyundai i30N echt wel grote stappen zet. Vooral tussen de 3.000 tot 5.000 toeren heeft de motor het opperbest naar zijn zin. Bij hoge toeren verliest de motor wel wat momentum. De TSI motoren van de VAG-groep vind ik qua driveability prettiger. Die blijven gaan tot de redline. Maar ja, die maken een veel minder mooi geluid.

Hoe is de tractie?

Je hebt veel grip, heel veel grip. Totdat je overdrijft en opeens met fors onderstuur uit de bocht schiet. Het is een dun lijntje waar je op balanceert. Dat went uiteindelijk wel, je moet gewoon met iets meer beleid gasgeven. Tractie is ook een issue als je bij het verkeerslicht staat. Je hebt vrij veel wielspin, torque steer en ‘wheelhop’. Ik ken voorwielaandrijvers die – ook met sper – het vermogen beter op het asfalt krijgen. Daar heeft Hyundai nog wel iets huiswerk te doen.

Of niet, want juist vanwege dit onbehouwen karakter is de Hyundai i30N een pretpakket eerste klas. Hij klopt gewoon. Laat je gas los in de bocht en het kontje zet lekker om. Je voelt wat er onder je gebeurt. De auto beweegt en communiceert met je. Hij glijdt, gilt en schuift als een dolleman. Dit is gewoon ‘good old fun’. Zoals een hothatch hoort te zijn. Dit is veel meer een wildebras dan bijvoorbeeld een Volkswagen Golf GTI. Zorg alleen wel dat je goede vriendjes wordt met je lokale bandenboer.

En het stuurgevoel?

Ongeacht de configuratie, de Hyundai i30N stuurt lekker scherp en direct. Hij stuurt net niet zo agressief in als een Honda Civic Type-R, maar man o man wat stuurt dit lekker. Heerlijk. Het onderstel is ook fantastisch. In comfortstand acceptabel genoeg voor de lange afstanden en in sportstand lekker hard en ongepolijst. Toch zijn de dempers in de meest stevige setting nog steeds in staat om klappen op te vangen. Heel knap gedaan. De stoelen helpen daar ook aan mee. Hele fijne zetels die veel steun bieden en uitgebreid verstelbaar zijn. Enige smetje is dat ik iets te hoog zit.

Is de auto ook verkrijgbaar met een automatische versnellingsbak?

Nee, daarvoor zul je elders moeten shoppen. Je kunt deze Hyundai i30N vooralsnog alleen krijgen met een handbak. Een bewuste keus van Hyundai. Don’t be a pussy, je mag het lekker zelf doen. Zoals het hoort bij een wildebras. Het is overigens niet de beste versnellingsbak ooit. De handbak vergt een stevige hand om de versnelling te selecteren. Soms mis je daardoor wel eens een versnelling omdat de auto in zijn vrij blijft staan en hoor je de tandwielen schrapen. Just ‘manhandle the car’ en het komt goed. Lekker dat versnellinkje erin rammen!

O nee, ook weer automatisch tussengas?

Yep. Helaas pindakaas. Toch is het goede nieuws dat je het systeem kunt uitschakelen. Je kunt het edele voetenspel gewoon beoefenen. Het systeem werkt alleen zo goed dat je het niet wilt uitschakelen. Die heftige salvo’s tussengas zorgen altijd voor een smile op je gezicht en verraste blikken bij omstanders. Dat spektakel wil ik niet missen, dus toch maar dat automatische tussengas. Het is wel fijn dat je de keus hebt.

Hoe is de remmerij?

Wederom heel erg goed. De massieve remschijven (18 inch voor, 17 inch achter) grijpen goed aan, de vertraging verloopt mooi lineair en na meerdere keren op rij stampen blijft de vertraging en het pedaalgevoel optimaal. Hoe de remmen het op het circuit doen weet ik niet. Op de openbare weg zijn ze meer dan ruim bemeten om hun taak te kunnen doen.

Kan je vriendin er mee rijden?

Ja, met de settings in comfort is het een fijne cruiser. Natuurlijk iets stugger dan een gewone Hyundai i30 maar het comfort is meer dan voldoende en de auto is makkelijk te bedienen. Girlfriendproof dus. Deze auto heeft een prettig duaal karakter en dat maakt de auto bruikbaar voor veel doeleinden. Bruut als het moet en comfortabel als het nodig is. Persoonlijk vind ik dat erg prettig. Ik heb met veel liefde een Renault Megane RS gereden, toch heb ik die vanwege de keiharde vering uiteindelijk weggedaan. De Hyundai i30N kun je gerust meegeven aan je vriendin.

Hoe doet de Hyundai het in de kroeg?

Dat is natuurlijk wel een dingetje. In de kroeg of op een verjaardagsfeestje zul je aan iedereen moeten uitleggen waarom je Hyundai heel erg goed en heel erg snel is. Geen reden om de auto niet te kopen, maar je moet wel voorbereid zijn op veel gezeik van je Audi en Mercedes vrienden. Je hebt wat uit te leggen. Niet altijd even leuk om te doen en je moet een beetje een olifantenhuid hebben. Het is daarbij ook een onbekende auto. Ik parkeerde hem even bij mijn BMW-dealer en niemand herkende de auto. Nu is het niet direct een concurrent, maar het is wel veelzeggend. Hyundai mist (nog) de reputatie die Renault en Peugeot wel op dit terrein hebben.

Zou ik hem kopen?

Ik zou hem zeker overwegen. Dat zeg ik als hothatch fanboy! Het is een voortreffelijke hothatch en wat ik vooral waardeer is het ‘wilde’ karakter. Hij stuurt fantastisch, klinkt megabruut en het weggedrag heeft echt een listig randje. Dat maakt de auto gewoon heel erg gaaf. Het is een entertainer! Hij is net niet zo scherp als de vorige generatie Renault Megane RS maar hij is wel scherper dan de Seat Leon Cupra en de Volkswagen Golf GTI. Dat zijn betere allrounders, maar het comfort in de Hyundai is gelukkig wel voldoende. Het enige wat ik echt mis? Net even die 30 pk extra. Die klap in je rug. Hij is snel, het vonkt echter niet. Toch kan ik daar mee leven omdat het brute geluid dat wel weer compenseert. Al met al: nice job Hyundai. Very nice job!

Eindcijfer: 8+
+ geweldige soundtrack
+ wildebras
+ geweldige stoelen
+ waar voor je geld
– motor mist 30 pk
– interieur mwoh
– imago is wel een dingetje.