Rijtest: Honda Civic Type-R (2016)

Honda heeft maar liefst vijf jaar ontwikkeltijd in de nieuwe Type-R gestoken voordat ze helemaal tevreden waren met het eindresultaat. Goed was simpelweg niet voldoende voor de Japanse engineers, want Honda heeft een naam hoog te houden als het gaat om steengoede hothatchs. Is de nieuwe Honda Civic Type-R het lange wachten waard geweest? 

Wildebras

We starten deze rijtest natuurlijk met het gebruikelijke rondje om de auto. Zoek je een auto waarmee je anoniem door het verkeer kunt begeven, dan is de Civic Type-R niets voor jou. Het ontwerp is wild, opzichtig, adembenemend, puberaal, schreeuwerig en ‘out of this word’. Je houdt ervan of je haat het. Ik vind de Type-R geweldig! Dit is een auto die je in het echt moet hebben gezien voordat je een oordeel kunt vellen over het uiterlijk. De agressie spat van de auto af en dat valt wat mij betreft alleen maar te prijzen. Honda beweert dat alle opsmuk ook functioneel is. De prachtige luchtinlaten aan de zijkant zorgen daadwerkelijk voor extra koeling en de bijna cartooneske achterspoiler levert extra downforce op. Of de 4 vuistdikke uitlaten ook louter functioneel zijn betwijfel ik, maar het ziet er wel supergaaf uit.  Het resultaat van dit alles mag er zijn. Een rondetijd van 7:50 op de Nordschleife spreekt boekdelen. Een fantastische prestatie, ook al moet je altijd maar afwachten of een fabrikant niet valsspeelt. Met een setje semi-slicks pak je zo een paar seconden per rondje, maar het blijft indrukwekkend natuurlijk. 

Superfijne stoelen

Liefhebbers van Duitse ‘gründlichkeit’ zullen wat teleurgesteld zijn als ze plaatsnemen in het interieur. De materialen zijn her en der wat simpel en de graphics van het navigatiesysteem ogen als een Atari spelletje uit 1994. Ook is het een onprettig systeem in het gebruik. Het kost even tijd voordat je de logica snapt. Als die er al is. Wat ik wel waardeer is dat het interieur net even anders is vormgegeven dan de Duitse eenheidsworst. De toerenteller zit lekker centraal voor je neus en de snelheid lees je af van een digitaal tellertje. De rode schaalstoelen zien er niet alleen goed uit, maar zitten echt voortreffelijk. Ook kan ik het kleine sportstuurtje lekker ver naar me toe halen. Jammer genoeg is de zitpositie net iets te hoog. Tot mijn vreugde levert Honda de Type-R alleen met een handgeschakelde versnellingsbak die ook nog eens perfect gepositioneerd is. Het voordeel van een hothatch is dat hij ook praktisch kan zijn. Dat geldt zeker voor de Honda. De kofferbak slikt maar liefst 475 liter bagage en ook achterin zit je verrassend ruim. 

Mak lammetje

De auto laat zich de eerste kilometers soepel door het verkeer leiden. De koppeling en versnellingsbak zijn makkelijk te bedienen en de tweeliter turbo gedraagt zich als een mak lammetje. Ik had een extreem stugge auto verwacht, maar dat valt me eigenlijk wel mee. Voor een purist is hij beslist vriendelijk geveerd. Mijn Renault Megane RS 265 met cupchassis was echt wel twee tandjes stugger afgeveerd. Het zicht naar achteren is wel beperkt dankzij de grote achterspoiler en ook is de draaicirkel onhandig groot (12,6 meter). Maar dat is het dan ook wel. Dit is een auto die ik best aan mijn vriendin zou durven uitlenen, ook al zijn de prachtige zwarte 19 inch velgen natuurlijk wel krasgevoelig. Uitkijken voor de stoeprandjes dus. 

Turbopower

De hardcore Honda adepten zullen even moeten slikken, maar het is gedaan met de hoogtoerige VTEC-pret onder de motorkap. Ook Honda moet mee met de tijd en monteert een turbo op de Civic. Het is ook bittere noodzaak, want met een atmosferische motor kom je vermogen tekort ten opzichte van de concurrentie. Dat laatste is geen issue meer, want de nieuwe Honda Civic Type-R is goed voor 310 pk en 400 newtonmeter! De Honda Civic Type-R rondt de 0-100 sprint in 5,7 seconden af en marcheert door tot 270 echte kilometers per uur. Dat ondanks de grote achterspoiler die niet heel erg gunstig is voor de luchtweerstand. 

De olie en andere vloeistoffen zijn inmiddels op bedrijfstemperatuur, tijd voor het eerste sprintje. Ik sta stil op een verlaten weg en geef volgas. De koude Continental Sportcontacts hebben heel even wat moeite om grip te vinden op het vochtige en koude asfalt, maar bij het inschakelen van de tweede versnelling bijten ze zich vast in het asfalt. De Honda-engineers hebben torque steer heel knap weten te elimineren. Snaarstrak en als een kanonskogel word ik gelanceerd. Binnen no time zie ik de lichtjes boven het dashboard oplichten die me manen om door te schakelen. Net als in de Formule 1. Ik schakel snel naar een volgende versnelling. De acceleratie neemt ook in versnelling 3 en 4 niet af. De versnelling is intens, bruut en overweldigend. Precies zoals je van een hardcore hothatch verwacht.

Klein turbogat

Ik heb veel reviews gelezen waar kanttekeningen geplaatst werden bij het turbogat van deze Honda Civic Type-R. Het klopt dat de turbo heel even tijd nodig heeft om druk op te bouwen, maar dat vind ik niet direct nadelig voor de rijbeleving. Die brute klap in je rug maakt de snelheidsbeleving juist intenser. En als de turbo eenmaal blaast, dan gaat de Civic ook echt als de spreekwoordelijke brandweer. Het motorkarakter van de Type-R is niet te vergelijken met de vaak gepolijste en efficiënte viercilinder turbomotoren van de VAG-groep en BMW. De Honda heeft een duidelijk sportiever en rauwer karakter. Onder de 3.000 toeren gebeurt er niet zoveel, maar daarboven breekt de hel los. Het VTEC-karakter ben je natuurlijk grotendeels kwijt, maar de Honda-engineers hebben toch voor elkaar gekregen dat het vermogen niet inzakt bij hoge toeren. Met ongekende furie ramt de viercilinder door tot aan de 7.000 toeren. De motor is een puncher die altijd gaat voor de knock-out. Wat een geweldig blok!

Mechanisch motorgeluid

Het motorgeluid van de Civic is voer voor discussie. Heel erg gaaf zijn de afblaasgeluiden van de turbo. Honda heeft er bewust voor gekozen om het uitlaatgeluid standaard te laten, daarom klinkt de Honda Civic Type-R vrij mechanisch in vergelijking met een aantal concurrenten. Het motorgeluid is zeker gaaf en opzwepend, maar mist wel iets aan karakter. Een Megane RS klinkt nog net wat beter. Een vervelende eigenschap van de Type-R is dat de motor rond de 4.000 toeren een wat irritante dreun produceert. Op de snelweg kan dit na verloop van tijd wel wat vermoeiend worden, met een lichte hoofdpijn als onvermijdelijk resultaat.

Mechanisch sperdifferentieel

We weten allemaal dat een auto in de problemen kan komen als de voorwielen 310 pk moeten verwerken en tegelijkertijd moeten sturen. Net als veel concurrenten monteert Honda een mechanisch sperdifferentieel tussen de voorwielen om het geweld te beteugelen. Daarnaast heeft Honda goed gekeken naar Ford en Opel en de voorwielophanging uitgerust met dubbele stangen en ophangingspunten. Dit om te voorkomen dat het stuurwiel bij een volgas sprintje alle kanten opvliegt, behalve rechtdoor (dit noemen we torque steer). Honda noemt deze techniek de Dual Axis Strut en het werk briljant. Torque steer is de auto zo goed als vreemd. Wat knap is voor een voorwielaandrijver met 310 pk. 

+R modus

Linksboven het stuur staart de +R knop me al een tijdje aan. Met één simpele druk op de knop linksboven het stuur zet ik alle systemen op scherp. De tellers worden roodverlicht, maar belangrijker zijn de wijzigingen die onderhuids plaatsvinden. De gasrespons is directer, de dempers zijn 30% stijver, de besturing is zwaarder en het ESP grijpt later in. Het verschil in karakter is onmiskenbaar groot. De gasrespons verandert van prettig meegaand naar een overdosis ADHD. De besturing is in comfortmodus fijn, maar in +R modus geeft de installatie nog meer feedback en precisie. De vering verandert van meegaand naar plankhard. 

Honger naar bochten

De honger naar bochten is in de Type-R ongekend. Met groot enthousiasme zoekt de Honda iedere keer direct de binnenkant van de bocht op. Ik ken geen gelijke in dit opzicht. Dat geldt ook voor de hoeveelheid grip. Die is werkelijk fenomenaal. Deze auto is niet uit balans te brengen. Het chassis is fenomenaal goed. Het is onvoorstelbaar welke bochtsnelheden te halen zijn. Ik zit regelmatig met ongeloof naar mijn eigen prestaties te kijken. Om daarna mezelf moed in te praten dat het eigenlijk nog wel sneller kan. En het mooie: dit kan ook echt!  En dan doe ik de Type-R nog steeds tekort. Op de openbare weg kom ik eigenlijk al bijna nooit op de limiet van de auto, want die ligt te ver weg. 

Enige minpunt van de +R stand is dat de vering soms te stug is en het wat onrustig wordt. Als ik terugschakel naar de softere set-up vind ik de balans eigenlijk nog wat beter, want je kunt iets meer tempo meenemen in de bochten.  Het is wel jammer dat je in de Civic de verschillende settings niet individueel kunt configureren. Het is of alles in oorlogmodus of alles in modus normaal. Gelukkig heb je in de normale modus wel het volledige vermogen paraat, maar de besturing in de normale modus is wat te licht naar mijn zin. Onderstuur is de Civic in beide rijstanden nagenoeg vreemd. Dan moet je echt als een volslagen idioot met een veel te hoge entreesnelheid de bocht invliegen.

Heerlijke versnellingsbak

De 350 millimeter grote remschijven (zowel voor als achter) zijn geweldig. Het pedaalgevoel is fantastisch en ook bij herhaaldelijke opdrachten geven ze geen krimp. Toch is de handgeschakelde versnellingsbak de kers op de taart. Het is een heerlijke bak die bestand is tegen het betere sportieve beulswerk. Dat komt doordat de schakelwegen superkort zijn. Een klein tikje volstaat om van versnelling te wisselen. Daar komt bovenop dat de koppeling in staat is om dit hoge tempo bij te benen. Tussengas is echt kinderspel. Echt razend knap hoe Honda dit voor elkaar gekregen heeft. Ik begin steeds meer te snappen waarom de ontwikkeling van deze auto zoveel tijd heeft gekost. Je vraagt je af waarom mensen nog een automatische versnellingsbak willen als ze kennismaken met deze prachtige handbak. Niet voor niets biedt Honda geen automatische versnellingsbak aan.

Type-R vs concurrentie

In veel opzichten doet de Type-R me denken aan de Renault Megane RS. Het verschil met de Renault Megane RS is dat dit meer een showman is en de Honda wat meer de rol van effectieve beul opeist. Bij de Megane krijg je het kontje nog wel eens om en voel je het sperdifferentieel in het stuurwiel werken, bij de Civic blijven dit soort sensaties achterwege. Toch doet de Honda als rijdersauto niet onder voor de Megane RS. Ook de Honda Civic Type-R is een volbloed sportauto. Dat zit in het DNA van de auto en dat voel je iedere seconde. Alleen al die heerlijke handbak maakt het leven zoveel leuker. Gelukkig biedt de Honda wel een acceptabele mate van restcomfort in comfortmodus, dat ontbrak in de keihard geveerde Megane RS. Ook ligt de Civic bij hoge snelheid als een blok op de weg.  Van nervositeit is dan geen enkele sprake.

In vergelijking met allrounders als de Volkswagen Golf GTI en Seat Leon Cupra legt de Civic het af als het gaat om comfort en verfijning, maar die auto’s bieden natuurlijk ook minder rijplezier. Het is vooral een kwestie van persoonlijke smaak. Ik heb de Focus RS nog niet gereden, dus daar kan ik helaas niet over oordelen.

Twee uitrustingsvarianten

De Type-R is beschikbaar in twee uitrustingsvarianten. De basisuitvoering is verkrijgbaar voor 47.480 euro en de luxere GT- versie voor 49.980 euro. Op de GT-versie zijn opties als Lane Warning Departure, Blind Spot Assist, Bose Audiosysteem, navigatiesysteem, regen- en lichtsensor, betere speakers, zelfdimmende binnenspiegel en een achteruitrijcamera inbegrepen. Vooral de achteruitrijcamera is erg handig, omdat de grote achterspoiler je zicht beperkt. Alle sportieve hardware (remschijven, velgen, sperdifferentieel, stoelen, turbomotor etc) is ook op het basismodel standaard. De aanschafprijs van bijna 50.000 euro is best veel geld voor een Honda, maar ook in lijn met extreme concurrenten als de Ford Focus RS, Volkswagen Golf GTI Clubsport en Renault Megane RS Trophy-R.

Conclusie

Het is best lastig om in een ochtendje een oordeel te moeten vellen over een dergelijke heftige auto. Ik heb het gevoel dat ik pas het eerste laagje heb afgepeld en er nog veel meer te verkennen valt. Toch weet ik genoeg. Ik reed met knikkende knietjes naar huis, ik ben simpelweg verliefd op deze auto geworden. Deze auto staat echt bovenaan mijn shortlist. Nu rijd ik nog noodgedwongen een diesel, maar er komt een moment dat mijn woon-werkverkeer weer normale vormen gaat aannemen en ik weer een hothatch kan aanschaffen. ‘This could be the one’. Het wilde uiterlijk, de geweldige handling en de brute turbomotor maken de Civic Type-R een episch goede hothatch. Dat de motor te luid is en het navigatiesysteem rampzalig werkt neem ik voor lief. Dit is een icoon. Ik wil hem hebben!

Eindcijfer: 9-

+ Geweldige rijdersauto
+ Brute turbomotor
+ Heerlijke stoelen
+ Wild uiterlijk
– Verouderd navigatiesysteem
– Irritante dreun bij 4.000 RPM

Deze test is mede mogelijk gemaakt door Honda dealer De Bois in Amersfoort. Deze Honda Civic Type-R staat ook te koop.