Rijtest: Ford Fiesta ST (2020)

Heel af en toe treft een auto mij recht in het hart. Dan start het proces van configureren, dromen en soms ook van aanschaffen. Ik heb nooit durven dromen dat een auto met een driecilinder motortje en ‘maar’ 200 pk mij op mijn knietjes doet wankelen van begeerte. En toch – lieve Driveaholics – is de Ford Fiesta ST mijn nieuwe droomauto en twijfel ik ernstig of ik de geweldige SEAT Leon CUPRA R moet inruilen. En ja, dat is geen geintje.

Een Ford Fiesta ST? Is het 1 april?

Nee, dat is het niet. Ik heb geen koorts en ik ben ook broodnuchter. Dit is het gevoel wat overheerst na een heerlijk speeldagje in de Duitse Eifel. Ik wilde deze trip heel graag doen met de Ford Fiesta ST. Deze auto scoort in alle bladen en blogs verrassend goed en dat wekt verwachting. En die is meer dan waargemaakt. De Ford Fiesta ST is het levende bewijs dat je op de kronkelende Landstrassen niet perse heel veel vermogen nodig hebt. Dat is – zo merk ik in mijn huidige SEAT – eerder een nadeel dan een voordeel. Je hebt in de Eifel vooral een auto nodig die met liefde bochten attaqueert en mij als bestuurder optimaal betrekt bij wat er gebeurt. Ford heeft een reputatie heeft als het gaat om het bouwen van voortreffelijke stuurmansauto’s en ik kan beamen dat die reputatie meer dan terecht is. Tot zover de conclusie ;). Laten we toch even bij het begin beginnen. Om bij de Eifel te komen moeten we eerst wat snelweg- en Autobahnkilometers maken.

Hoe doet de auto het op de Nederlandse snelweg?

De Ford Fiesta ST is natuurlijk geen gewone Ford Fiesta. Het onderstel is merkbaar stugger en dat merk je. Wat mij betreft net aan de goede kant van het randje, maar als je met 100 op de Nederlandse snelwegen sukkelt heb je natuurlijk geen sportief onderstel nodig. Zelfs een uitlaatbrul kan je dan gestolen worden. In de normale Driving-mode lukt dit ten dele. Ja, de auto is wat stiller en de besturing wat lichter maar de dempers blijven wel altijd hun aanwezigheid aan je kenbaar maken. Dat gebeurt overigens niet op een hele lompe en onaangename manier. De Fiesta is uitgerust met hele slimme reactieve dempers die zich constant aanpassen aan de stand van de weg. Goede techniek, want het comfort is nu draaglijk. Voor de rest is het prima toeven. De ietwat krappe maar wel fantastische Recaro’s zijn zeker ook geschikt voor langere reizen, de Bang&Olufsen audio (625 watt) is prima en ook vallen wind- en bandengeruis best mee. De auto is zelfs nog wel zuinig, want bij lage snelheden wordt een cilinder uitgeschakeld om extra brandstof te besparen. Merk je overigens weinig van achter het stuur.

En op de Autobahn?

Dat is het eerste moment waarop ik de auto voor het eerst in een sportieve stand zet. Besturing en motor staan nu op standje scherp en dat merk je meteen aan de gasrespons. Een beweging met je kleine teen is voldoende om de auto in beweging te zetten. Ik ben dat vanuit de CUPRA gewend maar mijn reisgenoot moet zich even aanpassen. Dat lukt snel, want er is geen tijd om je over dit soort zaken druk te maken. Er zijn veel indrukken te verwerken. De kleine driecilinder bijvoorbeeld. Wat zet die een machtige keel op zeg. De auto klinkt heel erg goed, ver weg lijkt het zelfs een beetje op de eerdere vijfcilinder uit de Ford Focus ST. Natuurlijk is dit deels trucage maar als het goed is hoor je mij niet klagen. En dit is gewoon heel erg goed. Net als de kleine motor. Zolang je het toerental boven de 2.000 houdt trekt de kleine Ford machtig door. Hij voelt vooral ook heel snel aan en dat komt deels door het geluid en deels door het weggedrag. Het is een auto die twee handjes aan het stuur verdient op hoge snelheden. Door de stuggere dempers en zeer directe besturing is het soms een tikje onrustig. Of communicatief en vermakelijk. Dat hangt af van je voorkeuren.

 

Hoe zijn de prestaties?

Onze subjectieve indruk blijkt te kloppen als ik de meetapparatuur de feiten laten checken. De 80-120 sprint doet de Fiesta in 3.9 seconden, de 100-200 sprint in 20.8 seconden. Dat is respectievelijk 0.7 en 5 seconden sneller dan een Volkswagen Polo GTI die ook 200 pk heeft. De 0-100 sprint kun je in 6.5 tel doen, wat gewoon erg rap is. Op de teller haalden we – na enig aandringen zelfs 244 kilometer per uur en er had nog wel een ietsepietsie meer ingezeten. Dit tot zichtbare ergernis van de Mercedes-Benz A200 rijder die door de kleine Ford aan de kant werd geduwd. Toch opvallend dat je van dit soort bestuurders nooit een duimpje krijgt. Omgekeerd weet ik zeker dat een Fiesta ST eigenaar je wel een duimpje geeft. Jammer dat veel mensen zo zwaar leunen op imago en uitstraling.

Wat valt op als je de Autobahn verlaat?

Hoe leuk een handgeschakelde versnellingsbak is. Zo fijn. Bak en koppeling zijn prima, geven genoeg weerstand en de bakverhoudingen ook lekker kort. Enige kleine minpuntje is de net wat te lage plaatsing van de versnellingsbak. De driecilinder blijft ook op de Landstrassen fier overeind. Ford heeft echt het maximale eruit gehaald. De meeste driecilinders lijden onder een zwaar vliegwiel en een matige gasrespons. Dat is bij de Ford zo goed als weggewerkt. Wat overblijft is een heerlijke puncher die in het gebied van 2.000 tot 5.000 toeren stevige klappen uitdeelt. Daarboven krijg je geen extra vermogen maar het is nog steeds leuk genoeg om daar te vertoeven. Natuurlijk deden we ook even een soundcheck en dan weet je gewoon niet wat je hoort. De uitlaat is bijzonder luid en als de Fiesta langs scheurt klinkt de auto als een serieuze sportwagen. Dat is echt bijzonder knap gedaan. En als bestuurder profiteer je hier van mee. Dit motortje zweept je echt op. Dat is echt een hele grote verrassing. Ik herhaal mezelf nog maar even. Dit is een driecilinder en ‘i absolutely love it’!

 

Hoe stuurt de auto?

Fabuleus. Echt niet normaal hoe direct deze auto instuurt. In twee omwentelingen kun je het heerlijk in de hand liggende stuurwiel van links naar rechts draaien. Dat merk je in de praktijk. Een tikje naar rechts en de Fiesta reageert meteen. Dankzij de precieze besturing is het verrassend simpel om het witte lijntje in de bocht te blijven raken, deze auto is zo precies te plaatsen. Onvoorstelbaar Je eigen grenzen opzoeken is ook kinderspel in deze auto. Op het moment dat de voorwielen tractie verliezen kun je met gerust hart scherper insturen en wat gas bijgeven. De koets heeft nauwelijks rol en het optionele sperdifferentieel (onderdeel van Performance Pack) en de losse achterzijde trekken/duwen de auto de bocht door. Laat je in de bocht (bewust) het gas los, dan komt de achterzijde direct maar wel heel mooi voorspelbaar los. Het onderstel klopt echt tot op de komma en ook bij natte weercondities kun je gewoon nog lekker blijven stampen. Op de soms pokdalige wegen in de Eifel verlies je nooit het contact met het asfalt. De enige keer dat dit wel eens gebeurt is als de auto in een bocht even het binnenste wiel optilt. Wederom met een grote grijns tot gevolg. Dit is echt een autootje met de juiste ‘hooligan spirit’. Pak hem bij het nekvel, ga lekker gooien en smijten. Dat is waar deze auto toe uitnodigt. Een echte hothatch.

Wat kost dit?

De Ford Fiesta heeft een vanafprijs van iets meer dan 33k en dat is ietsje meer dan een vergelijkbare Volkswagen Polo GTI. Daar staat tegenover dat de Ford wel veel beter is uitgerust. High-end opties als een B&O audiosysteem (675 watt), heerlijke Recaro sportstoelen, 18 inch velgen, keyless entry, voorruitverwarming, lane warning departure, grootlichtassistent, een verwarmd stuur en een navigatiesysteem zijn gewoon standaard. Er zijn maar vier opties die je kunt aanvinken. Het Performance Pack van 1.100 euro is een absolute must vanwege het Quaife sperdifferentieel. De launch control en schakelindicator zijn bijzaak. LED koplampen (600 euro) wil je uiteraard ook en als je toch bezig bent kun je voor 600 euro ook het Drive Assistance Pack met dodehoeksensor, adaptive cruise control, active park assist, achteruitrijcamera en de handige ‘Door Edge Protectors’ aanvinken. Een panoramadak kost 800 euro en dan ben je voor 36 mille wel klaar. Valt niks over te zeggen. Net als over de gebruikskosten. De kosten voor brandstof, verzekering en wegenbelasting vallen ronduit mee.

Dus? Naar de dealer?

Nou, dat is wel degelijk een optie. Want ik heb met deze auto meer plezier gehad in de Eifel dan met al mijn voorgangers. De Renault Megane RS wellicht uitgezonderd. Deze auto is echt op maat gesneden voor me. Hij is snel, communicatief, speels, de handbak is subliem, de lage zitpositie is heerlijk, het geluid is goed en ga zo maar door. Op dit soort wegen leuker dan mijn SEAT Leon CUPRA R. Die is sneller, is in staat tot nog hogere bochtsnelheden maar is vooral ook serieuzer. Veel meer een auto voor op het circuit. Een performance auto. Dat is de Fiesta veel minder. Die is vooral gericht op rijplezier. Waarbij 200 pk genoeg is. Ik heb geen enkel moment naar meer vermogen verlangd. Zelfs niet op de Autobahn. De Ford Fiesta ST is – ook standaard – eigenlijk al snel genoeg. Helemaal in de Eifel. Dan kun je gewoon lekker stampen en door de kort gespatieerde versnellingen heen spurten zonder dat je meteen asociaal hard rijdt. Dit is wat ik zoek in een auto. Het mindere imago van de kleine Ford speelt voor mij geen enkele rol. Ik koop een auto voor mezelf en niet voor mijn omgeving.

Waarom zou ik het niet moeten doen?

Allereerst omdat de SEAT Leon CUPRA R een geweldige auto is. Laten we daar niet te makkelijk overheen stappen. Ook is nog de kwestie wat betreft het vermogen. Is van bijna 400 naar 200 pk niet een te grote stap terug? Zeker op de (vooralsnog) onbegrensde Autobahn is het toch wel lekker stampen met de SEAT. Dat zou ik echt gaan missen. Ook is het niet zo dat je met de SEAT geen plezier hebt in de Eifel. Het formaat van de Ford is eveneens een issue. Minder bagageruimte en ook is het op de achterbank behelpen. Het uiterlijk van de auto is misschien wel mijn grootste twijfelpunt. De Ford Fiesta ST ziet er uit als iedere Fiesta ST-line. Niets bijzonder. Dat geldt ook voor het interieur. Een flinke stap terug qua materiaalgebruik, afwerking en multimedia. Ook in vergelijking met een Volkswagen Polo GTI of Mini Cooper S. Tevens mis ik wat nuttige speeltjes aan boord als een G-krachtenmeter, een olietemperatuur en andere gegevens die het sportieve autoleven verrijken. Het is allemaal wat simpel. Ik kan me voorstellen dat ik me daar na verloop van aan ga ergeren?

Conclusie?

Ik heb wat denkwerk te doen. Dat ik ernstig twijfel om mijn SEAT Leon CUPRA R in te ruilen voor een Ford Fiesta ST zegt genoeg over deze auto. Zelden heb ik in een auto gezeten die me zo heeft geraakt als deze kleine Ford. De Ford Fiesta ST doet alles wat een hothatch moet doen. Het is een rasentertainer. Iedere kilometer is leuk. Ongeacht waar en hoe je rijdt. Gaat het sneller, dan wordt het alleen maar leuker! Fuck de minpunten. Die heeft elke auto. Bij deze Ford Fiesta ST blijven vooral de pluspunten hangen. Dit is een sublieme bochtenkoning. Ja, stiekem ben ik gewoon stapelverliefd geworden op deze kleine auto. Dat is de verrassende conclusie van deze rijtest.

Eindcijfer: 9-
+ Eigenlijk alles
– Dat ik er nog geen eentje voor de deur heb staan?