Rijtest: Cadillac XTS (2014)

Op vakantie gaan naar Amerika heeft als voordeel dat je ook eens in een model kunt rijden dat in Nederland niet verkrijgbaar is. Bij het autohuurbedrijf neem ik een gloednieuwe Cadillac XTS mee. Dit is het topmodel van Cadillac, de opvolger van de Cadillac DTS. Die laatste ken ik goed want daar heb ik eerder al eens 2 weken in gereden. Een naar Europese maatstaven wel erg ‘old school’ Amerikaan maar wel met bakken karakter. I loved it. Heeft de XTS de genen van de ‘Grand Old Daddy’ overgenomen?

zijkant

De Cadillac XTS is het topmodel van de Cadillac reeks. Dit is een auto voor Amerikaanse senioren die hun hele leven al in een V8 rijden en nog nooit de toerenteller voorbij de 1500 toeren laten. ‘Just enjoy the torque’. In deze auto verwacht je comfort en luxe. Niet zo ingewikkeld toch? En hier gaat Cadillac in de fout. Net als andere fabrikanten zijn ze op zoek naar een jonger publiek. Dus is de auto verkrijgbaar met ridicuul grote (en foute!) velgen en is ook het nieuwe CUE systeem aan boord. CUE wil zeggen dat je alles via touchscreen kunt bedienen, ook de airconditioning. Maar helaas werkt de touchscreen gemiddeld genomen slechts 1 op de 3 keer. Je klikt/swipet tot je een ons weegt zonder dat er iets gebeurt. Het ziet er overigens best gelikt uit, maar vorm mag nooit boven functie gaan.

Ook qua comfort hinkt de auto op twee gedachten. Hij is 90% van de tijd heerlijk zacht geveerd en smooth zoals je van een Cadillac verwacht, maar de 19 inch velgen zorgen er wel voor dat je sommige oneffenheden opeens opmerkelijk stevig doorkrijgt.

Niet alleen werkt de touchscreen vaak niet, ook geeft het snel vlekken.

Niet alleen werkt de touchscreen vaak niet, ook geeft het snel vlekken.

We zeuren nog even door. De DTS had een antieke viertrapsautomaat. De nieuwe XTS heeft een modernere zestrapsautomaat maar echt vloeiend schakelt hij nooit. Vooral manueel terugschakelen van 2 naar 1 moet je bekopen met een harde en oncomfortabele klap. Ook bij volgas doorschakelen is er weinig souplesse. Verder mis ik als petrolhead de heerlijke V8 van de DTS. Deze is vervangen door een sterkere 3.6 liter V6 met 305 pk. Dikke prima op papier, maar in de praktijk mis je koppel. Je moet constant trappen om lekker te accelereren. Dat gaat ten koste van het comfort. En bij vollast klinkt hij wel weer wat rauw. Wat mis ik die oude Northstar V8!

Natuurlijk zijn er ook pluspunten. De stoelen zitten geweldig (echt top!), het materiaalgebruik is verrassend goed (met geperforeerd leer bekleed dashboard, echt hout etc) en dat geldt ook voor de afwerking. Verder is de auto waanzinnig stil en luxe. En de auto is gigantisch ruim achterin. Daar zit je echt als een vorst.

De stoelen zitten heerlijk.

De stoelen zitten heerlijk.

Maar het is niet genoeg. Objectief gezien is de auto voor sommigen beter als zijn voorganger. De XTS is moderner, zuiniger en luxer. Maar de oude DTS was veel leuker om te rijden. Hardcore comfortabel. Die auto had karakter. Was een echte Cadillac. De nieuwe XTS had ook een Buick kunnen zijn. Of een Lexus. Eenheidsworst. Zoals je steeds vaker ziet bij nieuwe auto’s. Zo zonde!

Eindoordeel: 6,5
+ heerlijke stoelen
+ materiaalgebruik
– rauwe zescilinder
– mist net wat verfijning en comfort

Christian Schilder

Parttime petrolhead met fascinatie voor auto's, snelheid en sensatie.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. Meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten