Rijtest: BMW M5 Competition (2019)

Verwachtingen zijn een bitch. Hoe hoger de verwachting, hoe groter de kans op teleurstelling. Dat zet me aan het denken. Op papier is de BMW M5 Competition een absolute alleskunner. Je kunt er Porsches mee pesten op de Nordschleife, Lambo’s irriteren op de Autobahn terwijl je drie passagiers aan boord hebt. In de tussentijd zet je de stoelmassage aan en geniet je van een klassieke opera via de Bower & Wilkins speakers.

De perfecte auto dus?

Dat is de theorie. De praktijk kan wel eens anders zijn. Het mooiste voorbeeld is misschien wel de nieuwe Porsche 911 Carrera S die ik recent reed. Een briljante alleskunner. Echt een perfect gebouwde auto. Een god. En daar zit meteen het probleem. De auto is te goed en mist daardoor wat karakter. Ik zou nog steeds een ledemaat opgeven voor de sleutels maar ik had geen last van knikkende knietjes en soortgelijke symptomen.

Dus is de vraag of de knietjes nu wel gaan knikken?

Yep. En alleen dat zorgt al voor spanning als ik onderweg ben op weg naar de rijtest met de BMW M5 Competition. Ik heb met de eigenaar afgesproken op de Duitse Autobahn. De enige plek waar je de 4.4 liter V8 nog kunt uitwringen zonder je roze pasje en daarmee je automobiele vrijheid te verliezen. En we kunnen in Duitsland ook nog wel een paar uitdagende Landstrassen vinden. Een prachtige dag lonkt. Het gebeurt me niet vaak dat ik een auto mag rijden met maar liefst 625 pk en 750 nm.

625 pk!? Wtf, dat is meer vermogen dan een Lamborghini Huracan?

Klopt. Het is echt verbijsterend dat je een ruime en praktische vierdeurssedan kunt kopen met het vermogen van een supercar. Bizar maar waar. Ondanks ruim 1800 kilo leeggewicht kun je de 0-100 sprint in een luttele 3.3 seconden afraffelen. Op een lege Autobahn kun je doorhalen tot 305 kilometer per uur. Begrensd. Stiekem vraag ik me af wat het nut is van een dergelijke begrenzer. Is het verschil tussen 305 en pak hem beet 320 kilometer per uur nu echt zo levensbedreigend dat de auto toch maar geknepen moet worden? Niettemin ben ik blij met de kans om weer eens 300 plus te rijden ;).

Wat is het verschil tussen een gewone BMW M5 en een BMW Competition?

Het verschil tussen een wolf en een hyena. Een BMW M5 is natuurlijk van zichzelf uit al geen ‘pussy’ maar de BMW M5 Competition doet het bekende schepje erbovenop. Meer vermogen (+25 pk), een verlaagd onderstel (7 mm), aangepast camber, betere stabilisatorstangen wat optische accenten en een (nog) luidere uitlaat. Geen half werk! Wat je ook krijgt – net als in de gewone M5 – is vierwielaandrijving. Goed nieuws voor de meeste mensen, want 625 pk op de achterwielen is een (forse) uitdaging. Voordat je als purist je laptop door de ruit gooit, in de meest extreme setting biedt BMW ook een 2WD stand aan waarbij al het vermogen naar de achterwielen gaat. Je moet dan wel serieuze ‘cojones’ hebben hangen.

Wat vind ik van de looks?

Dat is een lastige bij een dergelijke auto. Je wilt absoluut wel dat je auto afwijkend is van 520d met M-sportpakketje, maar je wilt ook niet te veel opvallen. De gulden middenweg. Bruut zonder ordinair te zijn. Het is een bijzonder dun lijntje. Kijk naar Audi. Die gaan er nog wel eens overheen. BMW blijft met deze BMW M5 Competition aan de goede kant van de lijn zitten. Dankzij de bredere wielkasten, prachtige velgen en vier uitlaten heb je net die extra ‘stance’ zonder dat het smakeloos is.

En het interieur?

De rode M1 en M2 knopjes op het stuur vallen meteen op. Die zijn om de juiste rijmodus te selecteren. De specifieke M5 stoelen zijn eyecatchers. Net als de rode startknop en het M-specifieke pookje. Altijd even wennen om die te gebruiken maar als ik in een BMW M5 Competition zit ga ik daar geen punt van maken. Het interieur is echt superfraai en met een alcantara dakhemel, leder dashboard en keramische accenten ook net even fraaier dan de gemiddelde BMW 520d. De zitpositie is top. Het stuurwiel kan waanzinnig ver naar me toe en de stoel is veelvuldig verstelbaar. Leuk trouwens dat als ik het knopje voor de stoelverstelling aanraak, op het scherm de plaats wordt getoond. Ook fijn zijn de digitale tellers. Dit zijn nog niet de ellendige halfbakken tellers uit de nieuwe generatie BMW’s. Die gaan ze medio 2020 wel plaatsen in de M5. Opgepast dus. Leuk ook dat je in de Head Up Display ook een sportversie kunt tonen.

Hoe zijn de eerste meters?

De spanning stijgt. Ik start de M5. Met een flinke blaf laat de uitlaat weten dat hij wakker is. Lekker! Snel de Autobahn op. De olie is nog warm dus we kunnen meteen. Ik bedwing me nog even, want ik wil eerst nog even genieten van het voorspel. Dus ram ik bij 80 km/h de versnellingsbak manueel in de zesde versnelling en geef ik gas. Heel even moet de turbo druk opbouwen en daarna gaat het meteen al  heel beschaafd los. Met de nadruk op beschaafd want het vermogen wordt prachtig opgebouwd. Maar rap dat de BMW M5 Competition is. Ik passeer in een oogwenk 200 km/h en dan begint de beer pas echt los te komen. 220, 240, 260 vliegen voorbij op de teller. Zonder moeite loopt de auto door naar 300 km/h. Bi-fucking-zar. Dit gaat zo makkelijk. De auto geeft geen krimp. Alsof je met 100 over de A2 tokkelt. De wegligging is absoluut foutloos. Snaarstrak. Ik heb in verschillende reviews gelezen dat de BMW M5 Competition best stug is maar dat heb ik vandaag niet gemerkt. Ja, het is geen zwevend tapijt maar als daily is het echt prima te doen. Ook op de soms ruwe Duitse betonplaten is er niets wat de auto uit balans brengt.

 

Wat zijn de acceleratietijden?

Ik ben inmiddels zelf ook warmgedraaid en ga er eens even goed voor zitten. Ik rem af naar 80 km/h en trap vol door. Wtf! Wat een geweldsexplosie. Niet normaal meer. De cijfers spreken voor zichzelf. Van 80 naar 120 kost een schamele 2.1 seconden. Twee keer knipperen met je ogen en je rijdt 200. De sprint van 100 naar 200 kost slechts 7.6 seconden. Dat is zo ongelooflijk snel. Je maakt zo makkelijk tempo. Ook boven de 200 is de acceleratie furieus. Ik rijd achter een Mercedes E-klasse die met 250 kilometer per uur gedachteloos op de linkerbaan rijdt. Na mijn ‘subtiele’ lichtseintje schiet ik er met het grootste gemak langs. Die constante vuist in mijn rug is zo verslavend. De automatische versnellingsbak schuurt tegen de PDK-versnellingsbakken van Porsche aan. Die laatste schakelt misschien nog wat rapper maar het zit dicht bij elkaar. Want ook de versnellingsbak in de BMW M5 Competition schakelt rap, altijd op het juiste moment en zonder twijfelen. Wel mis ik de keiharde klappen die je vroeger kon instellen. Die zijn anno 2019 in de bruutste stand net iets te geciviliseerd.

Het geluid?

Belangrijk bij een sportieve auto. Zeer belangrijk. En daar gaat het bij de snelle BMW’s nog wel eens mis. Te veel speakersound te weinig uitlaatporno. Speakersound ga je ook horen in de nieuwe BMW M5. Het hoort er anno 2019 bij. Het is echter geen onoverkomelijk probleem omdat het motor- en uitlaatgeluid gewoon heel erg bruut is. Zeker met de uitlaat in sport+ hoor je ook keiharde pops and bangs. Heel erg gaaf! Stel je prijs op anonimiteit dan kun je de uitlaat ook dempen. Niet dat dit helpt. Aandacht krijg je gegarandeerd in een BMW M5 Competition. Ik test ook nog even de remmen op hoge snelheid. Stalen remmen maar bruut genoeg om de M5 met gepast geweld af te remmen. De auto was bij de eerste poging een tikje onrustig maar dat lag aan het feit dat ik net iets te veel druk op het stuurwiel gaf. Bij een tweede rempoging was de stabiliteit namelijk wel voortreffelijk. Blame the driver in dit geval.

 

Heeft de auto niet te veel vermogen voor op de Landstrassen?

Dat is wel een beetje een probleem. Je rijdt zo snel te hard dat je net zo goed meteen je rijbewijs kunt inleveren bij het dichtstbijzijnde politiebureau. Daarbij is het vermogen heel erg toegankelijk want de BMW M5 heeft voor het eerst in de geschiedenis vierwielaandrijving. Geen overbodige luxe met 625 pk en 750 nm. Ik ben er blij mee. Dat zorgt ervoor dat ik makkelijker hard kan rijden. Als ik wat meer tempo maak verdwijnt er voor mijn gevoel 500 kg. De grenzen van deze auto liggen bizar ver weg. Zo ver weg dat je ze op de openbare weg nauwelijks gaat halen. Ik heb ze in ieder geval niet gehaald. Het is onvoorstelbaar dat een zware auto zo rap en zo gecontroleerd tempo maakt. En zo heerlijk direct stuurt. Dit is echt de perfecte auto. Ik kan lekker tempo maken zonder de angst dat ik doodga. Voor diegenen die wel de skills hebben om op het randje te rijden, die kunnen de 2WD stand aanzetten en proberen de grenzen aan te tikken. Ik laat de 2WD mode (met ESP uit) even voor wat het is. Ik heb geen zin om deze prachtige BMW M5 Competition tegen een boom te krullen.

Kun je er ook rustig mee rijden?

Jazeker. Rijd je een dorpje in dan zet je de systeempjes op comfort en is het een soepele en rustige cruiser. Dan schakelt de automaat bij 1.500 toeren door naar de volgende versnelling en rijd je heel soepel en gedwee mee met het verkeer. Dankzij het beschikbare koppel (750 nm) draai je nauwelijks meer dan 2.000 toeren. Met één druk op de knop selecteer je de sport+ modus en laat je de hooligan weer los. De auto levert altijd en onder alle omstandigheden. En het grote voordeel is dat je dit kunt delen met je vrienden want je hebt meer dan genoeg ruimte voor 3 passagiers.

Zijn er punten die beter kunnen?

Nee, eigenlijk niet. Zelfs de aanschafprijs vind ik best oké. Ok, inclusief opties en (torenhoge) belastingen kom je angstig in de buurt van de twee ton maar dat is te verantwoorden omdat je een fantastische auto koopt. Kwaliteit mag geld kosten. Voor het brandstofverbruik geldt hetzelfde. Ja, de BMW M5 Competition is een zuiplap. Gelukkig wel. Want dat betekent dat je die heerlijke V8 aan het werk zet. En nee, je kunt geen open dak bestellen omdat het dak van carbon is gemaakt. Ach, als dat alles is. En als de nieuwprijs te gortig voor je is, er staan altijd wel een paar demo’s in het land waar de kop van af is. De afschrijving gaat echt heel rap bij dit soort auto’s.

Mijn conclusie?

Ik ben verliefd. Echt oprecht verliefd op de BMW M5 Competition. En dus sluiten we af met een paar laatste sprintjes op de Autobahn en ben ik nog meer onder de indruk van de prestaties. Ongekend. Het went niet. Deze auto is zo snel. Het gaat zo makkelijk. Dit is zo leuk! Het wordt pas echt pijnlijk als ik in mijn BMW M140i stap. Een bloedsnelle auto maar na de BMW M5 competition een koude douche. Ik mis voor het eerst vermogen in mijn eigen auto. Niet alleen omdat de M5 zoveel sneller is maar ook omdat het vermogen in de BMW M5 zo snel went. Zo makkelijk rijd je hard en zo toegankelijk is het snelheidspotentieel. Wat een verslavend lekkere auto! De beste die ik ooit heb gereden. Zonder twijfel.

Eindcijfer: 9+

+ Brute prestaties
+ Absolute alleskunner
+ Klinkt ook nog eens lekker
+ Beste auto die ik ooit gereden heb
– Jammer genoeg ver boven mijn budget.