Rijtest: BMW M4 Cabrio (2015)

Vandaag is een fijne dag. Een hele fijne dag. Ik mag voor het eerst rijden met een model uit de fameuze BMW M serie, in dit geval de BMW M4 Cabrio. Dat ik niet eerder heb gereden in de vorige generaties M3 heeft in ieder geval één voordeel. Ik ben niet besmet met vooroordelen als het gaat om de turbo-aandrijving want ik heb de hoogtoerige zescilinder en achtcilinder niet zelf mogen ervaren. Ik kan dus vers tegen de auto aankijken.

Verliefd tot over mijn oren

Ik moet voordat we starten een bekentenis doen. Ik ben geen goede drifter. Verre van zelfs. Mijn rechtervoet hanteert te vaak het credo ‘alles of niets’. Sommige hardcore M-rijders zullen mij nu ongetwijfeld ‘burnen’ als M-onwaardig, want iedere M moet op de Nürburgring gereden worden en iedere M moet dwars. Zo gaat het dogma. Toch denk ik dat er genoeg mensen zijn die hun M nooit meenemen naar de Nürburgring en die nooit dwars gaan. Mensen – zoals ik – die idolaat zijn van een bepaald model.

Ik werd verliefd op de M3 toen ik met mijn toenmalige TDI’tje op de Autobahn werd weggevaagd door een gloednieuwe BMW M3 E46 CSL. Het geluid van de zescilinder ging door merg en been. Het was een inspirerende ervaring. Ooit zou ik er eentje hebben, die belofte aan mezelf staat tot de dag van vandaag nog steeds fier overeind. Maar tegelijkertijd ben ik erg benieuwd of je als goedwillende amateur wel gelukkig kunt worden met een M4. Is er met deze auto ook normaal te rijden? Dat is de vraag die mij bezig houdt.

Anabolenlook

Is de auto herkenbaar als M4? Absoluut. Deze auto is direct te herkennen aan de anabolenkuur. Wat is dit een brute machine! De hele auto ademt topsport uit. Dikke velgen, sideskirts en spoilerwerk bepalen het beeld. Ook M-specifieke details als de speciale buitenspiegels en de vier uitlaten maken de auto nog wat specialer. Persoonlijk vind ik de reguliere 4-series (ongeacht de carrosserievorm) al prachtig vormgegeven auto’s, maar deze M4 doet er nog een forse schep bovenop. Deze auto scoort een hele dikke 10 op dit onderdeel.

Interieur wat gewoontjes

Helaas kan ik diezelfde hoge score niet voor het interieur uitdelen. Natuurlijk is het een fraai interieur en is het multimediasysteem simpelweg briljant, maar waar is het onderscheid ten opzichte van de gewone 316i sedan? Eigenlijk zie ik alleen aan de sportstoelen en het kleine pookje dat ik in een M zit. De M4 cabrio is uitgerust met een stalen klapdak. Met het dak open lever je wat bagageruimte in, maar een stalen dak is wel wat minder vandalismegevoelig. Bij een M4 niet onbelangrijk.

Voldoende vuurkracht

De acceleratiecijfers zijn indrukwekkend. De 3.0 zescilinder twinturbo levert een vermogen van 431 pk (bij 5500 toeren) en 550 nm (bij 1850 toeren). Een sprinttijd van 0-100 in 4,4 seconden en een topsnelheid van 250 kilometer per uur (tegen betaling kun je de limiet ook verschuiven) zijn indrukwekkende waardes voor een auto die bijna 1750 kilo weegt. Toch is de turbo-aandrijving met afstand het meest besproken onderdeel van de auto. Bye bye atmosferische krachtbron. Met enige reserves start ik de zescilinder turbo. Gelukkig gaat dit gepaard met de nodige dramatiek. De zware bassen uit de uitlaat vullen de omgeving. Mijn eerste meter doe ik vanzelfsprekend rustig aan. Ik zet de besturing, vering en versnellingsbak in de meest rustige stand en ik rijd behoedzaam weg. Dat is maar goed ook, want de BMW M4 heeft last van een ochtendhumeurtje. Deze gorilla geeft je geen knuffeltje als je hem wakker schudt. Die knuffel moet je verdienen.

Turbopower

Inmiddels heb ik de auto via het stuurwiel in de M2 stand gezet. Dit is de ‘maximum attack mode’. De vering en besturing staan in de scherpste stand en de versnellingsbak in manuele stand. Wel heb ik de waarschuwing van de BMW-verkoper goed in mijn oren geknoopt. “Wees voorzichtig met inhaalacties. Eerst de auto recht, daarna vol op het gas. Hij kan namelijk onverwachts uitbreken. Ik laat het ESP maar even aan. Heel houden is het devies. Ik heb via de flippers een lagere versnelling geselecteerd en heb het toerental rond de 3000 staan. Vuur! Direct reageert de zescilinder als door een adder gebeten. De gasrespons is venijnig en van een turbogat is nauwelijks sprake. Een enorme golf koppel drukt mij in mijn stoel totdat de DCT-versnellingsbak met een gortdroge en keiharde klap razendsnel doorschakelt. Direct erna pakt de turbo de BMW weer bij het nekvel en gaat het acceleratiefeest onverminderd door.

Heftige versnellingsbak

De versnellingsbak voelt in de scherpste stand ronduit gewelddadig aan. Wat een klappen, wat een ongetemde agressie. Naar wens kun je de versnellingsbak ook wat milder afstemmen, maar in de M2 aanvalsmodus geniet ik intens van de voelbare agressie. De zescilinder is een geweldenaar. Dankzij het riante koppel van 550 nm bij 1800 toeren heb ik altijd vuurkracht paraat in de BMW M4. Terugschakelen kan, maar is eigenlijk niet nodig. Vooral midrange is deze auto extreem kundig. Minpuntje? Boven de 6000 toeren mis ik het toegift. De kers op de appelmoes die je van een dergelijke puristische auto stiekem wel mag verwachten blijft helaas uit. Desondanks kan ik me niet voorstellen dat er mensen zijn die niet gelukkig worden met deze krachtbron.

Zescilinder?

Op het onderdeel geluid weet de M4 niet direct mijn hart te winnen. Het herkenbare mechanische zescilindergeluid ontbreekt. Ik vraag me zelfs af of het geluid daadwerkelijk alleen van de motor en uitlaat komt, of dat de radiospeakers niet stiekem als extra klankkast fungeren? De auto klinkt soms een tikje artificieel.Via het stuurwiel kun je de M2 stand selecteren. Dan activeer je ook de sportuitlaat. Dan blijkt dat de BMW M4 helemaal niet verkeerd klinkt. Nog steeds niet direct herkenbaar als zescilinder BMW, maar de auto klinkt wel degelijk heel erg bruut. Zeker met het dak open geniet ik intens van de herrie die de uitlaat produceert. Dat ding knalt en blaft als een dolle. Het is ordinair spektakel, maar wel vermakelijk. Toch verwacht ik dat eigenaren van vorige M-modellen wel even moeten wennen aan het geluid als ze overstappen uit een vorige generatie BMW M3.

Ouderwets stuurplezier

Over de besturing kan ik kort zijn: dit is de beste elektronische installatie die ik in een BMW heb ervaren. Of ooit ervaren heb. Echt vele malen beter dan een gewone 3 of 4-serie. De M4 is een auto waar je 10 van de 10 keer die lucifer kan raken die je op de curbstone hebt neergelegd. De rijbeleving is intens. Natuurlijk is de BMW M4 cabrio de lichtste niet en heel soms voel je de carrosserie ietsjes torderen, maar het onderstel en besturing vormen een geweldig paar. Constant voel je in je vingertoppen en billetjes wat er onder je gebeurt en de standaard stalen remmen zijn fantastisch. Wat een stopkracht en wat een heerlijk pedaalgevoel.

Uiteraard is de zitpositie perfect in orde. Ik schuur met mijn billetjes bijna tegen het asfalt aan en de sportstoelen geven heel veel zijdelingse steun. Positief verrast ben ik door de hoeveelheid grip. Het blijft uiteraard een achterwielaandrijver, dus als je vroeg en bruusk op het gas gaat voel je direct de zware kont in beweging komen, maar de grens ligt ver weg. Het scheelt natuurlijk wel dat ik mijn elektronische waakhond aan heb staan, heel spannend wordt het nooit. Zeker als er wat temperatuur in de Michelin Supersports komt, kun je vrij hoge bochtsnelheden halen. Minpuntje van de BMW M4 Cabrio is dat het geen lichtgewicht is. Puristen zijn uiteraard beter af met de lichtere BMW M4 coupé.

Boulevardcruiser

De M4 Cabrio is gelukkig ook een auto waarmee je over de boulevard kunt flaneren. De BMW M4 biedt ondanks het zeer communicatieve onderstel een verrassende mate van comfort. Natuurlijk is de auto stug, maar de vering heeft in comfortstand voldoende absorbeervermogen en ook schakelt de versnellingsbak net zo braaf als in je 320d. Het fijne aan de auto is echter dat de pitbulls je auto nooit verlaten. Ook op normaal tempo blijft de auto met je praten. Voel je de agressie. Een gevoel van urgentie is constant voelbaar tijdens de rijden en maakt de rijbeleving – ook bij fatsoenlijke snelheden – enorm groot. Dit is wat mij betreft misschien wel de beste eigenschap van de M4. Ik heb maar in weinig auto’s gereden die me ook bij normaal tempo het idee gaven dat ik in een volbloed reed. De Mercedes SLK 55 AMG die ik vorig jaar reed bijvoorbeeld gaf me dit urgente gevoel totaal niet. Dat was vooral een comfortabele cruiser.

Conclusie

Ik ga in deze test niet zeuren over de aanschafprijs van 122.000 euro (excl opties). In dit segment zijn de kosten niet het belangrijkste criterium. Het draait om passie en emotie en daar scoort de BMW M4 Cabrio kostbare pluspunten. Ik heb genoten van de auto. Van het communicatieve onderstel, de messcherpe besturing, van het uiterlijk en van de brute versnellingsbak. De zescilinder turbo is wat mij betreft vooral ook een kwestie van smaak. Turbo-liefhebbers zullen de M4 waarderen. Het is een koppelmonster. Hij pakt zonder aarzelen op en sleurt je aan je nekvel naar hoogst illegale snelheden. Puristen zullen het vermogen bovenin wellicht missen, maar de acceleratie is te allen tijden bruut. Wen er maar aan, want we moeten allemaal aan de turbo. Zo simpel is het.

Ook het geluid van de zescilinder is even wennen, maar desondanks vind ik de M4 heel erg bruut klinken. Het is spektakel van de bovenste plank. Geef het geluid de kans zou ik je willen adviseren. De grootste plus voor mij is dat de BMW M4 Cabrio ook geschikt is voor de goedwillende amateur. Ik kan er wel degelijk stevig mee sturen, zonder dat de auto mij onverwachts in mijn achterste bijt en als ik gas terugneem geniet ik van het volbloed karakter van de M4. Hij is zeker niet Spartaans of stug, maar de M4 geeft me steeds het gevoel dat ik in een bijzondere auto rijd. Dit is een geweldige machine. Ik ben verliefd. Zo simpel is het.

Deze test is mede mogelijk gemaakt dankzij Hans Severs BMW

Eindcijfer: 9-
+ Brute kracht
+ Geweldige stuurmansauto
+ Voelt als een volbloed
– zescilinder geluid is even wennen
– net wat te zwaarlijvig