Rijtest: BMW iX3 (2021)
Er lijkt geen einde te komen aan de bijna overdreven ‘ratrace’ van de elektrische auto met heel veel vermogen. 400 pk, 500 pk, 1000 pk. Niets is te gek. Maar lang niet iedereen zit te wachten op misselijkmakende geweldsexplosies. Ja, wat vermogen is best prettig maar voor sommige bestuurders is minder ook wel eens meer. Is de BMW iX3 met ‘maar’ 299 pk dan een goede keus?
De BW iX3? Is dit niet een elektrische X3?
Ja, dat is het ook en om eerlijk te zijn vind ik dat wel een beetje een opmerkelijke keus van BMW. Waarschijnlijk waren ze wat laat met de ontwikkeling en hadden ze geen tijd meer voor een eigen ontwerp. Het voelt een beetje tweedehands aan. Ook omdat de BMW X3 alweer een tijdje meedraait. Ze hebben bij de iX3 wel een poging gedaan om de auto nog een klein beetje onderscheidend te maken van de gewone BMW X3. Zonder succes! Op de achterbumper heeft BMW bedacht om twee blauwe afdekpaneeltjes te plaatsen op de plaats waar je normaal de uitlaten zou vinden. Spoiler: dat ziet er echt niet uit (zie foto verderop in dit artikel)! Gelukkig is het probleem deels oplosbaar: je kunt deze delen ook zwart wrappen zoals deze BMW dealer gedaan heeft (zie onderstaande foto). Qua ontwerp verder geen verrassingen. In principe is dit gewoon een BMW X3, met wat kleine aanpassingen.
Hoe is het interieur?
Exact hetzelfde als de gewone BMW X3 en eigenlijk iedere andere BMW. Dat alle BMW’s op elkaar lijken begint wel een beetje een klein issue te worden. Natuurlijk worden de materialen naarmate je hoger op de cijferladder komt steeds beter maar het basisontwerp is bij alle modellen eigenlijk hetzelfde. Puur objectief gezien valt er overigens weinig te klagen. De materialen zijn mooi, de afwerking Duits ‘gründlich’ en de techniek werkt fantastisch. Een draaiknop om door menu’s te scrollen blijft een geweldig iets. Nooit veranderen. Een paar kritiekpuntjes. Het ontwerp van de tellers vind ik echt spuuglelijk en de stoelen zijn een tikje smal. Jammer genoeg zijn de goddelijke comfortzetels uit de BMW 5-serie niet leverbaar. Het laatste kritiekpuntje is dat de ruimte op de achterbank niet overweldigend is. Een Volkswagen ID.4 biedt duidelijk meer ruimte op de achterbank. Een Polestar 2 weer minder overigens.
Hoe rijdt de auto?
Niet heel anders dan je mag verwachten van een SUV van dit formaat. Comfortabel, robuust en ontspannen zijn de toverwoorden. Dat merk je aan het onderstel en aan de besturing. Die zijn zeker niet snaarstrak en messcherp. Vooral de besturing voelt wat indirect aan. Je hebt nooit echt connectie met de voorwielen. Verrassend genoeg is vierwielaandrijving niet leverbaar, dus je moet het doen met achterwielaandrijving. Bij sneeuw en gladheid dus even extra opletten, maar in de normale dagelijkse praktijk merk je er weinig van. De brede achterbanden bieden enorm veel tractie. Het comfort is prima. De demping is niet zo zijdezacht als in een Audi e-Tron maar wel zacht genoeg om drempels en gaten in het wegdek heel subtiel en efficiënt weg te filteren. Adaptieve dempers of luchtvering zijn overigens niet leverbaar maar echt missen doe je dat niet. De gekozen instelling is goed genoeg. Ook is de auto uitstekend geïsoleerd en hoor je nauwelijks wind- en bandengeruis. Dit is een comfortabele kilometervreter. Sportiviteit hoef je niet te verwachten. Daarvoor is de auto veel te zwaarlijvig (ruim 2200 kg leeggewicht!).
Hoe zijn de prestaties van de auto?
Eigenlijk prima. Het vermogen wordt ook heel subtiel gepresenteerd. Als je het stroompedaal bij stilstand vol intrapt klapt je nek niet dubbel en ook blijft je maag op zijn plek. Het vermogen wordt mooi opgebouwd. Pas als je rolt merk je dat de acceleratie toeneemt en kun je in 6.8 seconden onze landelijke snelheidslimiet bereiken. Daarna stort het vermogen niet in, want zonder enige moeite haal je de topsnelheid van 180 kilometer per uur. Daarna mag je niet meer harder om de batterij nog enige levensduur te gunnen. Zet je de auto in sportstand dan hoor je een heel apart ‘motorgeluid’ uit de speakers komen. Een beetje ‘spaceship’-achtig (filmpje). Is op zich leuk gedaan en geeft nog enig gevoel bij een verder emotieloze krachtbron. Dat laatste is – voor ons autoliefhebbers – wel echt een gemis aan het worden bij de elektrische auto. Verder valt op dat de range en laadtijden voldoende maar niet heel erg vooruitstrevend zijn. De theoretische range is met 460 kilometer voor de meeste mensen genoeg maar er zijn merken die een groter rijbereik aanbieden. Qua laadsnelheden is de BMW iX3 wederom geen ‘gamechanger’. Aan de openbare laadpaal kun je met maximaal 11 kilowatt per uur laden en bij een snellader is de maximale capaciteit 150 kilowatt per uur. Best oké, maar merken als Kia en Hyundai kunnen bijvoorbeeld al laadsnelheden tot 250 kilowatt per uur aan.
Wat mag dit kosten?
De BMW iX3 is verkrijgbaar vanaf 67.500 euro en dan heb je al een verrassend rijke standaarduitrusting. Zaken als een glazen panoramadak, navigatie, driving assistant, adaptief onderstel, achteruitrijcamera, led koplampen en 19 inch wielen zijn standaard. De ‘High Executive’ versie (73.500 euro) voegt daar onder andere adaptieve ledkoplampen, head-up display, premium audiosysteem, sportstoelen, 20 inch velgen en comfort acces aan toe. Opvallend: je kunt verder nauwelijks opties selecteren. Je krijgt dus veel auto voor je geld. Dat is overigens niet zonder reden, want de concurrentie timmert hard aan de weg. De elektrische automarkt is enorm in beweging en veel merken lanceren ineens kneiterdikke elektrische SUV’s. Bijvoorbeeld Kia met de EV6 GT. Goed voor 586 pk voor een hele schappelijke 62.506 euro. Of neem de fantastisch rijdende Polestar 2. Ook goed voor ruim 400 pk (snelste versie). Of de Audi e-Tron, die qua verfijning echt wel een trede hoger staat dan de BMW iX3. Aan de andere kant heb je ook meer ‘bread and butter’ elektrische SUV’s (Volkswagen ID.4, Skoda Enyaq, Hyundai Ioniq 5, Kia EV6) die je voor 50.000 euro kunt aanschaffen. Nog steeds veel geld, maar het scheelt wel degelijk een slok op een borrel.
Conclusie?
Objectief gezien is er weinig mis met de BMW iX3. Het is een comfortabele en robuuste SUV die aanvoelt als een BMW X3. Een elektrische dan. Met alle voordelen als het gaat om afwerking, materiaalgebruik en onderstel. Met wel met een (grote) maar. Dit kunstje beheersen inmiddels meer fabrikanten. Die bieden ook grote elektrische SUV’s aan met meer bereik en/of betere prestaties tegen vaak mindere kosten. Of bieden betere rij-eigenschappen (Polestar 2) of meer comfort (Audi e-Tron). Ergens zegt een stemmetje in mijn hoofd dat BMW beter kan. Bijvoorbeeld wanneer ze een auto vanaf het begin af aan als elektrische auto ontwikkelen. Dit is toch een klein beetje een compromismodel. Een aardig compromis, maar wel een compromis. Dat gevoel blijft toch hangen.
Eindcijfer: 7-
+ Comfortabele reisauto
+ Goede standaarduitrusting
+ Prestaties echt wel voldoende
– Concurrentie biedt meer voor minder.
– Zet geen nieuwe maatstaven bij rijbereik en laadtijden.
– Paar uiterlijke missers.
Dank @Maassche BMW Venlo voor het beschikbaar stellen van de auto.