Rijtest: Alfa Romeo Spider (1993)

Een van de leukste dingen van het leven als autoblogger? Samen met een lezer een ritje maken in zijn auto. Niets mooier dan met een autoliefhebber filosoferen over auto’s. Zeker als het ook nog een bijzondere auto is. Deze keer heb ik de sleutels van een Alfa Romeo Spider uit 1993, één van de laatste in Nederland geleverde Spiders.

Succesverhaal

De Alfa Romeo Spider is een succesverhaal. Het door Pininfarina getekende model is van 1966 tot 1993 gebouwd en kent een grote schare liefhebbers. De Spider die voor me staat is ondanks de gevorderde leeftijd (bouwjaar 1993) daadwerkelijk zo goed als nieuw. Er staat nog geen 25.000 kilometer op de teller. De auto staat altijd in een warme garage gestald en de eigenaar is – terecht – zuinig op de auto. Het is de auto aan te zien, want de algemene staat is voortreffelijk. Van roest is absoluut nog geen sprake en het interieur oogt okselfris.

Spartaans interieur

Eigenaar Marco geeft mij de sleutels en ik mag aan boord klimmen. Ik merk dat ook bij mij de jaartjes en kilootjes beginnen te tellen, want het duurt even voordat ik mezelf naar binnen weet te persen en op de kleine stoeltjes neerzijg. Tot mijn verrassing zit ik vrij goed en lekker laag alhoewel ik met mijn kruin iets boven de voorruit uitsteek. De voorruit biedt net voldoende beschutting. Het interieur van de Alfa Romeo Spider is vrij Spartaans. Een stuur, een handgeschakelde versnellingsbak, een paar spiegels (wel elektrisch verstelbaar) en pedalen en dat is het zo wel een beetje. Niet dat je meer nodig hebt in deze auto. Het kapje gaat naar beneden, we gaan op weg.

Warmdraaien

Ondanks de vriendelijke uitstraling wordt de Alfa Romeo Spider niet geruisloos wakker. De krachtbron laat weten dat hij er klaar voor is. Het geluid uit de kleine uitlaat is authentiek en mechanisch. Geen diepe zware bassen, maar wel het sonore ratelen van allerlei bewegende deeltjes onder de motorkap. De eerste kilometers moet ik echt even wennen aan de Alfa. Wennen aan de directe besturing (wel bekrachtigd) en vooral ook wennen aan de wat bokkige motor en versnellingsbak. Ook de handgeschakelde vijfversnellingsbak heeft een ochtendhumeurtje. Ik moet vrij lange slagen maken om de volgende versnelling in te leggen en de bak schakelt in het begin erg stroef. 

Ik gun de Spider even de tijd om goed warm te draaien en dat doet onze verse relatie goed. Langzaam begint de olie in de versnellingsbak op temperatuur te komen. Weg is de weerstand. De bak schakelt heerlijk. Het is kinderspel om tussengas te gebruiken en ook de lichte koppeling kan ik uitermate precies bedienen. 

Kippenvel

De motorolie is inmiddels op temperatuur. Het motorgeluid is heerlijk. Lekker ongepolijst en mechanisch. En dan is de toerenteller nog niet in de buurt van de rode lijn gekomen. Tijd om het tempo wat op te voeren. De 2.0 liter viercilinder geeft 120 pk af op de achterwielen. Niet heel spectaculair, maar met een leeggewicht van 1120 kilogram kom je toch heel behoorlijk van je plaats. De 0-100 sprint moet deze Alfa Romeo Spider in 9,4 seconden kunnen afronden en de techniek voelt nog zo fris aan dat ik daar bij deze auto best mijn hand voor in het vuur wil steken. Staar je echter vooral niet blind op de cijfers. De rauwe snerp zorgt continu voor kippenvel en gecombineerd met de lage zit is de snelheidsbeleving gigantisch. 80 kilometer per uur voelt in deze auto aan als 140 kilometer per uur en het geluid is magistraal als ik de toeren laat klimmen. Wat een machine! 

Korte bakverhoudingen

De korte versnellingsbakverhoudingen stammen nog uit een tijd dat rijplezier leidend was en niet het verminderen van de CO2 uitstoot. Lekker kort op elkaar dus. Schakel door naar een volgende versnelling en de motor pakt direct weer krachtig op. Het is kinderspel om het toerental boven de 4.000 toeren te houden, dan presteert de auto optimaal. De korte bakverhoudingen helpen daarbij. Helemaal bovenin zakt het vermogen ietsjes weg, dus het heeft geen zin om als een idioot de rode lijn te zoeken. Het mooie van de auto is dat je niet heel snel hoeft te rijden om toch heel veel plezier te hebben. Dit is een vriendelijke auto voor je rijbewijs. Daarnaast is het een voorrecht om weer eens met een atmosferisch blok te rijden. Niks geen turbogat. De auto reageert direct op mijn bevelen. Heerlijk!

Listige wegligging

Het vriendelijke karakter van de auto kan je ook in slaap sussen en dat is gevaarlijk bij deze auto. De wegligging is niet bepaald vriendelijk, ook al is de besturing heerlijk direct en vol gevoel. De Alfa Romeo Spider is een listige auto. De achterzijde kan, mede dankzij de – aangedreven – starre achteras, heel erg gemeen uit de hoek komen. Hier geen hulpsystemen die je komen redden. Het onderstel laat ook bij normaal tempo weinig subtiel weten dat hij op een foutje loert. Er is soms wel eens wat onrust in het chassis waar ik wel even aan moet wennen. Ook bij normaal tempo geeft de auto niet het solide gevoel van een nieuwe auto. Laat je dus niet door het lieve uiterlijk leiden, want het weggedrag kan behoorlijk listig zijn. Deze auto bijt wel degelijk. Logisch ook, want de basis van de Spider stamt uit de jaren 60.

Over bijten gesproken, dat is iets wat je van de remmen niet hoeft te verwachten. Het voelt alsof de remmen van karton zijn gemaakt. Een iets meer anticiperende rijstijl doet wonderen in deze auto. Ook voor de gemoedstoestand van de eigenaar die naast me zit. Het laatste wat ik wil is schade rijden. Deze Alfa Romeo Spider heeft inmiddels een dagwaarde van ruim boven de 20.000 euro en die waarde loopt alleen maar op.

Ontspannen cruiser

Ontspannen rijden past de auto ook veel beter. Dit is een cruiser, geen sporter. Ik zet mijn zonnebril weer op, houd het sportstuurtje ontspannen vast en binnen no time ben ik aan het genieten van het samenspel tussen mens en machine. Juist dat de auto niet perfect is maakt deze auto zo speciaal. Het is ongefilterd. Soms rauw, soms meegaand, soms comfortabel en dan weer Spartaans. Dit hybride karakter maakt de auto juist zo interessant. Je kunt de auto op een bepaald moment even intens vervloeken, terwijl je een paar minuten later met een stralende glimlach geniet van de heerlijke viercilinder. Het feit dat ik ver weg wat olie- en benzinegeurtjes ruikt, maakt de beleving alleen maar intenser.

Belonen van goed gedrag

De Italiaanse schone is scheutig met het belonen van goed gedrag. Als ik op het juiste moment met tussengas schakel, valt de versnelling extra soepel in het volgende verzet. Als ik de toeren opvoer, krijg ik de neiging om elk paardje onder de kap persoonlijk te bedanken voor het hemelse werk. Maar ook bij halfgas en lagere toerentallen blijft de motor me inspireren. Net als de besturing die snaarstrak en ongekend zuiver aanvoelt. Wat heb ik genoten van dit heerlijke zomeravondritje.

Conclusie

Zelden heb ik de zinloosheid van 400 pk of meer zo mogen ervaren als in deze Alfa. De Alfa Romeo Spider is – ondanks alle minpunten – een bijzondere en verleidelijke machine. Ik snap dat mensen verliefd worden op deze auto. Neem het karakter voor lief en je hebt een vriend voor het leven.

Eindcijfer: 7,5
+ bakken karakter
+ intense rij-ervaring
+ heerlijke motor
– niet praktisch
– onrustige wegligging