Rijtest: Alfa Romeo Junior Elettrica (2024)

Alfa Romeo. Misschien wel het meest emotionele automerk van allemaal. Cuore Sportivo betekent letterlijk sportief hart. En wat een rijke historie heeft Alfa Romeo. Zoveel pareltjes! Met de Alfa Romeo Junior gaat Alfa Romeo nu ook op de elektrische toer. Is dit dan nog wel Cuore Sportivo? Of is dit gewoon een Stellantis met een Alfa badge?

Waarom mijn twijfels?

Omdat juist een Alfa Romeo garant moet staan voor rijplezier en emotie. Ok, in het rijke verleden noteerden we natuurlijk echt wel een paar missertjes, maar er staan genoeg pareltjes tegenover. Iedereen die de Busso V6 ervaren heeft, weet dat het niet heel veel beter en emotioneler gaat worden. En dan is het plotseling erg stil als je een EV uitbrengt. Letterlijk en figuurlijk. Want heel bijzonder zijn de specs van onze testauto in eerste instantie niet. Niet qua vermogen (156 pk), niet qua range (408 km) en ook niet qua laadsnelheid (100 kW). En het wordt nog erger als je bedenkt dat dit onderhuids gewoon een Stellantis is. Dit is dezelfde aandrijflijn als – schrik niet – een Peugeot E-2008 of een Opel Corsa Electric. Daar worden de vele Alfisti niet blij van. Meer vermogen kan overigens wel want er is ook een 280 pk versie (met sper!) leverbaar voor 48 mille. Liever een hybride? Dan heb je een 136 pk versie. Wederom een emotieloos Stellantis blok.

Dus geen Cuore Sportivo meer?

Nee absoluut niet. Motorisch gezien is er bij deze elektrische instapper niets waar je als autoliefhebber vrolijk van wordt. Zeker bij een sportieve auto wil je toch een soort van soundtrack ervaren. Desnoods via de speakers zoals bij de Hyundai Ioniq 5 N. Beter iets dan niets. Maar bij Alfa is het een doodse stilte en mis je ook het gevoel van een versnellingsbak. Het is eendimensionaal. Wat ook niet helpt zijn de vlakke prestaties. De auto is hooguit vlotjes, maar je ervaart geen enkel moment een gevoel van snelheid en sensatie. Natuurlijk is sportiviteit meer dan alleen een motor, maar wat als je het hart van de auto wegsnijdt en daar een synthetisch robothart voor in de plaats zet? Nee, dan sta je in de harten van ons Driveaholics bij de rust al met 3-0 achter. Oh sorry, maak daar 5-0 van, want de topsnelheid bedraagt ook een uiterst treurige 150 km/h. Kom op zeg, dat kan echt niet.

Kan deze achterstand nog goed gemaakt worden?

Tuurlijk. Bijvoorbeeld door een fraai en gebruiksvriendelijk interieur. Maar ook hier gaat het mis. Het ziet er van afstand nog enigszins ok uit, maar vooral harde plastics domineren het interieur. Ook zijn de stoelen vlak en vooral vormloos en is de bediening van de multimedia absoluut niet overtuigend. Het geheel valt dus erg tegen en ook zijn de bemoeierige assistentiesystemen bloedirritant en niet direct intuïtief uitschakelbaar. Het grootste probleem is de beenruimte voor de achterpassagiers. Bijna ondoenlijk. En om het nog erger te maken: voor deze B-segmenter mag je in het uitrustingsniveau Speciale dik 41 mille aftikken. Wat voor een auto van het formaat Renault Captur, Peugeot 2008 en SEAT Arona ridicuul veel geld is. Zeker gezien de elektrische talenten. Of sorry, het gebrek aan talent. En eigenlijk moet je dan nog een paar duizend euro stukslaan op de optielijst voor zinvolle opties als een warmtepomp en Sabelt sportstoelen. Die komen nog bovenop die 41 mille.

Doet de auto ook nog iets goed?

De Alfa Romeo rijdt en stuurt best verdienstelijk. Het is knap dat met de Stellantis eenheidsworst als basis er toch een fijn sturend autootje staat. De engineers van Alfa Romeo hebben er het maximale uitgehaald. De auto stuurt precies en het onderstel kan dit tempo gewoon bijbenen. Het is een communicatieve en best vermakelijke auto om mee te rijden. Maar het is niet genoeg, want het is natuurlijk geen hot hatch en het elektromotortje mist echt pit. Het is allemaal nog steeds vrij vlak en emotieloos. En laten we eerlijk zijn, dat ene klaverbladje per dag weegt niet op tegen alle nadelen en de vrij absurde prijsstelling. Van een Alfa Romeo mag je meer verwachten. Zoals ook het uiterlijk mij niet kan overtuigen. Wederom vrij vlak en risicoloos. Een Renault Captur met een Alfa-logootje. Meer is het eigenlijk niet. Ook de wielkasten hadden best wat beter opgevuld mogen worden. Mijn eigen cuore sportivo wordt in ieder geval niet geraakt door dit ontwerp.

Dus?

Kun je voor pak hem beet 40 mille ook een Tesla Model 3 rijden. Een veel beter totaalpakketje. Dat is echt geen vergelijking. De rijdynamiek voorkomt dat we een onvoldoende als rapportcijfer noteren, maar het scheelt niet veel. Want op alle andere gebieden valt deze Alfa Romeo door de mand. Zeker voor deze prijs. Wellicht dat de 280 pk versie wel een hartenbreker is. Bij Autovisie zijn ze lyrisch over deze auto. Maar deze 156 pk versie voegt niets toe. Hiermee gaat Alfa Romeo echt niet de oorlog winnen. Ik zie het somber in voor het ooit zo legendarische automerk.

Eindcijfer: 5.5
+ Uitstekende rijeigenschappen.
– Futloze elektromotor.
– Plastic fantastic en gebruiksonvriendelijk interieur.
– Krap
– Te duur.

Vermogen 156 pk, 240 nm	0-100 9.0 sec	Topsnelheid 150 km/h
Motor Elektromotor	CO2 uitstoot 0 g/km	Vanafprijs (NL) 39.000 euro
Minimale bagageruimte 400 liter	Leeggewicht 1.445 kg	Actieradius 408 km