Rijtest: Alfa Romeo Giulietta 1.4 Turbo 170 pk (2017)
Ze zijn er niet meer. Betaalbare hatchbacks waar je leuk mee kunt sturen. Anno 2024 is eenheidsworst koning. Daarom rijd ik heel graag in de 2017 Alfa Romeo Giulietta van Driveaholic-lezer Arjan. Was vroeger echt alles beter?
De Giulietta? Die wordt niet meer gemaakt toch?
Dat klopt. Dit model kwam in 2010 op de markt en eind 2020 is de productie gestopt. De auto heeft het lang volgehouden. Dat kwam vooral doordat Alfa Romeo nooit meer een opvolger heeft gebouwd. Ik had trouwens bijna – maar dan ook echt bijna – een Giulietta gekocht. Ik was in 2010/2011 dolverliefd op de auto en had zeker 352 maal een witte Qaudrifoglio met zwarte velgen en prachtig rood leer geconfigureerd. Helaas werkte de Alfa-dealer niet mee. De verkoper negeerde me opzichtig en na 20 minuten wachten en kwijlen bij de Giulietta in de showroom reed ik teleurgesteld weg. Nog diezelfde week kocht ik een nieuwe Volkswagen Golf GTI (generatie 6 toen nog) en daar heb ik nooit spijt van gehad. Heerlijke auto. Wellicht dat we de arrogantie van de dealer nog kunnen verklaren vanwege het enorme verkoopsucces in die eerste periode. Maar de verkopen kakten al snel in en de Alfa Romeo Giulietta had al snel een anoniem bestaan in de marge. Ook al voerde Alfa Romeo nog best een aantal updates door.
Wat is er anno 2024 nog van de Alfa Romeo Giulietta over?
Nog verdomd veel. Want ik krijg snel weer knikkende knietjes als ik de auto zie. Het tijdloze ontwerp is nog steeds een schot in de roos. Dit is oprecht één van de mooiste hatchbacks die ik ken met heel veel mooie details. Zoals het design van de achterlichten. Maakt de auto heel herkenbaar. De verzonken achterdeurgrepen. De prachtige koplampen. Het is een auto met Italiaanse flair. Die flair zie je ook in het interieur. De diep verzonken klokken (typisch Alfa). Het logo op de hoofdsteun. De fraaie alcantara bekleding. Het geeft net even dat extra randje en je vergeeft het Alfa Romeo al snel dat veel van de gebruikte materialen niet direct hoogstaand zijn. En ook anno 2010 was het navigatiescherm al aan de kleine kant. Aan de andere kant is dit een Giulietta met dik 100.000 kilometer op de teller (bouwjaar 2017) en ziet het interieur er nog snaarstrak uit. Werkelijk niets rammelt of piept. In een Alfa. Het voelt Duits degelijk aan. Zelfs de stoelen hebben de welbekende Duitse stevigheid. Alleen zijn de zittingen te kort. Bij je vakantieritten ga je daar wel last van hebben.
Waar heb je nog meer last van?
Van ‘missing horses’. Ik ben op pad met de 170 pk benzineversie. Een 1.4 liter viercilinder turbomotor moet voor aansprekende prestaties zorgen. In theorie moet je in 7.7 seconden naar 100 spurten en kun je doortrekken tot 218 kilometer per uur. Niet verkeerd. Alleen valt de voorwaartse drang in de praktijk voelbaar tegen. De motor voelt wat lethargisch aan en ook is de soundtrack niet meteen Alfa-esk onderscheidend. En dat is in de meest sportieve Dynamic mode. Zet je de auto in Normal, dan wordt het nog een tandje erger. De Dragy-cijfers onderschrijven het gevoel. De 100-200 sprint kost 40.9 seconden en dat zou voor de 140 pk versie al een teleurstellende score zijn. Deze 170 pk versie mist pit in alle levenslagen, ook al pers je er na heel veel moeite bijna 220 op de teller uit. Maar dan heb je wel echt bizar veel asfalt nodig. Of dit exemplarisch is? Wie weet.
Doet de DNA-stand nog iets?
Nee, niet echt. DNA staat voor de rijmodi Dynamic, Normal en All Weather. En eigenlijk is dat een zinloze functie, want in Normal en All Weather voelen motor en versnellingsbak nog futlozer aan. Dus rijd je altijd in Dynamic-mode. Bij de nieuwere modellen start de auto gelukkig in de laatst gekozen rijstand, dus dat hoef je nooit meer te veranderen. Ook bijzonder goed zijn de remmen. Het pedaalgevoel is echt heel fijn en de remmen voelen ook vanaf hoge snelheid heel robuust aan. Geen getril, gekke bijgeluiden of andere ongein. Het is wel jammer dat de alarmverlichting wat te snel gaat knipperen als je redelijk stevig (60%) remt. Maar vooruit, dat is niet iets om wakker van te liggen. Mogelijk lig je wel wakker van de beenruimte achter, want dat houdt niet over. Een Volkswagen Golf of SEAT Leon zijn echt wel ruimer.
Is er überhaupt iets positiefs te melden?
Jazeker. Het onderstel is echt waanzinnig goed. De demping is ‘spot on’ en vindt een bijna perfecte mix tussen comfort en sportiviteit. Het is stevig en strak, zonder onrustig te worden. Het is een hele mooie balans tussen sportiviteit en comfort en de fijne besturing helpt verder mee om de auto uiterst nauwkeurig te kunnen plaatsen. De connectie met de voorwielen is gewoon bijzonder innig. Fijn! Deze versie is voorzien van het elektronisch geregelde sperdifferentieel (Q2) en dat zorgt voor net wat meer tractie en grip. Jammer dat de ‘all weather’ banden dit weer deels teniet doen, maar met een goed setje kun je echt lekker sturen. Een chipkuurtje voor wat meer vermogen en je hebt een hele warme hatchback. Zeker ook omdat de automaat (met dubbele koppeling!) in manuele modus echt wel rap schakelt. Al blijft het jammer dat de bak doorschakelt bij de toerenbegrenzer. Maar als rijdersauto is de Giulietta een absolute topper in het segment. En als reisauto heb je ook weinig te klagen. De auto is best goed geïsoleerd en de wegligging is ook bij 200+ snaarstrak. Met meer dan voldoende comfort. Niks te klagen.
Wat is er nog meer cool?
Het is een Alfa Romeo. Dus dat maakt de auto per definitie al supercool. Je benzinemeter waar ‘benzina’ in staat, maar ook de Alfa Romeo Performance-app waar je allerlei zaken kunt aflezen. Zoals olietemperatuur, remdruk, turbodruk, accucapaciteit, g-krachten en nog veel en veel meer. Sowieso is het beeldscherm in dit 2017 model net wat groter dan bij eerdere modeljaren. Er is meer: neem de standaard audio die echt al verrassend goed is. Of de motorafdekking die een mooi ontwerp heeft. De rode remklauwen met Alfa Romeo erop. En de prachtige velgen. Het zijn dit soort details die de auto begeerlijk maken. Heel eerlijk, de volgende keer neem ik een stoeltje mee en ga ik gewoon eens een uurtje zitten om de auto te bewonderen. Ben ik ook al heel blij. En aan de andere kant: dan doe je de auto eigenlijk tekort, want je wilt juist ook rijden in deze auto. En voelen hoe fijn het is om met een auto van 1.285 kg onderweg te zijn. Hoe goed autofabrikanten in 2024 ook hun best doen, de obesitas schud je niet zomaar af.
Dus?
Is de Alfa Romeo Giulietta een hele positieve verrassing. En ben ik anno 2024 veel positiever dan ik in 2014 was. Toen kreeg de auto een magere 6.5, nu een dikke 8-. Als de motor wat meer pit had gehad, was het eindresultaat nog hoger geweest. Ik schreef in mijn eerdere review dat dit een auto was die je na een jaar zat zou zijn. Omdat je dan te veel ergernissen zou hebben. Knipperende lampjes, rammels en dat soort onzin. Maar dat blijkt absoluut niet het geval te zijn. De Giulietta is gewoon een betrouwbare en degelijke auto. Een auto waar je alleen maar een steeds meer innige relatie mee opbouwt. Een auto die nooit verveelt en blijft boeien. En waar best wat minpuntjes in de loop der jaren met modelupdates zijn opgelost. Het is de hoogste tijd voor eerherstel. Ik zat er in 2014 compleet naast en ik schaam mij diep voor mijn ietwat negatieve review. Ik verwijder hem niet, want soms is het goed om geconfronteerd te worden met je eigen onkunde. Want deze Alfa Romeo Giulietta is een verrassend goede auto. En met een chipkuurtje en beter setje banden echt een hele warme hatchback!
Eindcijfer: 8-
+ Superfijn onderstel.
+ Stuurt heerlijk.
+ Na dik 100k geen rammeltje te horen.
– Futloze motor.
Vermogen 170 pk, 250 nm |
0-100 7.7 sec |
Topsnelheid 218 km/h |
Motor 1.4 liter viercilinder turbomotor |
CO2 uitstoot 114 g/km (NEDC) |
Vanafprijs (NL) n.v.t |
Minimale bagageruimte 350 liter |
Leeggewicht 1.280 kg |
Met een glimlach 2x gelezen. Het enige wat ik mis is de optie om een duimpje te geven.