Mini Cooper 5-deurs (2016)

Het jaar 2017 was een memorabel jaar voor me. Een nieuw huis en een nieuwe auto. Het werd alleen maar beter toen mijn vriendin een nieuwe baan vond en daar ook nog eens een leaseauto bij kreeg. Opeens staat er ook een 5-deurs Mini Cooper voor de deur.

Mijn eerste reactie?

Leuke auto en leuke specs. Navigatie professional, LED-verlichting, sportstoelen en de zwarte dakhemel zitten er allemaal op. Helaas geen driedeurs. Bij de vijfdeurs vind ik de proporties niet helemaal juist. De auto oogt ietwat lomp en niet meer zo fris als het origineel. Natuurlijk zijn die twee achterportieren best praktisch als je kinderen hebt, maar dat is bij ons niet het geval.

Wat opvalt?

Dat deze Mini niet heel erg Mini is, want de vijfdeurs is bijna 4 meter meter lang. Bijna 20 centimeter langer dan de driedeurs. Je wint echt een zee aan ruimte, maar voor de achterpassagiers blijft het ook in de vijfdeurs nog steeds behelpen (kinderen uitgezonderd). De kofferruimte is met 278 liter ook aan de kleine kant. Wil je echt ruimte, dan zul je een Mini Clubcountrydinges moeten kopen.

Hoe doet het driecilindertje het?

Onze Mini is een Cooper en dat betekent dat een 1.5 liter driecilindertje voor de voortstuwing zorgt. Best een aardig motortje. Hij biedt een meer dan acceptabele ‘Laufkultur’, springt zuinig om met brandstof en presteert helemaal niet onverdienstelijk. De motor is ook erg stil. Ook zijn vibraties van het blok nauwelijks voelbaar. Vlot: ja, sportief: nee. De kleine driecilinder raakt te snel buiten adem en ook ijlt de motor net wat te lang bij doorschakelen waardoor shortshiften wat lastiger gaat. Hij mist daarbij ook net even dat lekkere sportief snerpje waardoor je de pook pakt en nog even snel terugschakelt. Deze driecilinder rijd je vooral op souplesse. In het toerengebied van 3000 tot 5000 omwentelingen presteert de motor het best. Dan kun je ook best stapjes zetten met de Mini Cooper.

De lange versnellingsbakverhoudingen zijn wel een beetje een funkiller. In de tweede versnelling rijd je 110 km/h en in de derde zelfs meer dan 170 kilometer per uur. Leuk voor het verbruik, maar het betekent ook dat je in de zesde versnelling nauwelijks trekkracht hebt. Waardoor je vaker moet terugschakelen dan je lief is. Op een bochtige weg zorgen de lange bakverhoudingen er juist weer voor dat je alleen de eerste drie versnellingen gebruikt. Dat is weer jammer, want op die momenten wil je juist wel vaak schakelen en lekker actief autorijden.

Schakelt de handgeschakelde versnellingsbak fijn?

De handbak heeft een foefje. Bij terugschakelen wordt er automatisch tussengas gegeven waardoor je altijd schokvrij terugschakelt. Ik haat het. Dit is iets wat ik zelf met de voetjes wil doen. Tussengas maakt het rijden met een handbak juist leuk. De beloning als je dit met succes doet. Of lekker van 6 naar 3 terugschakelen met iedere keer wat tussengas. Helaas, dit stukje zelfbevrediging zit er niet meer in. De tussengasfunctie kun je niet uitschakelen. Weer een elementje van rijplezier ontnomen door engineers die mij willen ontzorgen. Zucht.

 

Kun je er lekker sportief mee rijden?

Mwoh. Dat valt in eerste instantie een heel klein beetje tegen. Heb je van de Mini nog het beeld van een kartachtige bochtenvreter dan is een waarschuwing op zijn plaats. Dat is hij niet (meer). Mini maakt dezelfde fout als Audi vaak maakt. De besturing is vooral heel erg zwaar en dat moet een sportief gevoel opwekken. Dat lukt niet, want het voelt vooral kunstmatig aan.

Ook het onderstel is niet rücksichtslos sportief. Nooit doet de Mini Cooper een stapje opzij, nooit bijt de Mini je in de staart en ook is de auto eigenlijk al te zwaarlijvig voor het betere gooi- en smijtwerk. Dit is geen hooligan. Je kunt best leuk sturen met de Mini, maar het blijft allemaal wat braaf en voorspelbaar. Voor eventjes is het leuk, maar dit is niet een auto waarmee je even lekker de Eifel opzoekt en met trillend rechterbeen en kletsnatte oksels na een enerverende rit even moet uitstappen om bij te komen.

 

Hoe is het gesteld met het comfort?

Deze Mini Cooper rijdt eigenlijk als een typische Duitse auto. De vering en stoelen zijn wat harder dan gemiddeld en dat vind ik erg fijn. Een zompige vering hoeft voor mij niet. Is het gebrek aan scherpte een probleem? Wel in een Mini Cooper S, daar zat ik me echt te ergeren aan de burgermans set-up. In deze brave 5-deurs hatchback vind ik de setting prima passen. Het voordeel van deze volwassen set-up is dat de Mini wel een hele fijne kilometervreter is. De auto raakt ook bij hoge snelheden nooit het spoor bijster. Ook niet als je bij 215 op de teller de snelheidsbegrenzer aantikt. Wel is de auto ietwat zijwindgevoelig en hoor je best wel wat banden- en windgeruis. Hier doen de C-segmenters (Golf, Astra etc) het iets beter. Desondanks is deze Mini een prettige daily. Geen uitblinker, maar wel een leuke auto om mee op pad te zijn. De sportstoelen moet je altijd nemen. Ze zitten niet perfect, maar zijn veel beter dan de standaard gemonteerde stoelen.

Wat valt op in het interieur?

Dat ik er blij van word. De afwerking en gebruikte materialen zijn gewoon goed en de leuke tuimelschakelaars en verlichte ring rondom het multimediascherm geven het interieur net dat beetje extra. Het is geen gewone huis-tuin-en-keukenauto, je zit echt in iets bijzonders en origineels. Dat heeft Mini echt wel goed gedaan. Voor de techniek aan boord heeft Mini natuurlijk leentjebuur gespeeld met moeder BMW en dat is verder prima. Jammer genoeg is het in de Mini wel wat onoverzichtelijk, vooral de bediening van de navigatie is erg onhandig – uit het zicht – geplaatst. Dat vorm boven functie gaat kan ik in deze Mini Cooper overigens wel accepteren, want het goede gevoel blijft. 

Betaal je voor de BMW techniek een prijs?

Bij de kassa wel ja. Je bent onder de streep al snel meer dan 30.000 euro kwijt als je deze Mini Cooper inclusief wat opties voor de deur wilt hebben. Dat is voor een kleintje serieus veel geld. Je koopt ook een Volvo V40 T4 (190 pk) voor hetzelfde geld met een rijkere uitrusting. Mini rijden is nog steeds relatief duur, ook al kun je met wat aantrekkelijke actiepakketten je auto al best aardig uitrusten. 

Ben ik ondanks het prijskaartje happy met de auto?

Ja, best wel. De Mini geeft me – ondanks de hoge prijs – best een goed gevoel. De Mini Cooper ziet er leuk uit, rijdt prettig en het is economisch (verbruik, afschrijving) nog best wel te verantwoorden allemaal. Wat ik jammer vind is de beperkte binnenruimte en het uiterlijk van de vijfdeurs. Dat is niet helemaal mijn ding. En ok, wellicht was een viercilinder motortje fijner geweest en dan is er natuurlijk nog die irritante tussengasfunctie. Maar dat is het dan wel. Ik gris best wel eens de sleutels van de Mini van het kastje terwijl er ook een BMW M140i op de oprit staat.

Eindcijfer: 7-
+ leuk interieur
+ voelt lekker Duits aan
+ zuinig en vlot genoeg
– motor mist wat sportieve genen
– besturing en onderstel eigenlijk ook
– blijft duur speelgoed