Great Drives: Rossfeldstrasse (Duitsland)

Ben je onderweg naar Oostenrijk of het Gardameer? Volg dan niet slaafs je navigatiesysteem. Neem even de tijd om in Beieren de Autobahn te verlaten. Je vindt hier namelijk een paar geweldige stuurmansroutes.

google maps

Ik pak vandaag met mijn eigen Renault Megane RS 265 een gedeelte van de ‘Deutsche Alpenstrasse’ en als toetje trakteer ik mezelf op de Rossfeldstrasse. Een route die wat mij betreft tot de mooiste van de Alpen behoort.

Zoeken naar ritme

Ik start mijn avontuur als ik de altijd drukke Autobahn A8 (München – Salzburg) verlaat bij Siegsdorf. Ik volg allereerst de B306 naar ‘schaatsmekka’ Inzell. Het eerste gedeelte van Siegsdorf naar Inzell is weinig inspirerend. Ik maak van de gelegenheid gebruik om de stoel en het stuurwiel van in de juiste positie te stellen. Ik ga lekker dicht op het stuur zitten zodat ik nooit misgrijp als het spannend wordt.

Constant verandert het uitzicht. Het is prachtig hier!

Na Inzell stopt de B306 en gaat deze over in de B305. Heuvels worden bergen. Kabbelende bergbeekjes zie ik veranderen in woeste, kolkende riviertjes en de weg slingert zich omhoog door het bos. Ik word verwend. Haarspeldbochten, langere bochten, mooie stijgingen en dalingen wisselen zich af met korte rechte stukken die mij in de gelegenheid stellen om het weinige verkeer op de weg in te halen. Het is al weer een paar maanden geleden dat ik met mijn Megane op dit soort stuurmanswegen heb gereden en het kost me wel even tijd om het ritme te vinden. Ik zoek nog te vaak de binnenkant van de bocht op en ook rem ik vaak net wat te vroeg. Het schakelwerk gaat ook minder vloeiend dan ik gewend ben van mezelf.

Leve de handbak

Het duurt niet lang voordat ik mijn ritme weer vind. Ik rijd strakkere lijn, de rempunten liggen later en ik kom vanzelf dichter in de buurt van de limiet. Wat helpt is dat ik de ruimte heb. De weg is breed, het asfalt is van zeer goede kwaliteit zodat ik de ruimte heb om een foutje te corrigeren. De snelheidslimiet bedraagt 100 km/h op dit soort wegen in Duitsland. Ik moet soms echt mijn best doen om deze snelheid te halen als ik van bocht naar bocht dans. Dit soort wegen bevestigen mijn eeuwige liefde voor de handbak. Ik geef grif toe dat een moderne automatische versnellingsbak sneller is. Maar het spel van koppelen, ontkoppelen, schakelen en standgas/tussengas blijft me boeien. Hier draait het niet om de tienden van seconden, beleving is het toverwoord!

Ik kom in mijn ritme. Ik weet de ideale lijnen steeds beter te vinden.

Op de wat meer rechte stukken voer ik het tempo fors op. De viercilinder turbomotor van de Megane heeft geen enkele moeite met deze taak. Ik raak zelfs al de toerenbegrenzer in de vierde versnelling. Nu is Duitsland vrij liberaal als het gaat om snel rijden, toch kan ik bij dit soort snelheden mijn rijbewijs voor langere tijd kwijtraken. Ik spreek mezelf bestraffend toe dat ik me toch wat meer moet inhouden, hoe moeilijk dit ook is. Gelukkig komen we in de buurt van het prachtige Ramsau en naderen we weer de bewoonde wereld. Tijd om het gaspedaal even te lossen. Ook neem ik de tijd om even de prachtige omgeving in me op te slaan. Ik zou het bijna vergeten.

Obersalzberg

Na Ramsau rijd ik verder op de B305 richting Berchtesgaden. Dit is een gedeelte van een kilometer of 10 waar het altijd vrij druk is. Ik vind dit niet erg. Tenslotte moet het hoofdgerecht in de vorm van de Rossfeldstrasse nog geserveerd worden. Ik negeer de borden die naar de schitterende Königssee verwijzen en rijd door naar het drukke Berchtesgaden. Ik kan op twee manieren de Rossfeldstrasse bereiken. Aan de zuidkant van Berchtesgaden bij Oberau of de noordingang bij de Obersalzberg.

De toegang kost 5 euro. Een koopje!

Ik kies ervoor om de ingang bij de Obersalzberg te nemen en mezelf nog even een blik te gunnen op de berg waar 70 jaar geleden zo’n beetje alle nazi-bonzen hun villa hadden staan. We kruipen omhoog op de steile weg (24%!) naar de Obersalzberg. Hier rijden heel veel toeristen die een bezoek willen brengen aan het Kehlsteinhaus. Per bus wordt de massa vervoerd naar het op 1800 meter gelegen voormalige diplomatenverblijf van Adolf Hitler. Verwacht qua geschiedenis niet teveel van je bezoek aan het ‘Adelaarsnest’. Je ziet er vooral terrassen waar mensen halve liters bier innemen. Maar het uitzicht over de adembenemende Königssee behoort tot de mooiste van de Alpen en alleen daarom is de trip naar boven al meer dan de moeite waard. Ik volg op de Obersalzberg echter de borden naar de Rossfeldstrasse. Ik ben hier om te rijden!

Tolweg

De Rossfeldstrasse is na de Nordschleife de meest bekende tolweg (entree 5 euro) van Duitsland en maakt een rondje door de prachtige Berchtesgadener Alpen. Deze panoramaweg is 15,4 kilometer lang en de top ligt op 1570 meter hoogte. De Rossfeldstrasse is steil met veel stukken boven 10% en uitschieters naar 13%. Sinds 1958 zijn op de Rossfeldstrasse verschillende ‘Bergrennen’ georganiseerd. Zwarte bladzijde in de geschiedenis was het tragische ongeval van de Italiaanse coureur Ludovico Scarfiotti. Op 8 juni 1968 overleed hij achter het stuur van zijn Porsche 910 Bergspyder. In 1973 maakt de oliecrisis een einde aan de racerij op de Rossfeld.

panoramakarte

De Rossfeld Panoramastrasse

Bron foto: http://www.rossfeldpanoramastrasse.de/

Rijk alleen

Scheen vanochtend nog de zon, inmiddels hebben de wolken genadeloos terrein gewonnen. Ik vraag me af of het droog blijft. Het is ook frisser geworden. Ik vind dit niet erg, integendeel! Dit schrikt de dagjesmensen, fietsers en wandelaars hopelijk af. Ik wil vandaag ongehinderd kunnen sturen op deze befaamde weg.

Rossfeldstrasse

Tot mijn verrassing heb ik het rijk alleen.

De eerste keer omhoog is mijn verkenningsrit. Ik heb deze weg nog nooit gereden en ik wil even kijken welke zichtlijnen ik heb, waar veelbelovende bochtcombinaties zijn en waar de gevaarlijke punten zitten. Ik wil niet op mijn geweten hebben dat ik een overstekende wandelaar niet meer kan ontwijken. Het ESP staat nog in de sportstand staan en ik rijd op 80% van mijn kunnen. Over geluk mag ik niet klagen. De weg is breed, de bochten zijn overzichtelijk en tot mijn verrassing heb ik op wat verdwaalde fietsers en wandelaars na het rijk voor mezelf. Tijd om de knop om te zetten. Ik zet het ESP uit en besluit dat het tijd is om naar de ‘warmode’ over te gaan.

In ‘the zone’

Ik ga steeds harder nu ik de weg beter leer kennen. Omdat het zo rustig is kan ik ook de haarspeldbochten in hoog tempo pakken. Vaak is dit riskant omdat achter een haarspeldbocht nogal eens een een parkeerplaats ligt. Mensen willen daar nog wel eens oversteken om foto’s te maken. Gelukkig zijn vandaag de parkeerplaatsen nagenoeg leeg.

Bergaf kun je vertrouwen op de geweldige remmen van de Megane RS. Nooit fading. Altijd stopkracht.

Ik zoek speels de grenzen van de Megane op en laat een paar keer het kontje omkomen om lift-off oversteer op te wekken. Ik heb alle ruimte om dit op te vangen. Dit is heerlijk sturen en ik rijd op mijn limiet. Bergaf geniet ik van de geweldige remmen van de Megane RS. Nooit fading. Altijd bestand tegen de zware opdrachten die ik ze geef. Ik ben volledig ‘in the zone’. Wat een feestje is dit.

Duimpjes omhoog

Zo af en toe kom ik verdwaalde fietsers of wandelaars tegen, voornamelijk gepensioneerden op deze doordeweekse dag in juni. Uiteraard houd ik in deze situaties rekening met mijn medeweggebruikers maar dat wil niet zeggen dat het tempo dan laag ligt. Tot mijn verrassing reageren ze juist positief op mijn rijstijl.

Driving Fun!

Ik krijg regelmatig een duimpje omhoog en zie mensen glimlachen terwijl ik toch hard op een bocht kom aanvliegen, of juist volgas wegtrek. Dan blijkt toch maar weer dat de moraal wat betreft autorijden anders is in Duitsland. Hier krijg ik geen waarschuwende vingers en boze blikken toegeworpen. Hier kun je nog genieten van je snelle auto!

Magnifiek uitzicht

Na een paar keren in oorlogsmode op en neer te zijn gereden last ik op de top even een adempauze in. Mens en machine mogen afkoelen. Ik geniet van het adembenemde 360 graden uitzicht en kijk uit over Salzburg, Berchtesgaden en de Oostenrijkse Alpen. Ik ben overweldigd. Niet alleen door de fabuleuze weg, maar ook door het geweldige uitzicht.

Rossfeldstrasse

Volmaakt gelukkig verlaat ik dit speelterrein. Ik rijd de Rossfeldstrasse nog een paar keer op en af voordat ik besluit om terug te gaan naar het hotel. Ik kan maar één conclusie trekken. Hier moet ik echt nog een keer naar toe. Mijn advies: ga wel op een doordeweekse dag. In het weekend kan het hier wel erg druk zijn.

Fotogalerij

 

Christian Schilder

Parttime petrolhead met fascinatie voor auto's, snelheid en sensatie.

2 reacties

  1. Marcel schreef:

    Mooie rapportage, hier wil ik zelf ook naar toe met mijn gti perf.

    • Christian Schilder schreef:

      Kan ik je alleen maar aanraden. Is op 1 dag ook nog wel te combineren met de Grossglockner (circa 1,5 uur rijden).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. Meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten