Great Drives: Nufenenpass en Furkapass (Zwitserland)

Voor deel 4 van de Great Drives zijn we weer in Zwitserland. Vandaag staan de Nufenenpass en Furkapass op het menu. We stormen voor de verandering eens niet in een testosteronmachine de pas op. De hatch die we bij ons hebben is hoogstens lauwwarm. We rijden vandaag in de Seat Leon FR 2.0 TDI 150 pk. Een diesel. Deze Leon heb ik eerder al eens getest en de auto beviel me toen erg goed. Ik ben benieuwd of die goede indruk gehandhaafd blijft op dit ruige terrein. Hier wordt meer van een auto gevraagd dan in ons vlakke polderlandje.

Gotthardtunnel
We zitten vandaag helaas wat krap in de tijd, daarom negeren we de prachtige Gotthardpass en sluiten we gedwee aan achter de colonne vrachtwagens die de Gotthardtunnel inrijdt. We rijden gelukkig doordeweeks, dus files blijven ons bespaard. Na 17 kilometer nagelbijten (waarom zijn er altijd mensen die niet harder dan 60 km/h durven in een tunnel!) bereiken we eindelijk Airolo. Daar verlaten we direct de snelweg en staan we aan de voet van de Nufenenpass. Of Passo della Novena, want Italiaans is de voertaal in het kanton Tessin.

Nufenenpass
De Nufenenpass is 38 kilometer lang, maximaal 2.478 meter hoog en verbindt het kanton Tessin met Wallis. Een heerlijke weg om je dag mee te starten en lekker in je ritme te komen. De eerste kilometers klimmen we nauwelijks en zijn de bochten niet al te scherp. Het steeds wisselende landschap is indrukwekkend. We rijden eerst door bossen, daarna door prachtig heidegebied en op de top worden we getrakteerd op een adembenemend uitzicht op hoge rotsen, gletsjers en eeuwige sneeuw. Vlak voor de top wordt de beklimming wat steiler en zijn er nog wat haarspeldbochten neergelegd om ook de meest kritische stuurman tevreden te stellen. Stap even uit als je op de top bent aangekomen en neem de tijd om te genieten van het prachtige uitzicht over de Berner Alpen. De indrukwekkende Finsteraarhorn (4.274 meter) bepaalt het uitzicht. Dit is oprecht één van de mooiste passen die we ooit hebben gereden.

Alle zeilen bijzetten
Na de top volgt de steile afdaling naar Ullrichen (1.346 meter). Hier zijn de ingenieurs losgegaan. We worden getrakteerd op een serie haarspeldbochten waar geen einde aan lijkt te komen. Onze Seat moet alle zeilen bijzetten. Gelukkig is de tractie goed. Onderstuur blijft grotendeels uit. Alleen als je het heel gek maakt heb je er nog wel eens last van. Simpel op te lossen door je gas even te lossen waarna de auto weer het juiste pad volgt. De besturing is prettig communicatief. Hiervoor moet je de besturing via de Drive Select mode wel in de normale stand zetten. In sportmodus wordt de besturing wat zwaarder, maar ook minder precies. Veel profijt heb je ook van het geringe leeggewicht (1250 kg) van de Leon op dit soort wegen. Dit voel je. Vooral in de haarspeldbochten. Een laag gewicht is zo belangrijk als je van bocht naar bocht wilt dansen!

Het sportonderstel van de FR doet een duit in het zakje en biedt net die stevigheid die je wilt als je op tempo rijdt. De heerlijke sportstoelen  houden je goed op je plek. Ook de diesel valt niet tegen. Vanaf 1500 is de motor klaarwakker. De krappe haarspeldbochten kan ik prima in de tweede versnelling ronden. De TDI raakt wel snel buiten adem. Boven de 4000 toeren valt niet zoveel meer te halen. Beter is het om dan een versnelling op te schakelen en van het riante koppel te profiteren. De diesel stelt wel teleur als het gaat om de geluidsbeleving. In de tunnels blijft het raampje gesloten. Toch wel erg jammer. De handgeschakelde versnellingsbak is een juweeltje. Klik-klak en je bent weer een versnelling verder. Als een warm mes door de boter. Hoor je me nu zeggen dat deze Leon net zo leuk stuurt als een Volkswagen Golf GTI of een Seat Leon Cupra 280? Natuurlijk niet. Die auto’s zijn veel sneller, klinken beter, sturen nog fijner en hebben een beter doorontwikkeld chassis. Maar toch kun je met deze Leon diesel best plezier hebben. Dit is leuk sturen!

Furkapass
Inmiddels zijn we in het mooie plaatsje Gletsch (1.759 meter) gestopt voor een snelle en heerlijke lunch en genieten we op het terras van de heerlijke nazomer. In Gletsch kun je kiezen voor de Grimselpass of de Furkapass. De Grimsel hebben we in een vorige aflevering van de Great Drives al gereden, dus uiteraard kiezen we nu voor de Furkapass. Dit is heilige grond voor James Bondfans. In de film Goldfinger kon je Sean Connery tekeer zien gaan in zijn Aston Martin DB5. Helaas hebben de Zwitsers dit stukje historie aardig weggemoffeld. Er is bijna niets van te zien onderweg.

Rhônegletsjer
De Furkapass is wederom een fraai staaltje wegenbouwkunst. In dit soort omstandigheden een weg bouwen lijkt me geen sinecure. Als rijdersweg moet je niet te veel verwachtingen hebben van de Furkapass. Wat is het hier druk. Gedeeltelijk komt dit doordat veel mensen op weg zijn naar de imposante Rhônegletsjer. Vlak voor de top van de Furkapass kun je de auto parkeren en na betalen van 7 CHF de gletsjer bewonderen. Ook kun je dan een wandeling maken in de gletsjer. Best creapy, je hoort het ijs heel hard smelten terwijl je onder het ijs loopt. De echte bikkels kunnen onder begeleiding van een gids nog een wandeling op de gletsjer maken. Het uitzicht op de gletsjer is geweldig. Je merkt hoe snel de gletsjer aan het smelten is als je wat oude ansichtkaarten bekijkt. Wie weet is de gletsjer over 10 jaar al weggesmolten. Ga er dus heen nu het nog kan!

Smal!
We rijden het laatste stukje omhoog naar de pashoogte. We genieten nog even van het prachtige uitzicht. De afdaling van de top (2.431 meter) naar Realp (1.538 meter) is andere koek. Het is gedaan met het heerlijk brede asfalt. Met moeite passen er twee auto’s naast elkaar. Als er een bus aankomt is het echt passen en meten. Stevig sturen zit er niet in, maar we genieten nog steeds van het geweldige uitzicht. Jammer dat we niet met een cabrio rijden! Bij Realp hebben we het dal bereikt en rijden we op ons gemak door naar Andermatt. Daar kun je de Gotthardpass of de Oberalppass op rijden. Wij dalen na Andermatt verder af om bij Göschenen de A2 terug naar het noorden te nemen.

Conclusie
Weer kunnen we twee passen op ons lijstje zetten. Vooral de Nufenen was echt een positieve verrassing. Een heerlijke pas om te rijden. En ook met een normale hatch kun je als stuurman voldoende plezier beleven. Het recept is een laag gewicht, een fijn chassis, voldoende vermogen en een communicatieve besturing. Meer mag altijd, maar in basis is dit meer dan voldoende! Het voordeel is zelfs dat je na een dag boenderen nog een half volle tank hebt.

Fotogalerij