Great Drives: met een BMW M140i naar de Noordkaap

Voor veel petrolheads staat een  winterse trip naar de Noordkaap heel hoog op de bucketlist. Zo ook voor lezer Jesse. En als vervoer koos hij voor zijn eigen achterwielaangedreven BMW M140i. Graag delen we je hier zijn verslag van deze epische roadtrip door de Baltische staten naar noord-Finland. Veel leesplezier!

Wat was onze route?

We hebben de reis in de volgende etappes gedaan:

• Amsterdam –> Kiel 570 km
• Kiel –> Klaipeda ferry van 21 uur
• Klaipeda –> Riga 310 km
• Riga –> Tallinn 310 km
• Tallinn –> Helsinki ferry van 2 uur
• Helsinki –> Kuopio 400 km
• Kuopio –> Ruka (Lapland) 450 km
• Ruka –> Inari (Lapland) 410 km
• Inari –> Rovaniemi 325 km
• Rovaniemi –> Helsinki nachttrein van 12 uur
• Helsinki –> Turku 170 km
• Turku –> Stockholm ferry 9 uur
• Stockholm –> Amsterdam 1600 km

Waarom specifiek deze route?Het leek ons een leuke mix van Baltische staten, stedentrips in Riga en Tallinn en de ruige natuur in Fins Lapland. In november 2023 zijn we begonnen met de voorbereidingen. Het vastleggen van de ferry’s, de nachttrein, de accommodatie en het klaarmaken van de auto. We hadden er bewust voor gekozen om gebruik te maken van ferry’s (3) en een nachttrein, om zo het aantal te rijden kilometers een beetje te beperken. Uiteindelijk is 5.000 kilometer natuurlijk nog steeds heel veel in 14 dagen maar anders waren het er op z’n minst 7.000 geweest.

Welke voorbereidingen hebben we getroffen?

Qua voorbereidingen heb ik het volgende aangeschaft/gedaan, mede dankzij tips van een aantal mensen:

• Sneeuwkettingen Maggi Trak Sport (niet gebruikt)
• Sleepkabel (niet gebruikt)
• Sneeuwschep (gebruikt)
• Druppellader (gebruikt)
• Startkabels (niet gebruikt)
• Krik en thuiskomer 18 inch voor de M-sport remmen (niet gebruikt)
• Waxinelichtjes en slaapzak voor het geval we geen verwarming hadden (niet gebruikt)
• Twee flessen de-icer (allebei leeg)
• Inklappen elektrische spiegels uitgecodeerd i.v.m. risico kapotvriezen
• Alle rubbers invetten met siliconenspray
• Ruitenvloeistof vervangen tot – 40 °C variant
• 4 winterbanden van Hankook Winter I*cept evo3 in 225-40R18 (later meer)
• Auto in de was zetten voor vertrek, doe ik nooit meer voor een wintervakantie.
• Auto is voor vertrek nagekeken door de mannen van TEG. Zij hebben het volgende gedaan; accu doorgemeten welke nog erg goed was door het gebruik van de druppellader, koelvloeistof vervangen. De koelvloeistof was 6 jaar en 100k oud dus sowieso fijn dat het vervangen is.

Etappes Amsterdam -> Kiel –> Klaipeda –> Riga –> Tallinn

De eerste 600 kilometer naar Kiel gingen zoals verwacht prima. Inmiddels ingecheckt bij de Ferry werden we vriendelijk welkom geheten door alle truckers. Op enkele passagiers na waren er alleen maar truckers. De lijn Kiel – Klaipeda is er één voor beroepsvervoer en compleet anders dan de ferry’s waar ik eerder op geweest ben. Weinig te doen, behalve het kijken naar dronken truckers, waar we overigens geen last van hadden. De ferry vertrok om 21.00 uur en kwam om 19.00 uur lokale tijd aan. Bij het van boord gaan stonden we tussen de vrachtwagens met schadeauto’s, veelal BMW’s. Het deed me gelijk denken aan de verhalen van slecht herstelde schadeauto’s in Litouwen. Geen idee of deze ook uiteindelijk ook eindigen als de goedkope exemplaren op Mobile.de.

In de Baltische staten had ik hotels geboekt met eigen parkeergarage. Ik zag het niet zitten om de auto op straat te parkeren, ook gezien het aantal spullen in de auto. Het zal je toch gebeuren dat gelijk op de eerste dag je auto wordt leeggehaald. Genoeg met de vooroordelen want in de garage van het basic hotel stond de M140i in goed gezelschap. Een knalrode Turbo S op P zero’s.

Zaterdag waren we op tijd opgestaan voor de eerste kilometers in Litouwen. De wegen zijn vrij slecht, maar wel te doen. Het zijn bijna allemaal N wegen met enkele stukken snelwegen. Je moet de gaten echt ontwijken en ik ben soms lekker 60 gaan rijden. Voordeel is dat het heel rustig is, dus ben je niemand tot last. Naarmate we naar het noorden reden werden de wegen beter. Letland was alweer een stuk beter dan Litouwen en Estland weer veel beter dan Letland. Dit tegengestelde effect zie je met de benzineprijzen: €1,39 voor een liter 98 in Litouwen, €1,62 in Letland en €1,72 in Estland (januari 2024).

Wat voor auto’s zie je in Litouwen en Letland?

Heel veel BMW 5-series E61. Ook veel X5’en en 7-series. Allemaal de auto’s die je zo’n 10/15 jaar geleden in Nederland zag rijden. Weinig Audi en nog minder Mercedes. Ik heb in heel Letland, Litouwen en Estland welgeteld twee keer een BMW 1-serie zien rijden. Size matters dus in de Baltic states. Of is dat niet overal zo? Onderweg van Riga naar Tallinn reden we een hele mooie route langs de Oostzee. We kwamen nog een aantal deelnemers tegen van de Carbage Run die in tegengestelde richting reden. Veelal oude Volvo’s en een aantal Subaru’s. De rijomstandigheden in de Baltische staten waren goed. De extreem koude periode was voorbij en de sneeuw was dus ook gesmolten op de weg. De temperatuur lag rond het vriespunt. Leuk is dat deze landen op de matrixborden de luchttemperatuur en die van het wegdek aangeven, iets wat ik nog niet eerder gezien had.

Estland is een beduidend rijker land dan Litouwen en Letland, de auto’s die we zagen in Tallinn zijn vergelijkbaar met Nederland. Opvallend hier was dat iedereen op spikes reed, wat me zenuwachtig maakte voor wat ons te wachten stond in Finland. Verder heb ik in Tallinn vier keer een Toyota Yaris GR gezien. Dat moet een heerlijke auto daar zijn in die omstandigheden. Tijdens de ruim 600 km door de Baltische Staten is de M140i ontzettend vies geworden. Geen idee of zout kan leiden tot slecht starten, maar ondanks dat de auto in een verwarmde garage stond kostte het best wat moeite om hem te starten op een ochtend. Later tijdens de reis helemaal geen last van gehad, zelfs niet bij min 25 °C in Lapland.

Etappes Tallinn – Helsinki – Kuopio

Na 4 dagen in de Baltische Staten te zijn geweest zetten we de reis voort naar Inari zo’n 300 kilometer boven de poolcirkel. De ferry van Tallinn naar Helsinki was in 2 uur geklaard, waarna we snel door konden rijden naar Kuopio, ongeveer 400 kilometer naar het noorden. De wegen rondom Helsinki zijn zeer goed onderhouden en schoongemaakt. Hoe verder je naar het noorden rijdt, hoe kleiner de wegen worden en hoe meer sneeuw je aantreft op de weg. Op het begin toen ik over een deels besneeuwde weg reed vond ik het spannend en vertikte ik het om in te halen. Ik had nog niet eerder met de M140i in de sneeuw gereden en moest nog een beetje vertrouwen krijgen in de winterbanden zonder spikes. Het vertrouwen werd al snel groter, zo bleek ook in de snelheden die we later reden over sneeuw en ijs.

In Finland werd het rond 16.00 uur donker. Ik had alle etappes zo gepland dat we zo min mogelijk in het donker zouden rijden, maar dit keer ontkwamen we er niet aan. Toen op een gegeven moment de verlichting langs de weg ophield dacht ik even dat ik blind was geworden. Man wat is het daar donker. Ik schreeuwde m’n vriendin wakker om mee te helpen kijken (alsof dat zou helpen) en dacht zelfs even dat mijn verlichting uitstond. Helaas was dit niet het geval en komen de adaptive leds gewoon te kort in Finland. Toen begreep ik ook waarom iedereen met verstralers rijdt en waarom al die Carbage run auto’s in Letland ze ook hadden. Niet alleen voor de looks dus. Gelukkig waren we bijna bij het hotel en zouden we daarna amper meer in het donker rijden tijdens de reis.

Etappe Kuopio – Ruka – Inari

De afstand Helsinki – Ruka is zo’n 900 kilometer en Kuopio ligt precies in het midden. Waar je in Duitsland makkelijk 900 km op een dag kan rijden is dat in Fins Lapland anders. Reken op zo’n 6 uur voor 400 kilometer. Richting Ruka begonnen de wegen steeds meer besneeuwd te raken en na een tijdje was de hele weg wit. Ik begon steeds meer vertrouwen te krijgen in de Hankook winterbanden en het werd steeds rustiger op de weg dus de snelheid ging omhoog tot zo’n 90 km/u. Doordat het zo rustig is en er geen scherpe bochten zijn, hoef je amper te remmen en te sturen. Het is wel even schrikken als vrachtwagen tegemoet komt of als je wordt ingehaald door een lokale Fin. De sneeuw stuift op en enkele seconden zie je helemaal niks. Op hoop van zegen en je gas loslaten, gelukkig kwam het iedere keer goed.

In Ruka hebben we heel veel sneeuw gehad. Iedere nacht sneeuwde het zo’n 10 tot 15 cm. Onze Airbnb zat aan een langlaufpad en de sneeuw werd pas laat in de ochtend geruimd. Dus mochten we door zo’n 10 cm verse sneeuw. Lapland is vrij vlak dus zolang je momentum houdt komt het goed. Overigens begon ik in Lapland met het aansluiten van de druppellader. De nachten waren hier met min 10 nog niet heel koud, maar ik had het ding niet voor niks meegesleept.

Ruka – Inari was zo’n 450 kilometer en ook dit keer geen snelweg te bekennen en alleen maar over besneeuwde wegen gereden. Soms kon je de sporen van de auto’s voor je volgen, maar op andere wegen reed je door verse sneeuw of over aangereden sneeuw. Die aangereden sneeuw kan trouwens zorgen voor veel oneffenheden waarbij ik soms het idee had dat de M140i uit elkaar zou vallen. Gelukkig rijdt er geen hond en kan je op dat soort stukken met 40 km/u zigzaggend over de weg om de gaten te vermijden.

Hoe meer je in het noorden van Lapland komt hoe ruiger het landschap. Het noorden van Lapland is ook beduidend toeristischer dan Ruka, wat meer in het oosten van Finland ligt. Je kan nog steeds een uur rijden zonder iemand tegen te komen maar bij excursies zoals een sneeuwscootertocht barst het van de Nederlanders. Helemaal niet erg en het leverde veel duimpjes op voor het Nederlandse kenteken op zo’n 300km boven de poolcirkel. Mocht je ooit naar Lapland gaan dan zou ik aanraden zelf een sneeuwscooter te huren voor een hele dag. Wij deden een excursie van 2 uur voor €125 p.p.. Een sneeuwscooter huren kost €180 voor een dag. Toch gekozen voor een georganiseerde excursie omdat ik geen idee had waar ik veilig zou kunnen rijden met dat ding. Achteraf bleek dat je gewoon ieder bevroren meer op kan en ook over de weg mag rijden.

De temperatuur was inmiddels gezakt naar -25 overdag en -30 graden in de nacht. Wederom hing de BMW M140i iedere nacht aan de druppellader. De CTEK zou tot -20 geschikt zijn, maar iedere ochtend deed ie het nog. Met temperaturen van -25 graden had de auto moeite om warm te worden en te blijven. De koelvloeistofmeter ging niet verder dan 75 graden, zelfs niet na een uur rijden. Het verbruik schoot omhoog. Waar ik de eerste 1200 kilometer een gemiddeld verbruik had van 1 op 14 werd het in Lapland al gauw 1 op 8. Ik heb behoorlijk wat Finnen zien rijden met karton voor de gril om zo warmte vast te houden. Ze laten trouwens ook de auto draaien als ze de supermarkt in gaan.

Tijdens de twee weken hebben we welgeteld één keer vastgezeten. Ik nam de bocht van de oprit iets te krap en moest dus nog eens achteruit steken. De parkeersensoren piepen constant door al het ijs dat erop zit en dus rijd je een beetje op gevoel naar achter. Dat zowel de weg als de berm wit is helpt daar niet aan mee. Uiteindelijk stak de M140i met de halve achterkant in een meter sneeuw. Gelukkig waren we nog bij het huisje, konden we genoeg hulpmaterialen pakken en tussentijds opwarmen omdat het buiten min 25 °C was. Uiteindelijk gelukt om eruit te komen door de auto uit te graven, een paar handdoeken onder de banden en mijn vriendin in de achterbak te laten zitten voor wat extra grip.

Etappe Inari – Rovaniemi – Helsinki – Turku – Stockholm – Amsterdam.

Nadat we het noorderlicht hadden gezien, niet kapot waren geschoten bij de Russische grens en waren weggestuurd bij het Ivalo Utac Test Center was het tijd om te beginnen aan de terugreis. We moesten 300 kilometer naar Rovaniemi en vanaf daar met de nachttrein naar Helsinki. In Rovaniemi nog even het vreselijke dorp van de Kerstman bezocht en gedineerd bij ‘s ‘werelds noordelijkste McDonalds.

Wederom zat m’n vriendin weer te klagen over ons vervoer en slaapplek, namelijk de nachttrein. Het is inderdaad heel irritant als je trein om het uur ergens stopt maar wat is het lekker als je 12 uur later 900 km zuidelijker wakker wordt met je eigen auto. En dat voor maar €160 inclusief slaapplek en privé badkamer. Daar kun je niet voor rijden. Oh ja, de benzineprijs in Fins Lapland was €1,90 voor een liter 98.

Eenmaal de auto van de trein gereden wat sightseeing in Helsinki. Daarna door naar Turku aan de westkust. Hier hebben we de hele dag doorgebracht in een soort van bejaardenspa om de tijd te doden tot onze Ferry om 21.00 uur vertrok naar Stockholm. Die Ferry is trouwens een belevenis. Ik had wel eens eerder gehoord van de partyboten tussen Zweden en Finland vanwege de duty free alcohol, maar dit had ik niet verwacht. De boot was beladen met studenten in carnavalspakken die vol aan de zuip gingen en tot in de late uurtjes door in de disco. Helaas moesten we op tijd afhaken omdat we nog een rit van 1600 km voor de boeg hadden de volgende dag.

Ik had al in m’n hoofd zitten om het stuk in één keer te rijden maar om geklaag van m’n vriendin te voorkomen hield ik verstandig mijn mond. Om 07.00 uur op een vrijdagmorgen kwamen we aan in een sneeuwstorm in Stockholm. Dat begon niet lekker dus. En we reden ook nog een keer verkeerd. Zodra we Stockholm uitreden stopte met sneeuwen en begon een prachtige route. Met de cruise control op 110 km/u over een schoongeveegde weg richting het zuiden van Zweden. Van Stockholm tot Malmo (600 km) is er bijna geen verkeer. Echt een fijn land om doorheen te cruisen. In Malmö de tank nog even vol gegooid en vervolgens over twee veel te dure en teleurstellende bruggen via Denemarken naar Duitsland. Rond 18.00 uur waren we in Hamburg. Ik was aardig moe na een stevige 1100 kilometer maar ik had nog wel wat energie over. Dus toch maar ff door de spits van Hamburg en kijken hoe ver we zouden komen. Overigens erg leuk dat we s ’ochtends -15 °C hadden inclusief sneeuwstorm in Stockholm en 1000 km zuidelijker was het +10 °C en regen.

Rond 21.00 uur reden we bij Hengelo de grens over en daar waarschijnlijk de enige boete gepakt op de A1, zelfs de flitsers in Litouwen staan op Flitsmeister, maar deze niet. Om 22.30 arriveerden we thuis. In totaal 15.5 uur gedaan over 1600 km. Alleen gestopt om te tanken en alles zelf gereden omdat we anders waarschijnlijk de sleepdienst hadden moeten bellen. Al met al een hele mooie reis om nooit te vergeten.

Ter afsluiting nog de volgende drie zaken

Banden: Tijdens de voorbereiding heb ik weken zitten nadenken over wat te doen met banden. Gewone winterbanden, Nordic winterbanden, setje spikes kopen in Nederland en er stiekem ondergooien en spikes huren in Finland. Die spikes in Nederland heb ik vrij snel uit m’n hoofd gezet ondanks dat er spotgoedkope setjes op marktplaats stonden. Onverantwoord om daar mee op asfalt met +10 °C te rijden en wat maken die dingen pokkenherrie. Spikes daar huren was geen optie en meenemen had ook niet gepast.

Dan nog de twijfel tussen Nordic en Europese winterbanden. Ik heb contact gehad met Hankook, Nokian en Vredestein. Alle drie gaven aan om voor Nordic banden te gaan vanwege de zachtere compound en de toch wel pittige omstandigheden in Lapland. Verder nog een aantal autofanaten op Instagram een berichtje gestuurd. Aan hen ook de vraag gesteld en ik kreeg gemengde antwoorden. De een vroeg of ik een deathwish had??!!. Nou dat viel wel mee. En de coureur van BMW zei dat ie jarenlang met z’n M2 op Europese winterbanden had gereden in Finse winters. Gegeven dat je aan nordic winterbanden waarschijnlijk al helemaal niks hebt in Nederlandse winters, het advies van een BMW-coureur en wat zelfonderzoek op Youtube toch maar gekozen voor een setje Europese winterbanden. 

Ik had een setje Michelin PA5 besteld, maar die waren niet meer leverbaar. Bewust gekozen voor rondom 225-40R18 i.p.v. een breedset. Uiteindelijk zijn het de Hankook Winter I*cept EVO 3 geworden die wel leverbaar waren. Hoe reden die banden? Fantastisch! Ik heb weinig momenten gehad waarbij ik een ander type band nodig vond. Hierbij helpt ook de tijd van het jaar. In Januari/ begin februari komt de temperatuur bijna nooit boven nul waardoor het wegdek niet kan dooien en opvriezen. In dat geval had ik wel met samengeknepen billen en klamme handjes gereden. Maar nu was het wegdek altijd met sneeuw bedekt, waarbij de banden verbazingwekkend veel grip gaven.

Dan de auto: De BMW M140i heeft het fantastisch gedaan. In de 5.000km gaf hij geen krimp, op die ene keer moeilijk starten in Tallinn na. Het sper kwam goed tot zijn recht en is veel gebruikt. Helaas zijn alle wegen recht in Lapland, maar iedere bocht was een feest. Ik denk ook dat het sper geholpen heeft met het rijden door heuvels en diepe sneeuw qua grip. Ik ben nnog steeds tevreden met de Bilsteins. De stoelen zitten voor mij fantastisch, geen enkele keer heb ik last gehad van mijn rug, zelfs niet na 1600 kilometer vanuit Stockholm gereden te hebben op één dag. Het gemiddelde verbruik over 5.000 km was 1 op 13, zeer netjes als je het mij vraagt. En ook gaat 340pk en achterwielaandrijving op goede Europese winterbanden prima in Lapland als je een beetje beleid gebruikt. Wat viel er tegen aan de auto? In ieder geval de kwaliteit van de audio. Ik heb geen Harman Kardon in de auto en de kwaliteit van het standaardsysteem is echt ruk. Normaal stoor ik me daar niet zo aan omdat ik liever naar het geluid van de zes in lijn luister, maar tijdens een 5.000 kilometer trip heeft Spotify vaak aangestaan. Stuurverwarming was ook wel lekker geweest.

Ik weet niet of anderen dit gevoel herkennen, maar tijdens de reis was ik helemaal verliefd op mijn auto. De emotionele band was versterkt en ik dacht zelfs even om hem nooit meer weg te doen. Ik was nog geen week terug of ik zat al op Mobile te kijken. Ik had de auto gekocht voor dit soort roadtrips en nu dat bereikt is begint het weer te kriebelen. Of toch maar een nieuwe trip plannen, bijvoorbeeld naar Roemenië?

Wat zou ik de volgende keer anders doen?

Ik zou best nog een keer met eigen auto naar Lapland willen, maar dan niet meer via de Baltische staten. Ik ben blij dat ik er geweest ben, maar achteraf was het net te veel qua tijd en afstand. De volgende keer zou ik een directe boot pakken van Travemunde naar Helsinki. Die is iets langer dan de boot naar Litouwen, maar dan ben je wel gelijk in Finland. Als je dan ook nog je auto op de nachttrein zet kan je zelfs in Lapland komen door totaal maar 2.000km te rijden. Dus alle exclusieve Porsches en Ferrari’s kunnen ook makkelijk die kant op.

Meer Great Drives?

• Dolomieten (Italië)
• Stelvio en Timmelsjoch (Oostenrijk en Italië)
• Grossglockner Hochalpenstrasse (Oostenrijk)
• Duitse Autobahn (Duitsland)
• Vierwoudstedenmeer (Zwitserland)
• Omgeving Lissabon (Portugal)
• Oberalp- en Gotthardpas (Zwitserland)
• Oregon (USA)
• Blue Ridge Parkway (USA)
• Nufenen- en Furkapas (Zwitserland)
• Glaubenbergpas (Zwitserland)
• Susten- en Grimselpas (Zwitserland)
• Rossfeld Panoramastrasse (Duitsland)
• Nurburgring Nordschleife (Duitsland)