Great Drives: Glaubenbergpass (Zwitserland)

Als Driveaholic geniet je van je auto. Volgas op de Autobahn, stoplichtsprintjes, een trackday bezoeken. We doen het allemaal. Maar met een sportauto door de Alpen crossen is toch wel heel erg verslavend. Want naast lekker sturen kun je ook nog eens van de fantastische natuur genieten.

Vandaag alweer het derde deel in de rubriek ‘Great Drives’. We blijven na het vorige avontuur op de Susten- en Grimselpas wederom in Zwitserland. We bestormen nu de Glaubenbergpass in Centraal Zwitserland. De Glaubenbergpass verbindt Sarnen (470m) met Entlebuch (723m),  is 32 kilometer lang en de top ligt op 1543m hoogte.

Zoals je eerder hebt kunnen lezen is autorijden in Zwitserland een beproeving. De maximumsnelheden zijn treurig laag, op iedere straathoek vind je een flitspaal en als je gepakt wordt ben je serieus het haasje. En je hebt in Zwitserland ook nog een ander probleem. Schijnt de zon, dan worden de bekende alpenpassen bevolkt door pensionado’s en campers. Of erger nog, pensionado’s in campers. Zeker in het weekend kan het rijden van een bergpas een frustrerende bezigheid zijn.

Dus wat te doen als in het weekend de zon schijnt en de thermometer een schappelijke 28 graden aanwijst? In de file omhoog op de Furkapas of gaan we op zoek naar een verborgen schat? Dat laatste natuurlijk. En ik heb hem snel gevonden op de wegenkaart. De Glaubenbergpas. Op de kaart lijkt het niet meer dan een karrenspoor, maar aan de vorm van de weg en de vele bochten hoop ik te zien dat dit een uitdagende weg is. We gaan het proberen. Ik ga de Glaubenberg rijden vanaf Sarnen. Ik heb even moeten zoeken, maar nu sta ik aan het begin van de pas. Let’s have fun!

De eerste kilometers vallen helaas tegen. Geen ruimte en teveel huizen. Tempo maken is onverantwoordelijk. Gelukkig maakt het prachtige uitzicht over de blauwe Sarnersee veel goed. Na het dorpje Stalden verlaat ik de bewoonde wereld en kan het grote stuurmansfeest beginnen. Ik had vooraf een beetje de vrees dat de Glaubenberg een veredeld karrenspoor zou zijn. Niets is minder waar.  De weg is breed genoeg en prima onderhouden. Je kunt lekker tempo maken! Ik word getrakteerd op een paar heerlijke en overzichtelijke haarspeldbochten. Heerlijk om die volgas te nemen. En het is vrij rustig. Af en toe moet ik wat fietsers ontwijken, maar auto’s rijden er niet zo veel. Campers en ander traag spul al helemaal niet.

Al snel leer ik dat de Glaubenberg andere gevaren kent. Tanks en koeien! Tanks? Ja, halverwege de Glaubenbergpass is een grote kazerne. Dus zag ik tot mijn schrik opeens een tank op me afkomen. Daarnaast kom ik af en toe ook marcherende militairen tegen. Ik begroet ze gepast met een volgasconcert uit mijn uitlaat.

Het grootste gevaar vormen de koeien. Op de Glaubenbergpass zijn geen stroomdraden naast de weg geplaatst. Koeien kunnen dus vrijuit oversteken. En dat doen ze. Gelukkig kon ik nog net op tijd afremmen toen ze vlak na de bocht op het wegdek stonden te kuieren. Maar los van de koeien en de tanks is dit een prachtige rijdersroute. Het asfalt is van verrassend goede kwaliteit, de weg is breed, er is nauwelijks overig verkeer en het uitzicht op de Alpen is geweldig. Zelfs aan de inwendige mens is gedacht. Boven op de pas kun je in een klein kraampje een snack en een drankje kopen.

Grappig feitje is dat de laatste 500 meter voor de top pas sinds 2010 van asfalt is voorzien. Nu ik de pashoogte heb bereikt ga ik weer afdalen richting Entlebuch. De weg aan deze noordkant is wat smaller en de bochten zijn minder scherp.  Het tempo ligt wat hoger. Wat me opvalt is dat er op deze pas hard gereden wordt. Ik kom regelmatig locals tegen die de Glaubenbergpass volgas bestormen. Waaronder twee Megane RS collega’s! Ook de motorrijders gaan er vol voor. Ik moet hard werken om ze bij te houden.Een goed teken, schijnbaar is dit de ‘Geheimtipp’ voor de Zwitserse driveaholics. Het landschap is wel anders aan deze kant. Je rijdt echt in de vooralpen. Niet minder mooi overigens.

Bij Entlebuch eindigt de Glaubenbergpass en kom je op de provinciale weg terecht die Bern met Luzern verbindt. De route naar Bern is een prachtige route door het Emmental, een bekend authentiek stukje Zwitserland. Die kun je prima combineren. Ik besluit om de route terug te nemen naar Luzern. Het is mooi geweest voor vandaag. Maar ik kan wel weer een vinkje zetten in het grote stuurmansboek. De Glaubenbergpas is een prima alternatief voor de zonnige weekenddagen. Of je kunt hem als voorafje nuttigen. Vanuit Sarnen ben je in een ruim half uurtje bij de voet van de Susten- of Grimselpas. Dus je kunt ze prima combineren.

Fotoalbum