Great Drives: Noord-West USA met een 2015 Ford Mustang

Gert-Jan neemt ons mee in zijn gloednieuwe Ford Mustang V8 door het prachtige noordwesten van Oregon. Gert-Jan woont zelf in Portland in de staat Oregon in Amerika en rijdt uiteraard in de coole V8 met 423 pk. De tocht leidt ons over heuvels, door bossen naar de uitgestrekte kustlijn van Oregon om de wilde zeeleeuwen in Astoria te bewonderen. Een great drive vanuit Amerika. Hier volgt zijn verslag.

“Afgelopen weekend had ik eindelijk eens tijd voor een fatsoenlijke rit met mijn nieuwe aanwinst door het uiterste noordwesten van Oregon. Het was mooi weer, dus ik kon eindelijk eens wat meer over het rijgedrag van de auto op droog asfalt te weten komen. De auto is ondertussen al een dikke vijf weken in mijn bezit, maar behalve een rit over kletsnatte wegen en een kort ritje in de heuvels op droog asfalt bestonden de meeste kilometers uit suf meetuffen met de meute op weg naar het werk.

Maar ‘first things first’, de route van de dag en de bestemming. Een paar weken geleden zag ik op het lokale nieuws dat er in de haven van Astoria een invasie van zeeleeuwen had plaatsgevonden. Astoria ligt aan de kust in het uiterste noordwesten van de staat die ik momenteel mijn thuis mag noemen: Oregon. De zeeleeuwen komen hier pas sinds een paar jaar en zijn ‘invasive species’ in de riviermond van de Colombia. Het bevalt ze er erg goed: er zit nogal wat zalm in de rivier en er zijn nauwelijks natuurlijke vijanden waardoor het aantal flink toeneemt. Nadat ze hun buik volgestouwd hebben met verse zalm zoeken ze een plekje op om uit te buiken en de steigers in de plezierboten haven zijn hier perfect voor. Een leuke bestemming voor een dagtrip dus, zeker omdat er vanuit Portland meerdere routes naar Astoria zijn door het Clatsop State Forest in de Pacific Coast Range. Dit deel van de bergketen bestaat uit heuvels, heuvels en nog meer heuvels, waardoor de wegen er een lekkere natuurlijke flow hebben en dus erg fijn en mooi is om doorheen te rijden.

Het eerste deel van de route vanuit Portland is kaarsrecht en ook nog eens mijn dagelijkse woon-werkverkeer. Behalve dat het de US-route 26 is – een route van in totaal maar liefst 2500 km (!) – is het een tamelijk saai stuk. Na een kilometer of 35 kom je wat meer in de bossen terecht en beginnen er wat glooiende bochten in de route te komen. De weg blijft echter druk omdat het de meest voor de hand liggende route naar de kust is. Het wordt echter pas interessant als je de 26 afslaat en bijvoorbeeld de highway 103 op rijdt. Deze highway is een prima voorbeeld van een weg waar je ook met een legale snelheid plezier kunt hebben. Sterker nog, de benaming ‘highway’ doet vermoeden dat het een drukke, brede weg betreft, maar het is feitelijk een rustige, bochtige en soms zelfs ronduit krappe weg waar je gewoon lekker actief kunt doorrijden zonder al te veel verkeer tegen te komen. Na 15 km gaat deze weg over in de 202 die je na nog 45 bochtenrijke  kilometers in Astoria brengt.

Voor je in Astoria bent kom je eerst nog langs het Jewell Meadows State Wildlife Resort. Ik was er al een paar keer eerder langs gereden, maar toen was er eigenlijk nooit wat te zien. Deze keer werd ik echter verrast door een enorme hoeveelheid elken (in het Nederlands ‘wapiti’s’ genoemd, niet een naam die iemand ooit gebruikt volgens mij) die er aan het grazen waren. De open verbinding van het veld met de weg doet je er wel aan herinneren dat je zeker niet flatout over deze wegen kunt rijden – een aanrijding met zo’n beest en je auto is nagenoeg total loss.

Genoeg over de route, tijd voor de auto. Mag ik jullie voorstellen: Alice. Alice is mijn eerste en waarschijnlijk laatste nieuw gekochte V8. Met een handgeschakelde 6-bak, het Performance Pack en Recaro’s. Aangezien ik zulke dingen niet over mijn eigen auto schrijf quote ik een collega even: “that is one sexy car!”. Geheel naar eigen smaak besteld in augustus 2014 (nog voor de persintroductie) en daarmee een ‘early bird’ als het aankomt op de geheel nieuwe 2015 Mustang. Oh yeah! In Nederland word je nogal raar aangekeken als je zo’n auto besteld: niet iedereen reageert positief op zo’n auto. Ik heb echter altijd al een zwak gehad voor Amerikanen, vooral voor V8 coupés en pickup trucks. In Nederland was het echter niet realistisch zo’n auto te kopen. Met jaarlijks meer dan 40.000 kilometer op de teller en de ronduit idiote belastingregels gaat de basisprijs bijna 3 keer over de kop gaat (32.000 dollar in Amerika versus 105.000 euro in Nederland, red.). Je snapt dat het niet echt realistisch is een Mustang te kopen in Nederland.

Eén ding was duidelijk toen ik wist dat ik naar de VS zou gaan: als ik ooit een dikke, nieuwe muscle car wilde hebben dan moest dat nu gebeuren! Al ruim voor ik afgelopen zomer in de VS arriveerde was ik al bezig met inventariseren wat ik zou willen. De keuze voor de Mustang was bijna rationeel: de Dodge Challenger is al een jaar of 6 op de markt en een huur-Challenger maakte in 2011 bijzonder weinig indruk op het gebied van interieur-kwaliteit, gewicht en remmen. O ja, een Hellcat is leuk maar tamelijk ver boven budget, evenals de Z/28 versie van de Camaro. Die Camaro is overigens wel een smakelijke optie die erg goed rijdt. Helaas doet het interieur nog steeds erg goedkoop aan en sinds de facelift is de auto er wat braaf, bijna saai, uit gaan zien.

Met dat in het achterhoofd moest Alice eigenlijk een 2014 Boss 302 worden omdat het concept van een gefocuste Mustang mij wel wat leek. In 2014 stond er echter geen Boss 302 meer in de prijslijsten! Vrijwel tegelijkertijd werd ook duidelijk dat voor het modeljaar 2015 er een volledig nieuwe Mustang ging komen die in V8-versie eigenlijk net zo snel zou zijn als het oude model in Boss-trim en het was snel duidelijk: kom maar op met die nieuwe Mustang! En zo was het rond de jaarwisseling zo ver: my first new car (leaseauto’s niet mee gerekend)!

We hebben wel even moeten wennen aan elkaar. In de eerste weken na de aflevering voelde de vooras van de auto nogal los aan en gaf deze weinig vertrouwen op de bochtige wegen in de buurt. Sterker nog, het was ronduit onacceptabel! Aangezien ik mij niet kon voorstellen dat ik de enige was met deze klacht heb ik ‘the good old interweb’ maar eens afgestruind en daar kwam slechts 1 tip uit: check je bandenspanning. Schijnbaar worden de banden af fabriek op rond de 40 psi (2.8 bar) gezet voor transport en ‘wordt er wel eens vergeten deze druk te verlagen voor aflevering’. Dat laatste bleek ook voor mijn auto het geval met een rondom bandenspanning van 38 psi, terwijl 32 (2.2 bar) wordt voorgeschreven. Iedereen die wel eens met bandenspanningen heeft lopen pielen zal direct herkennen dat dit een flink verschil maakt en na deze kleine aanpassing transformeerde de auto. De vooras biedt duidelijk veel meer gevoel en grip en de auto nodigt weer uit tot lekker bochten pakken.

Terug naar de roadtrip. Eenmaal aangekomen in Astoria kon ik in de verte de zeeleeuwen al horen; ik kan niet anders zeggen: blij dat ik er niet naast woon! Ik liep een stukje langs het water, keek met een glimlach naar een oude Porsche 928 bestelde een bak koffie. In de haven genoot ik een tijd van het belachelijke schouwspel aldaar. Een snelle telling leerde mij dat er ongeveer 400 (!) zeeleeuwen op de docks lagen te zonnen en bij gebrek aan ruimte kropen ze regelmatig al brullend over elkaar heen. Al met al een komisch en leuk gezicht. Daarna nog even rondgestruind, broodje gepakt en de auto weer aangeslingerd voor de terugreis.

 

Het eerste deel van de terugreis gaat langs de Columbia-river over de US-route 30, een route die in tegenstelling tot route 26 van eerder op de dag wel helemaal dwars door de USA gaat en pas in New Jersey eindigt. Dit deel van de route in het Noordwesten van Amerika, ook wel de ‘Columbia River Highway’ genoemd, is een mooie, glooiende weg met onderweg fraaie uitzichten. Nadeel is dat de 26 veel te druk is om überhaupt leuk door te kunnen rijden. Ik heb onderweg nog een kleine excursie gedaan over de ‘Old US Hwy 30’ maar deze weg is zo smal en ligt er zo slecht bij dat je met een beetje gevoel voor je mechaniek het niet in je hoofd haalt je 19 inch wielen te riskeren.

Na een klein beetje doorsukkelen ben ik vlak voor Clatskanie rechtsaf geslagen highway 47 op. En daar had ik de beste rit in de Mustang tot nu toe. De weg is een perfecte aaneenschakeling van krappe en snellere bochten die elkaar in hoog tempo opvolgen waardoor je met een legaal tempo al bergen rijplezier hebt en de V8 zich van zijn beste kant kan laten zien en vooral ook horen. Wat klinkt die V8 toch waanzinnig, wat een heerlijke rit en wat een heerlijke auto om mee onderweg te zijn! Het chassis voelt stevig aan maar is geen moment te straf geveerd, de remmen en de aandrijflijn kunnen het allemaal moeiteloos aan en ondertussen heb je af en toe nog een mooi uitzicht. Drives don’t get better than this!

Na zo’n 20 mijl komt highway 47 uit op de Nehalem Highway naar Vernonia, en even voorbij dit houthakkersplaatsje is er nog het L.L. Stub Stewart State Park. Dit park is op zich weinig bijzonders, ware het niet dat het uitzicht op de vallei bij zonsondergang wel degelijk spectaculair is.Vanaf hier is het nog een paar kilometer voordat we weer op inmiddels drukke highway 26 terug zijn onderweg naar Portland. Het rondje Astoria is compleet!”