Duurtest: Volkswagen ID.3 – eindverslag (110.000 km)

Afscheid nemen van een duurtester is altijd moeilijk. Je bouwt echt een band op met de auto als je er langere tijd mee rijdt. De uitzondering op deze regel? Onze duurtest Volkswagen ID.3. Hier zullen we na 110.000 ellendige kilometers geen traan om laten.

Waarom is dat dan?

Vaste lezers van deze blog weten het al: het is vanaf de eerste dag ellende geweest met deze auto. De lijst met storingen en issues is simpelweg te groot om op te sommen. Vooral de elektronica was echt ongekend slecht, dus met enige regelmaat kwamen er foutmeldingen en was er uitval van veiligheidsassistenten. De laadprestaties kwamen bij de snellader niet in de buurt van de (toch al vrij magere) fabrieksopgaven. En verder is er – gelukkig onder garantie – nog een hele dure accu-reparatie uitgevoerd, is er een nieuwe SOS-unit geplaatst en moesten alle banden vervangen worden vanwege een terugroepactie. Over het constant afbreken van de laadklep, het veelvuldig vervangen van de ruitenwissers en de batterijen van de sleutel hebben we het maar niet. Dat zijn geen showstoppers, maar het is wel irritant dat je daarvoor steeds weer terug moet naar de dealer. Waarbij je merkt dat die het vele werk ook niet aankan, want de wachttijden lopen enorm op. Haperende soft- en hardware was de afgelopen jaren een groot issue bij de VAG-groep. Je bent niet de enige.

Wat was er nog meer niet goed aan de auto?

De algemene bouw- en afwerkingskwaliteit. Deze eerste generatie Volkswagen ID.3 is een enorme ‘Scrooge-auto’. Op werkelijk alles is bespaard en dat voel je iedere kilometer. Uiteraard blijf ik kritisch op de niet-verlichte sliders om de temperatuur in te stellen. Of de belabberd werkende aanraakknoppen op het stuur. Maar ook de extreem fletse audio was een constante bron van ergernis. De ondermaatse remmen doen je ook twijfelen om harder dan 120 te rijden en de stoelen zitten echt niet fijn als je een langere reis wilt maken. En dan kan ik nog wel even doorgaan. Samenvattend kunnen we concluderen dat eigenlijk de hele auto goedkoop en gammel aanvoelt (zie issue met de laadklep). Combineer dat met de niet uitontwikkelde software en je hebt een auto op je oprit staan die je een old-school Alfa Romeo gevoel geeft. Haal ik vandaag de finish wel? Wat ik ook gek vond: de technisch vergelijkbare CUPRA Born was goedkoper en had een mooier interieur (plus veel betere stoelen).

Wat heeft Volkswagen dan toch bezield om deze auto op de markt te brengen?

Toch de druk van Tesla toentertijd, want de Model 3’s vlogen in 2020 nog als warme broodjes over de toonbank. En Volkswagen wilde marktaandeel pakken. Alleen hebben ze deze auto te snel gelanceerd, terwijl de kwaliteit nog ondermaats was. Een duur geintje, want dit doet het vertrouwen in het merk Volkswagen natuurlijk geen goed en het goedkope interieur is ook een pijnlijke breuk met het verleden. Last but not least: ik ken niemand die een Volkswagen ID.3 mooi vindt. Nu kun je dat ook van de Tesla Model 3 zeggen, maar dat is in basis wel een veel betere EV. Dus Volkswagen zit nu op de blaren, zeker ook omdat eigenlijk alle EV-verkopen vooralsnog  tegenvallen. Dat kun je niet altijd voorzien, maar het betekent wel dat je als fabrikant opnieuw je strategie moet gaan bepalen. En om daar alvast op vooruit te lopen: waarschijnlijk blijft het bij deze ene generatie ID.3. De naam is te besmet en de volgende generatie zal waarschijnlijk de naam ID.Golf krijgen. Inderdaad, terug naar het succesrecept.

Was er nog iets positiefs te melden?

De wegligging was best oké. Niet dat je heel veel vrijheid kreeg om echt te profiteren van de achterwielaandrijving, maar je voelde wel dat de aandrijving op de juiste plek zat. Verder was het stuurgevoel ook best aardig en zat er wel wat dynamisch talent in de auto. Bij normale ritten was het comfort ook ruim voldoende en is de beenruimte achter ook prima voor het segment. En goed nieuws: sinds de facelift van de Volkswagen ID.3 (2023) werkt de software veel beter en is het interieur ook wat opgepimpt. Het helpt ook dat de prijzen steeds verder dalen, want je kunt nu al vanaf 29.990 euro instappen. Tegelijkertijd zegt het natuurlijk wel iets over de paniek bij Volkswagen dat ze tegenwoordig voor dit soort prijzen weggaan. Wel zuur voor de mensen die in 2021 of 2022 een nieuwe ID.3 hebben aangeschaft, want die schrijven dus extra veel af.

Conclusie?

Dat je in ieder geval niet je vingers moet branden aan een gebruikte pre-facelift Volkswagen ID.3. Want de kwaliteit is gewoon een te groot issue. Natuurlijk zijn er allerlei software-updates geweest die het leven minder zuur maken, maar je vraagt je bij deze auto wel af op welke onderdelen nog meer bezuinigd is. Sommige voel en zie je, maar je vraagt je ook af wat de kwaliteit is van de onderdelen die je niet ziet. De schroefjes, boutjes et cetera. Dus loop alsjeblieft met een grote boog om deze auto heen, want de werkplaatsbezoekjes kunnen prijzig zijn.. Ook al staan ze gebruikt al voor ramsjprijzen te koop. Daarom verdient deze auto niet hoger dan een magere 5 als eindscore. Ik hoop dat onze vrienden van Volkswagen AG meelezen en dat ze plechtig beloven dat ze dit nooit meer zullen doen. En als je de Volkswagen ID.7 ziet, dan moet dit goedkomen.

Eerdere verslagen

• Een prijzig werkplaatsbezoekje (95.000 km)
• Defecte accucellen? (75.000 km)
• Terugroepactie Goodyear (64.000 km)
• Gemengde gevoelens (52.000 km)
• Licht aan het einde van de tunnel? (31.000 km)
• Foutmeldingen (18.000 km)
• Introductieverslag duurtest (10.000 km)
• Rijtest faceliftversie (2024)
• Rijtest (2021)