Duurtest: SEAT Ibiza 1.5 TSI – stuurplezier in de Eifel? (48.000 km)

Het nadeel van een volle agenda? Ik heb met onze SEAT Ibiza 1.5 TSI duurtester nog nooit een leuke rit in de Eifel kunnen maken. Dus heb ik op een zonnige woensdag in april toch eens de agenda leeggeveegd en ons rode SEAT-je richting de Eifel gedirigeerd om wat mooie stuurwegen te attaqueren.

Had ik dan niet beter mijn BMW M2 kunnen meenemen?

Natuurlijk rijdt die even wat bruter, maar het kan niet elke dag feest zijn. En ook deze SEAT Ibiza verdient een keer een examendagje. Want op het uitdagende terrein in de Eifel kun je net even wat fijner sturen dan bij ons in Nederland. In de Eifel heb je bochten, bochten en nog meer bochten en word je niet afgeremd door idiote snelheidslimieten en verkeersdrempels. Natuurlijk moet je goed uit je doppen kijken en opletten, maar op deze woensdag kun je een kanon afschieten en lijkt het alsof ik de enige levende ziel ben in de wijde omtrek. Dit is wel echt genieten geblazen. In het weekend kan het wel wat drukker zijn.

Waar in de Eifel is mijn bestemming?

Rondom de Ring (wel een ruime cirkel) kun je echt een heerlijk dagje kunt sturen. Dus ik navigeer de auto gewoon naar Adenau. Kan ik eerst bij Cockpit een lekker bordje goulash naar binnen harken. Is het afzien met de Ibiza op de Autobahn? Valt best mee. Met bijna 200 pk (een chipje doet wonderen) is het gewoon een vlotte auto. Zonder moeite tik ik meerdere keren 230 plus aan. Aan snelheid dus zeker geen gebrek. De vering is wel wat stug en ook is het windgeruis echt stevig maar de stabiliteit is goed genoeg. Ook hebben de remmen een fijne bite. Ik mis wel een fatsoenlijke soundtrack en ook is de DSG-7 automaat niet de meest verfijnde versnellingsbak ooit. Maar ach, het mag de pret niet drukken want het is gewoon leuk om met een simpel Ibizaatje wat medeweggebruikers te verrassen. Die verwachten niet dat je bijblijft op de achterbumper. Wel merk ik een enorm verschil als het gaat om ‘Überholprestige’. Met mijn BMW M2 vluchten alle andere automobilisten bij voorbaat al naar de rechterbaan. In de SEAT Ibiza moet je echt wat meer geduld hebben.

Is de SEAT Ibiza ook een leuke stuurmansauto?

Je moet natuurlijk niet verwachten dat je met een hot hatchback op stap gaat. Want zo is deze auto niet in de markt gezet en dat voel je. Een Volkswagen Polo GTI is echt wel een ander diersoort. Laat staan een Ford Fiesta ST. En toch heeft de SEAT Ibiza 1.5 TSI me positief verrast. Want het is echt een verademing om weer eens met een relatief lichte auto (1.131 kg) te rijden met wat vermogen (196 pk/329 Nm) onder de kap. Het is een simpel recept, maar het betekent dat je gewoon minder massa meesleept in de bochten. En dan heb je een auto die heel direct reageert en lichtvoetig aanvoelt. Die bijna letterlijk over het asfalt dribbelt, want de dempers missen wel een klein beetje finesse. Aan de andere kant, dat je wat door elkaar wordt geschud is ook wel weer leuk. Het voelt een beetje onbehouwen aan en dat geldt ook een klein beetje voor het turbogat. De turbo heeft altijd een kleine bedenkseconde nodig voordat ie al het vermogen erin gooit. Niet verfijnd, maar wel heel vermakelijk. Al is de 1.5 TSI niet echt een sportieve motor.

Waarom niet?

Allereerst vanwege de soundtrack. Er zit gewoon geen aansprekend geluid in. De viercilinder klinkt gestresst en inspiratieloos. Echt geen vergelijking met een echte hot hatch. Ook mist de viercilinder boven de 5.500 toeren pit. Dan voel je het vermogen inkakken. Daar staat wel tegenover dat de 1.5 TSI vanaf 1.900 toeren klaarwakker is en dat je altijd vermogen onder je rechtervoet beschikbaar hebt. Dus heb je de hoge toeren ook niet nodig, maar je mist dan wel een paar procent beleving. Over beleving gesproken, de zwakste schakel is de DSG-7 versnellingsbak. Deze bak mist echt verfijning. Vooral bij terugschakelen is dat af en toe ergerlijk. Veel liever rijd ik deze auto manueel via de flippers. Dan bepaal ik wanneer er geschakeld wordt en verrast de bak me niet met een lompe terugschakelactie op een moment dat ik daar niet op reken.

Wat kan de SEAT Ibiza 1.5 TSI wel echt goed?

De auto heeft verrassend veel tractie. Zeker als de Continental Sportcontacts warm zijn, kun je ook zonder sper het vermogen verrassend goed kwijt. Je hoort de voorbanden af en toe wel wat kermen, maar onderstuur blijft heel lang uit en als het plaatsvindt is het makkelijk te corrigeren. Overstuur ontbreekt overigens ook, want ook als je stevig forceert (lift-off oversteer) blijven de achterwielen gewoon draaien. En toch zit ik met een grote glimlach achter het stuur. Want naast het goede chassis vind ik het stuurgevoel ook erg prettig (wel in de lichtste stand) en zitten de sportstoelen ook gewoon erg goed. Als klap op de vuurpijl blijft het verbruik ook binnen de perken. Ik scoor een nette 1 op 10 op het einde van de dag en dat is gezien het tempo echt heel netjes. Ook is het fijn dat je met net geen 200 pk gewoon nog lekker vaak volgas kunt rijden, zonder dat je meteen je rijbewijs en/of ledematen op het spel zet.

Dus? Is dit een Eifel waardige auto?

Ik vind van wel, alleen al vanwege het simpele feit dat ik zoveel plezier aan het maken was dat ik helemaal de tijd vergeten was en weer veel te laat naar huis ging. Waarbij het ook nog eens de dag voor een Duitse feestdag was, dus kon ik langdurig uitblazen in ellenlange files. Slecht gepland maar het kon de pret niet drukken. Want ik had wel even tijd om mijn conclusie te overdenken. Ik ga zeker nog een keer met deze auto terug naar de Eifel. Want het was gewoon heel leuk sturen. Vooral het relatief lage gewicht merk en voel je iedere kilometer. Dat de auto niet perfect is vergeef ik SEAT wel. Anno 2025 is perfectie sowieso ver te zoeken. Met de gemiddelde EV hoef je echt niet een dagje stuurplezier in te plannen. Dat zijn vaak saaie A naar B auto’s en als je een lekker dagje wilt sturen is ‘range anxiety’ je grootste vijand. Met deze SEAT Ibiza 1.5 TSI heb je dat soort problemen niet en kun je in ieder geval onbekommerd nog wat plezier maken. Al had ik dolgraag een handbak gehad. Dat had het feest compleet gemaakt.

Zijn er verder nog bijzonderheden?

Na bijna 50.000 kilometer heb ik qua betrouwbaarheid gelukkig nog geen bijzonderheden te melden. Ik heb alleen een litertje olie moeten bijvullen. Het gemiddeld olieverbruik is nu 1 liter per 15.000 kilometer. Verder eigenlijk geen klachten. Sterker, ik rijd nog steeds met veel plezier in deze auto. Ik pak hem ook regelmatig mee als ik van Limburg naar de Randstad moet. Ik vind het zonde om voor dat soort saaie ritten mijn BMW M2 te gebruiken en de SEAT Ibiza 1.5 TSI is een prettig alternatief. Helemaal als je ergens in de stad moet parkeren, dan is een kleine auto gewoon heel erg handig. Dat je een paar procent verfijning mist is voor mij verder geen issue. Kortom, voorlopig mag de Ibiza wel even blijven. Ik ben gehecht geraakt aan het kleine rode autootje en het is ook wel fijn dat ik een auto heb die net iets minder verslaafd is aan benzine.

Eerdere verslagen

• Chiptuning (35.000 km)
• Kilometervreten (27.500 km)
• De eerste schade (13.000 km)
• Introductie (5.000 km)