Duurtest: Ford Fiesta ST – introductie

Het kon niet uitblijven na de rijtest eerder dit jaar. Er moest en zou een Ford Fiesta ST op mijn oprit komen. De zoektocht naar het juiste model en de juiste inruilprijs heeft even geduurd, maar nu kan ik eindelijk onze nieuwe duurtester – de Ford Fiesta ST – aan jullie presenteren.

Een nieuwe of gebruikte?

Ik was van plan om een nieuwe te kopen. De juiste kleur, juiste opties (alle) en gaan met die banaan. Helaas betekende dit wel een lange levertijd en zou ik de auto pas in januari op kenteken hebben staan. Ik was al bijna bereid om dit te accepteren tot ik op het wereldwijde web een demo (juni 2020) aantrof met alle juiste opties en slechts 3.500 op de teller. Het was even schrikken toen ik hoorde dat de auto net verkocht was, maar gelukkig voor mij kreeg de nieuwe koper de financiering niet rond en kon ik snel toeslaan. Weekje wachten en ik kon de auto ophalen.

Hoe is de standaarduitrusting?

Riant. Echt riant. De Ford Fiesta ST is standaard voorzien van opties als ‘lane warning departure’, adaptieve cruise control, verkeersbordherkenning, stuurwiel-, stoel-, en voorruitverwarming, grootlichtassistent (handig!), keyless go, draadloos laden van je smartphone, navigatie en een Bang & Olufsen audio die een verdienstelijke 625 watt produceert. Verder heb je natuurlijk allerlei elektrische hulpmiddelen en zijn er veel sensoren aan boord die het leven prettig maken. Voor ons petrolheads zijn natuurlijk de performance opties veel relevanter. En ook daar is de Ford prima voorzien. Fraaie 18 inch velgen zijn inclusief en je mag plaatsnemen op ietwat krappe maar wel fijne Recaro sportstoelen. Daarnaast zijn het onderstel, besturing en remmen natuurlijk aangepast. De belangrijkste ‘feature’ is de handgeschakelde zesbak. Eindelijk weer eens fatsoenlijk poken. Dat heb ik zo gemist.

Welke opties heeft deze Ford Fiesta ST?

Alle. Dat klinkt cool, maar dat moet je met een korreltje zout nemen. Je kunt maar vier opties aanschaffen. De belangrijkste optie die je altijd maar dan ook echt altijd moet aanvinken is het ‘Performance Pack’. De ‘launch control’ en schakelindicator zijn niet heel spannend. Het Quaife sperdifferentieel wil je wel hebben. Dit zorgt ervoor dat je veel meer grip op de vooras hebt. Op een snelle voorwielaandrijver kun je niet zonder. Tweede ‘must-have’ optie is de (adaptieve) ledverlichting. Daarnaast is onze Ford Fiesta ST nog uitgerust met een panoramadakje (altijd fijn) en een pakket met wat veiligheidssystemen. Denk aan een dodehoeksensor, achteruitrijcamera en ‘Door Edge Protectors’. Die laatste optie is superhandig want dat is een bescherming die voorkomt dat je schade veroorzaakt als je met je deur een andere auto raakt. Zou vooral handig zijn als andere automobilisten die optie hebben, maar dat terzijde. Enige wat ik jammer vind is de ‘Grey Magnetic’ lakkleur. Ik had liever een blauwe of witte gehad. Maar ja, daar laat ik een verder perfecte auto niet voor staan.

Hoe waren de reacties?

Eensgezind. De meeste mensen in mijn omgeving verklaren me voor gek dat ik in twee jaar tijd van een BMW M140i naar een SEAT Leon CUPRA R en nu naar een Fordje overstap. Ik snap dat mensen dat denken. Op papier rijd ik in een kleinere klasse met minder vermogen en ook nog eens een auto die veel mensen ‘minder mooi’ vinden. Laat staan het imago van een Ford Fiesta. Die reacties had ik uiteraard verwacht en dat vind ik ook prima. Iedereen mag er het zijne/hare van denken. Maar ik ga jullie mening wel naast me neer leggen ;). Ik koop een auto voor mezelf en niet voor anderen. Zolang ik zelf maar kan verklaren waarom ik het doe dan is het goed natuurlijk. Of dit een auto is die ik langere tijd ga rijden? Dat weet ik niet. Ik ben nogal wispelturig in mijn aankoopgedrag. Ik koop onderhand vaker een auto dan ik schoenen koop. ‘A man has its hobbies’, maar soms loopt mijn hobby een tikje uit de klauwen. Iemand behoefte aan een Anonieme ‘Driveaholics’ praatgroep om over je verslaving te praten? Ik doe mee ;).

Waarom heb ik de auto dan toch gekocht?

Pure liefde. Ik heb zo’n toffe dag in de Eifel gehad met de Ford Fiesta ST. Alles klopte. Ik was dolgelukkig en het was misschien wel mijn leukste autodag ooit en wilde de auto het liefst direct kopen. Dat gebeurt me overigens wel vaker. Ik gun mezelf dan een paar weken om dat gevoel te laten zakken en meestal gebeurt dat ook wel. Alleen nu dus niet. Drie maanden na dato configureerde ik nog steeds elke avond mijn nieuwe Ford Fiesta ST en bekeek ik kwijlend steeds maar weer dezelfde YouTube filmpjes. Dan weet je als autoliefhebber wel hoe laat het is. Je gaat voor de bijl. Dat was uiteindelijk nog een moeizaam proces, want bij Ford zijn de verkopers niet heel erg bekwaam in hun kerntaak, namelijk het verkopen van auto’s. Bij drie dealers ging er werkelijk van alles mis (daar ga ik vast nog eens een leuk blogje over schrijven) maar uiteindelijk heb ik me daar niet van laten weerhouden. Zo diep zit de liefde.

Wat is de eerste indruk?

Die ellende ben ik snel vergeten als het de dag is waarop ik mijn auto eindelijk mag ophalen. Als ik de auto bij de dealer zie staan schiet er toch wel even een ‘weet ik dit wel zeker’ door mijn hoofd. Het is en blijft natuurlijk ‘maar’ een Ford Fiesta. Ook het interieur is verre van ‘premium’, al vind ik de materialen voor het segment best aardig. De eerste kilometers zijn best wel weer even wennen. Het is een stuiterbakkie, de versnellingsbak is een tikje hakerig, de stoelen zitten krap en ook is dit niet de stilste auto die je kunt kopen. Met 100 over de snelweg tokkelen is zeker niet het ‘unique selling point’ van deze auto. Alhoewel het brandstofverbruik wel weer heel vriendelijk is. Er wordt bij dit soort ‘kruipsnelheden’ zelfs een cilindertje uitgeschakeld om brandstof te besparen. Leuk meegenomen, maar daar heb ik de auto niet voor gekocht. Dus zet ik meteen maar koers naar Duitsland om daar even wat bochtjes te draaien en de auto op de Autobahn even uit te wringen.

Enne? Toch stiekem geen spijt?

Nee. Ik ben welgeteld 10 seconden in Duitsland en ik zit alweer met een ‘big smile’ achter het stuur. Wat kan dat kleine driecilindertje lekker grommen en brullen. De uitlaat geeft heerlijke ‘pops and bangs’ en het motortje zet een flinke keel op. Ge-wel-dig. Ik weet dat het geluid deels trucage is maar ‘who cares’. Dit is gewoon leuk en goed gedaan. Op de Landstrassen komt de auto echt tot leven. Dit is zo’n speelse, lichte en toegankelijke hothatch. Echt een auto die je uitnodigt om hem stevig vast te pakken en lekker mee te gooien en smijten. De besturing is waanzinnig direct (misschien wel tikje te), de remmen zijn bijterig en de versnellingsbak komt echt tot leven als je het tempo opvoert. Je kunt een versnellingen er echt heerlijk in smijten. En dan het onderstel. Zo goed, zo competent en zo vermakelijk. Vooral die losse achterkant. Dat blijft de ‘party piece’ van deze auto. Even gas lossen is genoeg om de billetjes in beweging te krijgen. Dit is fantastisch en ik weet meteen dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Dit is een subliem autootje.

Mis ik het vermogen?

Natuurlijk is van (bijna) 400 pk naar 200 pk een forse stap terug. Alleen mis ik het (nog) niet. Integendeel zelfs. Op de openbare weg kan ik het vermogen nu veel beter gebruiken. Bij de SEAT had je echt ruimte nodig om lekker door te halen. En ging je heel snel heel erg veel te hard. Bij de Ford Fiesta ST kun je wel even lekker doorhalen in de versnellingen en geniet ik van de ‘soundtrack’ van de driecilinder. Op de Autobahn mis ik het vermogen ook (nog) niet en dat komt doordat de snelheidsbeleving in de Ford anders is. In de Ford voelt 200 aan als 250 in de SEAT en is het zeer belonend (of inspannend, afhankelijk hoe je dit interpreteert) om op topsnelheid te rijden. En eigenlijk net zo leuk. Wederom met dank aan die driecilinder die luidkeels aan het brullen is en de auto die constant met me communiceert. Voor de liefhebbers van de statistieken, mijn Fordje is goed ingereden want de 100-200 tijd is met 18.3 seconden maar liefst twee seconden sneller dan de persauto van Ford Nederland. En ook toverde ik een niet onverdienstelijke 244 op de teller. Wellicht dat 250 met een beetje wind mee nog een keer mogelijk is. Dit is gewoon een rap autootje. Niets mis mee.

 

Wat zijn de plannen?

Vooralsnog lekker rijden. Het is heerlijk om deze auto op een zaterdagmiddagje even mee te pakken en wat bochtjes te ronden. Ik zou dolgraag een mooie rit in de Eifel maken maar met alle nieuwe coronamaatregelen in het verschiet is het de vraag of dit verstandig/mogelijk is. Dus ik vrees dat ik even geduld moet hebben. Verder heb ik op korte termijn geen plannen. Eerst maar eens lekker rijden en genieten. Dan zien we daarna wel weer verder. Een chipje of andere uitlaat is vooralsnog niet aan de orde, maar zeg nooit nooit natuurlijk.

Bijzonderheden

Kilometerstand: 5.000 (bij aanschaf 3.500)
Brandstofverbruik: 1 op 10 (met hele zware rechtervoet)