Duurtest: BMW M340i – roadtrip naar de Alpen

Roadtrippen met een BMW M340i door de Oostenrijkse, Italiaanse en Zwitserse Alpen. Kan het leven nog zoeter zijn? Nee, nu even niet. Dit komt redelijk in de buurt van de natte droom van iedere stuurman/vrouw. Auto, omgeving en asfalt kloppen helemaal.

Waar ging de reis naar toe?

Een drieluik van 3 weken: Oostenrijk, Italië (Dolomieten) en Zwitserland. Wegens allerlei verplichtingen in het weekend vertrokken we op maandagmorgen naar een klein dorpje in de buurt van Reutte (Tirol) waar we in een prachtig verbouwde Bauernhof een geweldig appartement tot onze beschikking hadden. Ik moet zeggen, op maandag reizen was helemaal geen straf. Wel meer vrachtverkeer, maar veel minder toeristen. En dus kun je met een veel hoger tempo de Duitse A3 afzakken naar Würzburg om daarna op de A7 naar het zuiden door te knallen. Een heerlijke stressvrije reis en een passend begin van een heerlijke autovakantie. Want wat is autorijden in de Alpen toch geweldig. Vooral Oostenrijk is echt een feestje. De fenomenale bergweg die de dorpjes Namlos (geen grap) en Berwang verbindt staat echt in mijn geheugen gegrift. Een weg die nauwelijks – maar dan ook echt nauwelijks – bereden wordt en waar je echt een veelvoud aan bochten voor je kiezen krijgt. Italië en Zwitserland hebben ook het nodige te bieden (understatement) maar de Italiaanse wegen waren net iets te druk naar mijn zin. En in Zwitserland rijd je toch altijd een beetje met de handrem op vanwege het draconische boetebeleid.

Hoe verliep de reis naar de Alpen (en weer terug)?

Het is bizar hoe makkelijk de BMW M340i tempo maakt en hoe soepel de majestueuze B58 zescilinder opereert. Wat een magische motor. Oprecht één van de beste blokken die BMW ooit gebouwd heeft. Driekwartgas rijdt misschien wel het fijnst. Dan ben je al sneller dan eigenlijk iedereen en ook is de soundtrack op zijn mooist tussen de 3000 en 5000 toeren. Dan hoor je echt dat klassieke BMW-geluid. Het is het geluid van de (auto)goden en ik ben blij dat het nog even kan. Overigens schuwt de B58 de hoge toeren zeker niet, dus als je echt een keer gas wilt geven levert de auto echt topprestaties. Of het nu de motor, de versnellingsbak, de zitpositie, het onderstel of de geluidsisolatie is: alles klopt. De sweet spot van de auto? Ergens tussen de 200 en 220 km/u. Daar voelt de auto zich thuis als een vis in het water en rijd je volledig ontspannen op de linkerbaan (op de Autobahn uiteraard). Sneller kan natuurlijk ook. Met het grootste gemak ben ik talloze keren in de begrenzer gereden (261 teller). Ook dan voelt de auto bijzonder stabiel en ontspannen aan. Ook in de wat langere doordraaiers op de A3 (tussen Frankfurt en Würzburg heb je een zeer bochtenrijke sectie) is er niets wat de auto in de war brengt. 

 

Hoe stuurt de BMW M340i in de Alpen?

Eigenlijk ook fantastisch. De diehard sportman/vrouw kiest wellicht liever iets lichters of bruters, maar voor mij is de BMW M340i een nagenoeg perfecte machine. Dat heeft vooral met het chassis te maken. Best stevig (dempers in sportmode) maar met voldoende afrolcomfort. Nooit verlies je de controle of contact met het asfalt. De auto laat weten wat er gebeurt en er zit altijd een bepaalde mate van rust in het chassis. Overhellen is de auto vreemd. Dit is zo knap gedaan door BMW. De auto levert je geen listige streken maar tovert wel een glimlach op je gezicht. Deels door de absurd goede tractie en deels doordat de achterzijde (moet je wel echt stevig pushen) ook meehelpt aan de feestvreugde, al merk je wel dat de auto dan weer heel snel tractie heeft vanwege de xDrive. Je gaat wat minder snel dwars dan in een volledig achterwielaangedreven auto, maar het is nog steeds een heerlijke rijdersauto. Ook leuk: doseer je in het bochtenwerk je gaspedaal goed, dan voel je ook het sper werken en je als het ware door de bocht duwen. Blijft een tof gevoel! Minpunt? De Pirelli P Zero runflats zijn geen toppertjes. Deze gillende nonna’s moet ik echt een keer vervangen.

Hoe is het stuurgevoel?

Vroeger was bij elke BMW de connectie tussen bestuurder en voorwielen bijna telepatisch. Dat is niet meer zo. Dit komt deels door elektrificatie, maar ook omdat BMW steeds vaker kiest voor een meer allround set-up. Een hyperdirecte installatie is een zegen voor de enthousiasteling maar je levert dan wel wat comfort en rust in. Dus heeft elke BMW nu een vaagheid in de middenstand te overwinnen en voelt het geheel wat kunstmatig aan. Bij steviger stuurwerk groeit mijn waardering wel (lichtere comfortstand heeft dan wel mijn voorkeur). Want de auto stuurt wel direct in en reageert snel op je stuurinput. Gevoelsmatig doet dat veel. Combineer dat met het geweldige chassis, de uitstekende remmen en natuurlijk de goddelijke B58-motor en je hebt een winnende combinatie. Zeker in de wat wijdere bochten moet je echt van goede huize komen om het de auto lastig te maken. In het krappe draaiwerk merk je dat de auto net iets te veel kilo’s op de weegschaal meebrengt. Dan merk je echt dat de massa zich eerst heel even moet zetten. Een Ford Fiesta ST is daar veel geschikter voor. Leuk detail: als je de motor echt heet stookt, merk je ook dat de pops and bangs uit de uitlaat steeds meer volume krijgen.

Hoe rijdt de auto in vergelijking met mijn eerdere BMW M140i?

Echt een wereld van verschil. Het chassis van de BMW M340i is vele malen capabeler. Je hoort de BMW M340i als het ware vragen: ‘Is dit alles vriend? Het kan gewoon nog harder’. Het gaat zo moeiteloos. Zo vanzelfsprekend. Bij de BMW M140i was het chassis juist de grote spelbreker. Die volgde van afstand je verrichtingen en daardoor was je eigenlijk altijd een stap te laat. Dan kon het chassis het tempo van de auto niet bijbenen en merkte je dat de auto wat onrustig werd. Bij de BMW M340i heeft het chassis wel de regie in eigen handen en vind je veel sneller je ritme. Als je de BMW M140i en M340i als daily drive of Autobahnknaller gaat vergelijken, is het gat alleen maar groter. Deze G20/G21 BMW 3-serie is echt iets speciaals. Dat ervaarde ik bij mijn vorige BMW 330i Touring al en nu weer. In vergelijking met de BMW 330i Touring staat de BMW M340i iets lager op de pootjes staat en dat zorgt voor iets meer urgentie. Daarnaast is de tractie van de BMW M340i superieur. Zonder dat je op comfortgebied ook maar iets tekort komt.

Wat vind ik verder nog goed aan de BMW M340i?

Heel veel. Ik vind de bediening van de infotainment fantastisch. Maar ook de verkeersinformatie die altijd klopt. Ik laat Android Auto vaak uit. De flitsapp (te koop in de BMW App Store) is onmisbaar in Italië. Want er staan heel veel flitsers in de dorpjes. De achteruitrij-assistent heeft ook zijn waarde bewezen toen we iedere keer terugwaarts moesten navigeren van ons krappe parkeerplaatsje bij het Oostenrijkse appartement. Sowieso heb je bij een BMW M340i als reisauto weinig te klagen. De auto is stil, de stoelen zitten als gegoten, het comfort is ruim voldoende, de automaat schakelt feilloos en de kofferbak biedt meer dan genoeg ruimte (460 liter) voor 2 personen. Ook fijn: de heerlijke zescilinder is ook bij normaal gebruik een pareltje. Het geluid biedt zoveel toegevoegde waarde. Je rijdt gevoelsmatig altijd in een speciale auto. Dat is zo belangrijk voor het gevoel. Een BMW M340i is in mijn optiek de perfecte vakantieauto voor een trip naar de Alpen.

Heeft de auto nog minpunten?

Allereerst het schuifdak. Die kraakte als een dolle en dat was wel irritant. Gelukkig heeft de dealer het probleem inmiddels opgelost. Een ander minpunt is de opvallende grote draaicirkel. Ik voel me af en toe echt een beginner omdat ik dan opnieuw moet steken. Wellicht is ook de perfectie een klein minpuntje. Het gaat allemaal zo moeiteloos. Wat je de auto ook vraagt. Hij levert zonder voelbare inspanning en zonder drama bijkans het onmogelijke. Dat maakt de auto enerzijds briljant, maar aan de andere kant ga je wellicht op den duur naar een rauwer randje verlangen. Bijvoorbeeld wat meer geluid. Of nog wat heftigere prestaties. Dat is ook mogelijk, want het tuningspotentieel is bijzonder groot. Vooralsnog staat dit echter niet op de planning. 

Nog bijzonderheden?

De kilometers gaan hard. In 3 maanden tijd van 22.000 (kilometerstand bij aanschaf) naar 32.000. Heerlijke kilometers! Het brandstofverbruik valt me gezien het stevige tempo best mee. Tijdens onze roadtrip haalde ik dat niet. Op de (zeer) vlotte heenreis 1 op 9.5 en de rest van de vakantie variërend van 1 op 7 (als ik even tekeer ging op een bergweg) tot 1 op 15 (sukkelend in Zwitserland). Best nette scores gezien het vermogen en formaat van de auto. Nee, je gaat er niet de ijsbeer mee redden maar er zijn niet zoveel auto’s met dit vermogen die een dergelijk verbruik kunnen realiseren.

Vermogen 374 pk, 500 nm	0-100 4.4 sec	Topsnelheid 250 km/h
Motor 3.0l, zescilinder, turbo	CO2 uitstoot – g/km	Vanafprijs (NL) nvt
Minimale bagageruimte 480 liter	Leeggewicht 1.645 kg

Eerder verslag

• Duurtest introductie (22.000 km)