BMW M140i: eindverslag

De kogel is door de kerk. De BMW is ingeruild voor een SEAT Leon CUPRA R. Hoogste tijd dus voor een eindverslag van de BMW M140i. Wat zijn de rapportcijfers van de BMW M140i na ruim 24 maanden en 50.000 kilometer? Wat is goed en wat kan beter?

Motorisch

Ok, ik heb het op dit blog al heel veel vaker geschreven. De 3.0 liter zescilinder turbomotor is DE reden om deze auto te kopen. De motor is fenomenaal in ieder opzicht. De verdere auto eromheen boeit bijna niet. Zo goed en zo fijn is de zescilinder. Een zijdezachte loop, een prachtig geluid (alhoewel bovenin een tikje nep) en overweldigende prestaties. Ongeacht het toerental is er altijd vermogen beschikbaar. Ik ga mezelf niet weer herhalen met weer een uitgebreide lofzang, maar dit is echt een andere ‘league’ dan de viercilinders van de concurrenten. Dit is de beste motor die ik ooit heb gehad. Ook beter dan de atmosferische motor uit de BMW 130i. BMW is ook aardig geweest, want bij een meting bleek dat de auto goed is voor 371 pk en 591 nm. Toch wel even wat meer dan de door de fabrikant opgegeven 340 pk en 500 nm met prachtige sprintcijfers als gevolg. Damn, wat ga ik de zescilinder missen. De nieuwe viercilinder M135i xDrive voelt echt als vloeken in de kerk.
Cijfer: 10 uit 10. Minder zou onterecht zijn.

 

Versnellingsbak

Ik ben fan van de handbak maar die was 7.000 euro duurder vanwege de hogere CO2 uitstoot. Toch maar voor de automatische versnellingsbak gekozen. Ik heb geen seconde spijt gehad. Deze versnellingsbak is een absolute alleskunner en de beste in het segment. Fijn en soepel als je in comfortmode sukkelt, alert en snel als je in sportstand rijdt. Het is zo knap dat de versnellingsbak altijd de juiste beslissing op het juiste moment neemt. Ook profiteert de bak optimaal van het koppel van de motor. Waarom terugschakelen als dat niet nodig is? Enige minpuntjes: bij terugschakelen is een bak met dubbele koppeling net iets sneller en in sportmodus hebben de marketeers verzonnen dat je een klapje moet voelen. Ook als je manueel flippert. Dat irriteerde soms wel eens.
Cijfer: 9 uit 10.

Chassis

Haat-liefde gaat wat ver maar het onderstel is niet zo strak als je mag verwachten van een sportieve BMW. Stug ja, stevig ja, maar de auto is net niet helemaal uitgebalanceerd. Het ontbreekt aan finesse. De achteras dribbelt op oneffenheden net wat te veel en ook kost het altijd even een fractie tijd voordat het onderstel zich goed zet. Dat merk je vooral als je in een links-rechtscombinatie zit. Dan voelt het wat rommelig aan. De achterwielaandrijving maakt echter veel goed. Het blijft een feestje als de kont uitbreekt. Het esp in sportstand laat al best wel wat slip toe maar vangt je nog net op tijd op als het mis dreigt te gaan. Wat prettig is als je geen Russische roulette wilt spelen. In de  gewone stand grijpt het esp wel erg snel in. Het achteraf gemonteerde sperdifferentieel is een must. Het zorgt voor meer grip en tractie en voorkomt hele vroege esp ingrepen. Tenzij je overmoedig wordt en beide wielen tegelijkertijd de witte vlag hijsen. Dan ga je dwars. Voor veel liefhebbers natuurlijk de heilige graal.
Cijfer: 7.5 uit 10.

Besturing

De achilleshiel van de auto. Het stuurgevoel is – ongeacht de setting comfort of sport+ – zonder gevoel. In sportmode wel iets zwaarder, maar ook dan is er geen connectie met de voorwielen. En irritant dat de zwaardere besturing alleen mogelijk is in combinatie met de meest stugge dempersetting. Ik denk met weemoed terug aan oudere BMW’s die je op de millimeter nauwkeurig kon plaatsen. Dat is bij deze BMW niet altijd het geval.
Cijfer: 6 uit 10.

Comfort

Voldoende. En dat is voor een hothatch op zich niet verkeerd. Ja, de auto is vrij stug (zeker op de achteras) maar dankzij de adaptieve dempers is het nog wel te doen. Zet de motor in standje comfort en de auto is ook vrij stil. Niet overweldigend, want wind- en bandengeruis spelen wel een rolletje van betekenis. Ook is de auto gevoelig voor spoorvorming. Dat merkte ik wel eens als ik na volgas op de rechterbaan van de snelweg opeens een klein beetje aan het schaatsen was. Op de Autobahn is de rechtuitstabiliteit overigens vlekkeloos. Hoe hoger de snelheid, hoe beter de stabiliteit. Dat geldt ook voor het remmen op hoge snelheid. Dan is de ‘Beier’ zeer koersvast.
Cijfer: 7 uit 10.

Multimedia

Het navigatiesysteem van BMW is absolute top. Vooral de RTI (Realtime Traffic Information) is extreem accuraat waardoor je nooit onverwachts in de file staat. Verder is de bediening echt supersimpel en komt er een aardig geluidje uit de Harman&Kardon audioset. Ok, ik ben niet de ultieme gadgetfreak dus ‘voice command’ en dat soort onzin kunnen me gestolen worden. En nee, er zijn wel meer functies die ik niet heb uitgeprobeerd. Maar voor het gewone huis-tuin-en-keukenwerk is dit nog steeds een briljant systeem. Hiervoor hoef je de nieuwe Einser niet te kopen.
Cijfer: 9 uit 10.

Zitpositie

Houd je van laag zitten? Dan is de BMW M140i jouw hothatch. Je schuurt met je billetjes op het asfalt en je kunt de sportstoel in alle standen verstellen en/of kantelen. De verstelbare zittingverlengers zijn briljant. Minpuntje is dat mijn elleboog wel eens in de knel zat met de middenconsole. Het is allemaal wat krapjes. Ook bleef ik me ergeren aan de onhandige stoelverstelling van de BMW. Is een draaiknop om de rugleuning te verstellen nu echt te veel gevraagd?
Cijfer: 8 uit 10.

Interieur

Deze generatie Einser stamt uit 2012. Dat zie je ook wel terug in het interieur. Het oogt wat gedateerd. Zo tref je in de M140i bijvoorbeeld geen leuke sfeerverlichting aan. Het is wat saaitjes. Koeltjes. Desondanks zijn de materialen over het algemeen best oké en ook is het geheel goed in elkaar geschroefd. Met uitzondering van de rammels bij de deurrubbers. Een bekende BMW-kwaal, ook in de eerste generatie BMW 1-serie al een bekend issue. Er viel in deze BMW gelukkig wel mee te leven omdat ik er op de snelweg geen last van had. Desondanks wel een klein smetje op het premium blazoen. Ik ben benieuwd of ze dit in de nieuwe Einser nu wel opgelost hebben. Wel fijn dat de tellers nog analoog zijn. Zoveel fijner!
Cijfer: 6.5 uit 10.

Praktisch gebruiksgemak

Kun je met de BMW Einser met vier volwassenen op vakantie? Ik raad het je niet aan. De beenruimte voor de achterpassagiers is nog steeds heel erg beperkt. Nauwelijks te doen is een betere beschrijving. De bagageruimte is met 360 liter gemiddeld te noemen. Ben je alleen of met zijn tweetjes hoeft het gebrek aan ruimte natuurlijk geen bezwaar te zijn.
Cijfer: 5.5 uit 10.

Exterieur

De BMW M140i is geen uitbundig vormgegeven hothatch. De optische verschillen met een BMW 118i met M-pakketje zijn klein. Ik heb ook weinig complimenten gekregen over de auto. Een hangbuikzwijntje werd ie wel eens genoemd. Niet heel complimenteus. Wil je wat meer opvallen, dan is de Performance uitlaat een must. Die maakt bij het starten van de auto echt herrie voor twee en zorgt ervoor dat alsnog alle nekjes jouw kant op draaien. Een enkele keer sloeg zelfs het autoalarm van de ernaast geparkeerde auto op tilt. Snel wegrijden dus ;).
Cijfer: 7 uit 10.

Betrouwbaarheid

Top. De BMW M140i heeft altijd vlekkeloos gepresteerd. Nooit is er een gek lampje gaan branden, de zescilinder leverde altijd en overal en ook zien interieur en exterieur er als nieuw uit. Het olieverbruik is eveneens nihil en dat is best prettig in de praktijk.
Cijfer: 9 uit 10.

Gebruikskosten

Mwoh natuurlijk. De afschrijving is echt schrikken geblazen, zoals altijd met een auto met een hoge nieuwprijs. Het moment van inruilen was natuurlijk ook onhandig. Overkomt me wel vaker. Voor de rest viel het me nog wel mee. Verzekerings- en onderhoudskosten zijn prima te doen. Ook viel het brandstofverbruik me zeker niet tegen. Bij normale Nederlandse snelheden rijd je makkelijk 1 op 13. Netjes. Ik reed overigens nooit zuiniger dan 1 op 10. Iets met een zware rechtervoet.
Cijfer: 6.5 uit 10.

Trillend been factor

Dat is voor mij het sein dat ik op of over mijn limiet ben geweest. Dat je het zo gek maakt dat je even moet bijkomen om de adrenaline te laten zakken. Hier scoort de BMW M140i goed. Dat is natuurlijk te danken aan de achterwielaandrijving. Dat zorgt voor heel veel extra beleving. Iedere keer als je de kont voelt glijden heb je weer die adrenalinestoot. Het nadeel is dat je iets minder makkelijk de domme hooligan kunt spelen omdat de BMW naar de grens toe wel wat listiger is. Bij de CUPRA R merk ik weer dat ik in de bocht weer hersenloos kan planken, waar ik met de BMW met meer beleid het gaspedaal moest bedienen. Beide heeft zijn charme overigens. Het rempedaal is ook even wennen in de BMW. De vertraging is prima, maar ze reageren niet zo bijterig als ik zou wensen. Je moet vrij stevig trappen voordat de remmen echt wakker worden. Dit draagt bij aan het gevoel dat dit een vrij logge auto is.
Cijfer: 8 uit 10.

Totaalcijfer

Ik ga deze keer niet de cijfers optellen en delen. Sommige onderdelen tellen nu eenmaal zwaarder. Het boeit mij niet zo dat het interieur een tikje ‘outdated’ is. Ik geniet meer van de zescilinder. Daarom is mijn eindcijfer een 8+. Een prachtig resultaat, maar wel iets lager dan enkele voorgangers (Renault Megane RS, SEAT Leon CUPRA). Die vond ik als totaalpakketjes (prijs zeker meegeteld) toch net iets beter. Desondanks heb ik genoten van de BMW M140i en wens ik het nieuwe baasje heel veel plezier met de auto! Ik zal regelmatig nog met weemoed terugdenken aan die heerlijke zescilinder en alle verslagen nog eens teruglezen.